Η συμπλήρωση των 100 χρόνων από τη γέννησή του, στις 2 Δεκεμβρίου 1921, και 10 χρόνων από τον θάνατό του, στις 29 Μαρτίου του 2011, ήταν η αφορμή για την ανακήρυξη του 2022 ως Έτος Καμπανέλλη από το υπουργείο Πολιτισμού.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ο στιχουργικός λόγος του Ιάκωβου Καμπανέλλη, του Σπύρου Αραβανή
«Μαργαρίτα Μαγιοπούλα», του Γιώργου Παπαστεφάνου
«Ο μπαμπάς μου, Ιάκωβος Καμπανέλλης, της Κατερίνας Καμπανέλλη
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Γ. Καρτσωνάκη
«Η μπαλάντα του Μαουτχάουζεν», του Αντώνη Μποσκοΐτη
Ιάκωβος Καμπανέλλης και Μάνος Χατζιδάκις, του Αλέξη Λιόλη
Ο πατριάρχης του ελληνικού θεάτρου, του Βαγγέλη Χρόνη
Το μεγάλο μας τσίρκο, του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Στη γειτονιά των αγγέλων με ένα κύκνειο «Άσμα Ασμάτων», του Αρίσταρχου Παπαδανιήλ
«Στις παραλίες του φεγγαριού», του Σπύρου Εξάρα
Για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, του Αντώνη Μποσκοΐτη
Πώς και γιατί γράφεται ένα θεατρικό έργο, του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Δισκογραφία Ιάκωβου Καμπανέλλη, επιμέλεια: Θανάσης Συλιβός
Ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Μίκη Θεοδωράκη
Κυριάκος Γκουβέντας, του Νίκου Μητρογιαννόπουλου
Ιστορίες τραγουδιών, του Βασίλη Τραπέτσα
Irini Qn, του Ηρακλή Οικονόμου
Χρυσούλα Κεχαγιόγλου, του Ηρακλή Οικονόμου
Κίμων Χατζηαντωνιάδης, του Κωνσταντίνου Τσικλέα
Θανάσης Θ. Νιάρχος: Σελίδες ημερολογίου
Ο Γιώργος Μαρκόπουλος για τον Μάνο Ελευθερίου
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
