Ανοιχτή συζήτηση με τον Ακύλλα Καραζήση / Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της Πόλης 2022

Το Θέατρο Πέρα από το Θεατρικό Κείμενο:

Περιπέτειες μυθοπλασίας

και πραγματικότητας στην πόλη

και στην εξοχή

Ανοιχτή συζήτηση με τον Ακύλλα Καραζήση

Πέμπτη 19 Μαΐου, 20.00

Δημοτικό Θέατρο Άνετον

Είσοδος ελεύθερη

Και απευθείας διαδικτυακή μετάδοση από το κανάλι στο youtube Department of Events & Festivals ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Θέμα της ανοιχτής συζήτησης είναι οι μορφές μεταδραματικού θεάτρου που κινούνται πέρα από το θεατρικό κείμενο και εξετάζουν τη σχέση της σκηνής με άλλες τέχνες και επιστήμες (όπως τη λογοτεχνία, την πολιτική θεωρία, την ιστορία κ.ά.) αλλά και με την πόλη και το «πραγματικό». Στο πλαίσιο αυτό, θα συζητηθούν διαδικασίες και μορφές θεατρικών ειδών όπως το θέατρο της επινόησης ή το θέατρο ντοκουμέντο που πειραματίζονται με τη σχέση αυτή δραματουργικά, υποκριτικά και σκηνοθετικά.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Γιώργος Θεοτοκάς
Επόμενο άρθροΚανείς δεν είναι μόνος, Τάσος Λειβαδίτης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.