Αρχική Δημιουργοί Δημοσιεύσεις από Μαρία Λιάκου

Μαρία Λιάκου

13 ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ 0 ΣΧΟΛΙΑ
Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1995 και μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη της Βοιωτίας, με καταγωγή από ορεινό χωριό της Καρδίτσας. Το 2018 αποφοίτησα από το τμήμα της Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου μπροστά σε έναν καθρέφτη να μιλάω σε ένα αόρατο κοινό εκφράζοντας τις απόψεις και τις σκέψεις μου. Αυτή μου η ανάγκη ενσαρκώθηκε πριν κάποια χρόνια με τη δημιουργία του προσωπικού μου blog στο διαδίκτυο. Μου αρέσει η μυρωδιά του γιασεμιού, οι παφλασμοί των κυμάτων, τα μικρά κυκλαδονήσια και τα πεφταστέρια, ενώ παράλληλα φλερτάρω με την ιδέα της προσωρινής διαμονής σε κάποιο ήσυχο νησί. Με τρομάζουν η απώλεια, τα κενά βλέμματα, η συνήθεια και ότι τα δεδομένα κάποια στιγμή θα γίνουν ζητούμενα. Απεχθάνομαι το δήθεν, την αδικία και την υπεροψία. Αγαπώ τα ζουμερά μαγουλάκια των μωρών, τον εθελοντισμό, τα καθαρά βλέμματα και τους διαλλακτικούς ανθρώπους με κοινωνικές ανησυχίες. Θαυμάζω τους μαχητικούς ανθρώπους με όραμα και πίστη στα όνειρά τους. Προσπαθώ να εμπιστεύομαι την ροή των πραγμάτων και να γίνω ο άνθρωπος που ο μικρός μου εαυτός θα θαύμαζε. Τέλος, όταν η σκέψη ψάχνει καταφύγιο, ανασύρει την εξής εικόνα: καλοκαίρι στο χωριό, να τρώω τα γεμιστά της μαμάς κάτω από τον έλατο στην αυλή, με θέα το δάσος. Τάσσομαι υπέρ της φιλοσοφικής αρχής πως ο άνθρωπος γεννιέται ως “λευκός πίνακας” και διαμορφώνεται από τα βιώματα και τις εμπειρίες κατά τη διάρκεια της ζωής του για αυτό και η ενότητά μου ακούει στο όνομα “Tabula Rasa”.

Επικαιρότητα του μικρού και του μεγάλου κόσμου.

Ερμούπολη, Σύρος, Κυκλάδες, Ελλάδα. Κυριακή, 03 Απριλίου 2022. Ώρα 08:30 π.μ. Έχω ανέβει στο μπαλκόνι με την όμορφη θέα, με σκοπό να προλάβω να γράψω κάτι από...

Τελικά, πως ορίζεται η επιτυχία;

Επιτυχία: μία λέξη, πέντε συλλαβές (ναι, μην τις μετράτε, τόσες είναι!), ένας βασικός ορισμός, πολλές πτυχές. Κατ' αρχήν, ως επιτυχία ορίζεται το με θετικό...

Η ζωή, όπως τη φανταζόμαστε.

Πρόσφατα ολοκλήρωσα την ανάγνωση ενός βιβλίου, το οποίο ανάμεσα σ΄ άλλα μιλούσε για την αναγκαιότητα και τη σημαντικότητα της φαντασίας. Συγκεκριμένα δε, έχω υπογραμμίσει...

Μια ταυτόχρονη έκρηξη από φούσκες.

Θυμάστε που μικροί παίζαμε με σαπουνόφουσκες; Που βουτούσαμε ένα εξαρτηματάκι μέσα σ΄ένα μπουκαλάκι με σαπουνόνερο, το φυσούσαμε και κάναμε φούσκες; Πόσο χαιρόμασταν στη θέα...

Η μετάβαση.

25 Σεπτεμβρίου 2018, η ώρα οκτώ το πρωί. Ούσα στο λεωφορείο με κατεύθυνση την δουλειά μου, κρεμασμένη από τον στύλο των λεωφορείων του ΟΑΣΘ...

Ξημερώματα Πέμπτης, 17 Δεκεμβρίου 2020.

Μέρα παράξενη, μα όχι θαυμάσια μέρα. Και οι προηγούμενες μέρες το ίδιο. Μέρες παράξενες, μα όχι θαυμάσιες μέρες.  Και οι προηγούμενες εβδομάδες το ίδιο....

Ο κύκλος με την κιμωλία.

Στη γεωμετρία δεν ήμουν ποτέ καλή. Ίσως, μάλιστα το χειρότερο μου σχήμα να ήταν ο κύκλος. Αυτόν τον άτιμο τον διαβήτη, όσο και αν...

Το καλοκαίρι μου.

Με λένε Μαρία- εναλλακτικά, θα λεγόμουν Αγγελική , αλλά επικράτησε η άλλη γιαγιά- και είμαι εικοσιπέντε ετών. Εν τω μεταξύ, όσο πληκτρολογώ το ''εικοσιπέντε'',...

Πώς γίνεται, όταν πονάει το μέρος, να μην σφαδάζει το όλον;

Πριν από κάμποσα χρόνια έπεσα πάνω στο εξής: "όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει", είχε πει ο...

Ήρωες και Αντιήρωες.

Σήμερα θα μιλήσουμε για ήρωες και αντιήρωες. Η αλήθεια είναι πως την τελευταία εβδομάδα συναναστράφηκα αρκετά με αμφότερους. Πέρασα από τους ήρωες του Στάινμπεκ και...