H Ζωή Λιαντράκη μία σπουδαία ερμηνεύτρια της νέας γενιάς επιστρέφει πιο ερωτική από ποτέ και παρουσιάζει το νέο της single ” Όπου θέλει ας βγει”, που κυκλοφορεί ψηφιακά από την Real music. H επιβλητική, γεμάτη συναίσθημα ,δυναμική ερμηνεία της σε παρασύρει κυριολεκτικά, αποδεικνύοντας το μεγάλο εύρος των φωνητικών δυνατοτήτων της. Πρόκειται για μία πολύ ενδιαφέρουσα μουσική πρόταση όπου γίνεται άμεσα αντιληπτό πως έχουμε να κάνουμε με μία συμφωνική σύνθεση, η οποία συνδυάζει το σύγχρονο με το νοσταλγικό καθώς σε μεταφέρει στο παρελθόν και οραματίζεται το μέλλον σαν να μην υπάρχει παρόν. Το ” Όπου θέλει ας βγει” δημιουργεί σκέψεις και συναισθηματικές εικόνες που διεισδύουν στον εσωτερικό κόσμο του ακροατή, κάνοντας τον να ταξιδέψει με τις αισθήσεις του από το πρώτο άκουσμα. Τους στίχους υπογράφει η καταξιωμένη (ποιήτρια-συγγραφέας) Ντέπη Χατζηκαμπάνη, τη μουσική για άλλη μία φορά η δημιουργικότατη Κωνσταντία Κατσιάμπα, ενώ η ευφάνταστη ενορχήστρωση είναι του αξιόλογου Γιώργου Μίγκα. Η οπτικοποίηση και η σκηνοθεσία του music video ανήκει στους ταλαντούχους Πάνο Ιωαννίδη και Νίκο Σίμο.

Η Ζωή Λιαντράκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Γεωπόνος αποφοιτώντας πρώτη από την σχολή της και εργάζεται ως ερμηνεύτρια εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης.

Από πολύ μικρή μπήκε στη ζωή της η μουσική και το τραγούδι, στην αρχή ως μέλος χορωδιών στο σχολείο και στο ωδείο και αργότερα και ως σολίστα.

Από το 2013 ασχολείται πλέων επαγγελματικά με το τραγούδι κάνοντας εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά και μουσικές σκηνές της πόλης της. Το 2018 είχε συμμετάσχει με το συγκρότημα Διαπασών, των οποίων υπήρξε τραγουδίστρια, στο ντοκιμαντέρ «Η γη της πονεμένης Παναγιάς» της Ελένης Βλάχου, το οποίο βραβεύτηκε ως πρώτο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας.

Τον Ιούνιο του 2019 κυκλοφόρησε το πρώτο της digital CD single με τίτλο «Στα μονοπάτια της ζωής» το οποίο περιελάμβανε τρία τραγούδια σε στίχους του Νίκου Παλλάδιου και μουσική του Θάνου Μπένου και του Γιώργου Μπακαλίδη.

Τον Φεβρουάριο του 2020 ήταν η αρχή της συνεργασίας της με την συνθέτιδα Κωνσταντία Κατσιάμπα με το τραγούδι «Το δάκρυ της βροχής» σε στίχους Γιώτας Γερογιώργη, το καλοκαίρι του ίδιου έτους κυκλοφόρησε το τραγούδι «Έχασα τις λέξεις» σε ποίηση Γιώτας Γερογιώργη και μουσική της Κωνσταντίας Κατσιάμπα το οποίο κυκλοφόρησε από την δισκογραφική εταιρία Real Music.

Σήμερα επανέρχεται για να μας παρουσιάσει το νέο της τραγούδι με τίτλο «Όπου θέλει ας βγει» σε σύνθεση και πάλι της μοναδικής Κωνσταντίας Κατσιάμπα ενώ τους στίχους υπογράφει η καταξιωμένη Ντέπη Χατζηκαμάνη σε ενορχήστρωση του Γιώργου Μίγκα και κυκλοφορεί από την Real Music.

 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροGracias a la Vida / Por Mercedes Sosa
Επόμενο άρθροΗ αλλοτρίωση της έλξης, Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.