Gilda Frumkin

Human Passage

“As you start to walk on the way, the way appears” Rumi

Mια προσμονή μια υπόκωφη κίνηση, παράλληλα με μια αίσθηση για αναχώρηση. To έργο της Gilda Frumkin όσο ρεαλιστικό, άλλο τόσο αγγίζει το όριο της μεταφυσικής χωρικότητας, άχρονα, αφηγηματικά και ποιητικά. Αντικείμενα, στοιχεία δραστηριότητας, αποτυπώσεις, μορφές και κόμβοι σε υγρό στοιχείο, χέρσα γη, φυσικά τοπία, γραφικές γωνίες αστικού περιβάλλοντος. Μέσα στην φαινομενική ακινησία τους, αφουγκραζόμαστε. Νιώθουμε να πάλλεται μέσα τους μια ολόκληρη διαδρομή ζωής σε διαρκείς χτύπους. Κι όμως οι εικόνες της, έχουν παγώσει ένα σημείο αφήγησης. Υποψιαζόμαστε τον παλμό μιας ψυχής που θέλει να τα πει όλα με άρτιο σχέδιο, πλούσια ζωγραφική δεινότητα, ενώ την ίδια στιγμή ακινητοποιεί, σιωπά, παρατηρεί και ακούει.

Εκεί συναντάμε στο έργο της Gilda ένα πνεύμα μεταφυσικό και ελλειπτικό.

Το ανθρώπινο πέρασμα είναι ένας μεγάλος ενεργειακός κόμβος στο έργο της. Εκεί βρίσκεται συμπυκνωμένη όλη η δική της αφήγηση, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να λυθεί, ενίοτε παραμένει μια ηχηρά πλεγμένη μάζα. Γνωρίζει το πέρασμα των ανθρώπων, υπονοεί την διαδρομή που θα ακολουθήσουν, τα ίχνη που αφήνει πίσω μια στιγμή που συντελέστηκε στον χρόνο. Έρχεται σαν φωτογράφος έπειτα να συλλέξει και να απομονώσει απομεινάρια και ντοκουμέντα. Με δεξιοτεχνία, τα περιεργάζεται και τα αποτυπώνει ευλαβικά.

Νιώθουμε τον στοχασμό τη. Εντούτοις, καμιά ανθρώπινη μορφή δεν απεικονίζεται στο ανθρώπινο πέρασμα. Σε ένα λυρικό  και- ίσως θα τολμούσαμε να πούμε -μπεκετικό τοπίο, κάτι έχει φύγει, κάτι έχει υπονοηθεί,  κάτι αναμένεται. Κυρίως η ανθρώπινη παρουσία. Η ζωγράφος όμως παραμένει εκεί, κρυμμένη ‘πίσω από’ ή παρατηρώντας σαρωτικά. Εξαντλείται στην αφή, στην ποιητική παρατήρηση του χώρου , στην γενναιόδωρη παραχώρηση του χρόνου για ό,τι έπεται για ό,τι από το παρελθόν δεν έχει ίσως αφομοιωθεί, για ό,τι αξίζει, σαν ίχνος του ανθρώπινου περάσματος, να αποτυπωθεί στην μνήμη.

Επιμένει να απομονώνει στον καμβά της στοιχεία, τα οποία λειτουργούν στο έργο της με μια κοσμική ευρύτητα. Τόσο ονειρική στην ρεαλιστική της απόδοση,  συναντάμε το ‘πλαίσιο μέσα σε πλαίσιο’ σε πολλά από τα ζωγραφικά της έργα εν είδει ‘ονείρου μέσα σε όνειρο’ μιας δημιουργού που ενώ είδε την σκληρότητα της βιωμένης ζωής κατάματα, χωρίς καμιά ψευδαίσθηση, αφέθηκε στο εμπράγματο και στο καθημερινό βίωμα, ενώ ταυτόχρονα κατόρθωσε να φτιάξει μια πραγματικότητα προσωπική για να εμπεριέξει το όνειρο μέσα στο όνειρο.

Αυτοδίδακτη, τρυφερή και με τσιμεντωμένη θέληση την ίδια στιγμή, εργάζεται  αδιάκοπα για να κατακτήσει τα εκφραστικά της μέσα και το δικό της ιδίωμα, μέσα και έξω από την εποχή της, μέσα και έξω από την εθνική της ταυτότητα, μέσα και έξω από το σώμα της οικογένειας, μέσα στο δικό της φως, με την δική της ροή, με ακατάπαυστη ορμή. Στη συγκεκριμένη ατομική της έκθεση, μάς κοινωνεί ένα έργο υψηλής αισθητικής απόλαυσης, με αναστοχαστική ποιότητα, πολλαπλότητα και ευελιξία στην χρήση αλλά  και στον τρόπο που μπορεί να βιωθεί από τον εκάστοτε θεατή.

 

‘I know you are tired but come, this is the way’-Rumi

Γεωργία Τρούλη
 Visual Artist-Curator

 

Γκίλντα Φρούμκιν

Έπειτα από 18 ατομικές εκθέσεις και τη συμμετοχή της στη ΜΠΙΕΝΑΛΕ Φλωρεντίας, Σμύρνης και Λονδίνου καθώς και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, η καλλιτέχνις πιστεύει ότι πρέπει να συνεχίσει να δημιουργεί για να μπορέσει να επικοινωνεί με τους ανθρώπους ακόμη περισσότερο από πριν. Για την Gilda Frumkin η ζωγραφική είναι τρόπος ζωής, έκφρασης και επικοινωνίας και ζωγραφίζει ό,τι την οδηγεί στην επαφή με τα χρώματα, το φως και τη μυρωδιά της Τέχνης. Πρώτα η σειρά “To Ανθρώπινο πέρασμα” και αργότερα η “Μεσόγειος”, την συνοδεύουν όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας ψυχή σε ξεχασμένα αντικείμενα και μνήμες που κατά καιρούς έχουν συνδεθεί και αγαπηθεί από τον άνθρωπο.

GILDA: 693 689 1011 gildafrumkin@gmail.com http://www.gilda-art.gr

INFO «To Ανθρώπινο Πέρασμα» Έκθεση Ζωγραφικής της Gilda Frumkin

Επιμελήτρια Έκθεσης: Γεωργία Τρούλη

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Χαρά Παλαιολόγου (αφιερωμένη στην μνήμη της μητέρας της Αντωνία)

ΧΩΡΟΣ: ΕΣΤΙΑ Πύργου Καλλίστης, ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

ΕΓΚΑΙΝΙΑ: Πέμπτη 18 Αυγούστου 2022, ώρα 8:00 μ.μ. ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 17 – 28 Αυγούστου 2022 Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Κυριακή, 10:00πμ – 2:00μ.μ., 6:00μ.μ. – 9:00μ.μ.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΣαν σήμερα γεννήθηκε ο ποιητής Γιώργος Θέμελης
Επόμενο άρθροMόνο, Κώστας Βάρναλης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.