Mέρες αδέσποτες… στο σιδερένιο νησί
Όψεις και κοινωνιολογικές προεκτάσεις της ποιητικής του Χρήστου Θηβαίου
ISBN: 978-618-5339-47-0,
Σελίδες: 208
Μέγεθος: 17×24εκ.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος, το βιβλίο του ποιητή και πανεπιστημιακού Νίκου Φωτόπουλου, «Μέρες αδέσποτες… στο σιδερένιο νησί: όψεις και κοινωνιολογικές προεκτάσεις της ποιητικής του Χρήστου Θηβαίου». Πρόκειται για μια εξαιρετικά περιεκτική προσέγγιση της εικοσάχρονης κειμενικής πορείας του σπουδαίου Έλληνα τραγουδοποιού και ερμηνευτή από το πρώτο του έργο, «Μέρες αδέσποτες» (με τους Συνήθεις Υπόπτους) μέχρι και το πιο πρόσφατο, «Σιδερένιο νησί».
Η περίοδος αυτή έχει ταξινομηθεί ερευνητικά και έχει γίνει αντικείμενο ανάλυσης και ερμηνείας με τρόπο που η προσέγγιση κινείται «σε ένα ενδιάμεσο χώρο» ανάμεσα στον επιστημονικό λόγο και την εκλαϊκευμένη επεξεργασία. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ένα «μεικτό εργαλείο» προσέγγισης συνδυάζοντας την κοινωνιολογική ανάλυση με την ποιητική ματιά μιας ιδιαίτερης ανάγνωσης που συγκινεί αλλά και προσκαλεί τον αναγνώστη στο «ποιητικό σύμπαν» ενός ευαίσθητου δημιουργού.
Ειδικότερα το βιβλίο αποσκοπεί:
• στην ανάδειξη της ιδιαιτερότητας της στιχουργικής του Χρήστου Θηβαίου ως ενός ξεχωριστού και αυθύπαρκτου «παραδείγματος» δημιουργικής γραφής μέσα στη σύγχρονη τραγουδοποιΐα.
• στην εμβάθυνση σε επιμέρους ζητήματα τα οποία συγκροτούν τη διακριτή του παρουσία ως δημιουργού στο πλαίσιο της γενιάς του.
• στη διερεύνηση και στην αναζήτηση επιρροών και κοινών τόπων με άλλους δημιουργούς στο πεδίο της ποίησης, της στιχουργικής και της τραγουδοποιΐας.
• στη διαμόρφωση ενός πλαισίου διαλόγου πάνω στην ποιητική και στιχουργική εμβάθυνση του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού
• στην προβολή κοινωνιολογικών προεκτάσεων, με έμφαση σε επιμέρους όψεις του πολιτισμικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η διαδρομή του δημιουργού.
Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου: «Με τη μονογραφία αυτή φιλοδοξώ να αναδείξω το ζήτημα της δημιουργικής γραφής μέσα στην ελληνική τραγουδοποιΐα, (…) αφού το ελληνικό τραγούδι, ως ενεργή πολιτισμική πρακτική, αποτελεί το κατ’ εξοχήν μέσο διάδοσης, καλλιέργειας και ανάπτυξης της γλώσσας αλλά και της κοινωνικής μας συνείδησης».
Artwork εξωφύλου: Πέτρος Παράχης
***
Ο Νίκος Φωτόπουλος είναι ποιητής και πανεπιστημιακός. Είναι Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Άρθρα και δημοσιεύσεις κειμένων του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εκτός από το εκπαιδευτικό και κοινωνιολογικό σκέλος του έργου του, ασχολείται ενεργά με την ποίηση και τη δημιουργική γραφή ενώ συγκαταλέγεται στους ποιητές της Γενιάς του ΄90 με πιο πρόσφατο το έργο του: «Δάνειος Χρόνος / Ποίηση 1996-2016» που κυκλοφόρησε το 2019 από τις εκδόσεις Μανδραγόρας.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
