Ο Κωνσταντίνος Ρήγος και το χοροθέατρο Οκτάνα επιστρέφουν με την παράσταση χορού Βαβέλ | 29, 30, 31 Μαΐου & 1 Ιουνίου 2018 στο ΙΜΚ
«Βαβέλ»
Χοροθέατρο Οκτάνα
Σύλληψη, χορογραφία, σκηνικό: Κωνσταντίνος Ρήγος
Για τέσσερις μόνο παραστάσεις στο θέατρο του ΙΜΚ
29, 30, 31 Μαΐου & 1 Ιουνίου 2018
Ώρα έναρξης: 21.00
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος και το χοροθέατρο Οκτάνα επιστρέφουν στην χορευτική σκηνή της Αθήνας, με την παράσταση χορού Βαβέλ, η οποία θα παρουσιαστεί για τέσσερις βραδιές.
Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία παραγωγή της Οκτάνα στο Φεστιβάλ Αθηνών και λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Διευθυντή Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο Κωνσταντίνος Ρήγος συν-δημιουργεί με τέσσερις σπουδαίους χορευτές μια νέα παράσταση χορού για τη νέα αρχή μετά την πτώση και την καταστροφή.
Η Μαρκέλλα Μανωλιάδη, ο Μιχάλης Κριεμπάρδης, ο Γιάννης Μίχος και ο Χρήστος Στρινόπουλος συναντιούνται για πρώτη φορά στη σκηνή σε μια πειραματική παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου, η οποία μας επιστρέφει στον δημιουργικό πυρήνα της δεύτερης περιόδου του χοροθεάτρου Οκτάνα (2000-2010).
Στη Βαβέλ του Κωνσταντίνου Ρήγου και του Χοροθεάτρου Οκτάνα οι άνθρωποι έχουν λύσει όλες τους τις απορίες γύρω από τον κόσμο. Ο πύργος της Βαβέλ έχει πέσει, η πόλη έχει καταστραφεί και κάθε έννοια «ύψους» έχει χαθεί. Οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν και πάλι τον εαυτό τους, να ανακτήσουν την επαφή με το σώμα τους, να αναπτύξουν επικοινωνία μεταξύ τους, να ξαναχτίσουν το περιβάλλον τους, να ξανακερδίσουν τον χαμένο χρόνο.
https://www.youtube.com/watch?v=AfB6ysSF6to
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
