Mykonos Art Festival White Labyrinth Opening 3th July 2022 Mykonos Art Festival
WHITE
LABYRINTH
Opening: 3 July 2022
MYKONOS ART FESTIVAL | Cultural, Sports and Social Organization “G. Axiotis”
ARTIST
DIMITRIS LAMPROU
CONSTRUCTION TEAM
GIANNIS SKOURLIS_IOS22 ARCHITECTS
MARENA KONSTANTINIDI MANESSI
ARCHITECT
ΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Ο κόσμος γυρίζει και ο κόσμος αλλάζει, αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει…Η αδιάκοπη μάχη του Καλού με το Κακό» Τ.Σ. Έλιοτ, «Ο Βράχος», 1934
Μέσα από μία βιωματική διαδρομή στην έννοια του Λαβυρίνθου, που αρχικά αποτυπώθηκε στον Ψηλορείτη το 2021, διαπραγματευόμενος την αγωνία της εξόδου από προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα – στέλνοντας σήμα κινδύνου από τα μιτάτα των βοσκών, μέσω των ηχοποιημένων μαγνητικών κυμάτων του πλανήτη ΔΙΑ, ο Λαβύρινθός φορώντας μαύρα πανιά, επιστρέφει στην Αθήνα (στις παλιές εγκαταστάσεις της ΔΕΗ) αφήνοντας κατά τον Ντεριντά, “το αληθινό πένθος για πάντα ανολοκλήρωτο”.
Στις 3 Ιουλίου ο Λαβύρινθος από φωτεινή διαδρομή στο σκοτάδι, μετασχηματίζεται ο ίδιος σε φως κι εξαϋλώνεται αφήνοντας τους άυλους επίσης στίχους του ποιητή T.S Eliot, αποτυπωμένους στο έδαφος της Μυκόνου να μας θυμίζουν: πως δεν πρέπει να χαθεί η Σοφία από τη γνώση, η γνώση μέσα στην άπειρη διαθέσιμη πληροφορία και τελικά να χαθεί η ζωή μέσα στην ίδια τη ζωή…
Η Ιστορικός Τέχνης & επιμελήτρια εκθέσεων (AICA HELLAS) Μπία Παπαδοπούλου, αναφέρει:
«…Περιφερόμενος στα υποφωτισμένα μονοπάτια του λαβύρινθου – μεταφορικά στα αχαρτογράφητα μονοπάτια του ασυνείδητου – ο επισκέπτης προσλαμβάνει το έργο ως μυστική τελετουργία καταβύθισης στον ενδότερο εαυτό.
Καθώς παλινδρομεί στον χώρο και τον χρόνο, το σώμα, οι αισθήσεις, ο νους και το συναίσθημα βρίσκονται σε επαγρύπνηση ενώ εγείρονται από τη λήθη προσωπικά βιώματα και συλλογικές εμπειρίες.
Μια «πνευματική» πηγή φωτός τον αναμένει ως αναπάντεχη έκπληξη στον πυρήνα του έργου. Μια σπείρα που διαγράφεται στο δάπεδο˙σύμβολο της αέναης ζωτικής κίνησης, σχήμα που θα μπορούσε να επεκτείνεται στο άπειρο. Δημιουργείται από την προβολή των ακόλουθων ποιητικών στίχων από το έργο του Έλιοτ που παρατίθεται στην αρχή του κειμένου:
«Που είναι η σοφία που έχουμε χάσει μέσα στη γνώση; Που είναι η γνώση που έχουμε χάσει μέσα στις πληροφορίες; Που είναι η ζωή που έχουμε χάσει μέσα στο ζην;». Οι φράσεις καταγράφονται ως άυλα, ευανάγνωστα, φωτεινά ίχνη στο πλακόστρωτο. Λειτουργούν ως νέοι «λαβύρινθοι με λέξεις» γεμάτοι κρυμμένα νοήματα, γρίφους και μυστικά.
Η ενέργεια και το φως που εκπέμπει το αρχέγονο σχήμα της σπείρας, προσδίδει στους στίχους του Έλιοτ μια αισιόδοξη χροιά. Η ανασυγκρότηση του δέκτη/θεατή, που γίνεται εφικτή μέσα από τη γνώση και την αυτογνωσία, θα τον οδηγήσουν ως σύγχρονο Θησέα στην έξοδο από τον λαβύρινθο, σηματοδοτώντας τη νίκη του καλού έναντι του κακού…».
Το έργο θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της πέμπτης διοργάνωσης του Mykonos Art Festival, μίας διοργάνωσης του Δήμου και του Πολιτιστικού, Αθλητικού και Κοινωνικού Οργανισμού (ΠΑΚΟ) «Γεώργιος Αξιώτης».
Διάρκεια έκθεσης: 3 Ιουλίου – 30 Σεπτεμβρίου 2022
Εγκαίνια: Κυριακή 3 Ιουλίου 2022
στην Πλατεία Αγίου Αντωνίου, Μύκονος
Χορηγοί Επικοινωνίας
RESS RELEASE
«The world turns and the world changes, But one thing does not change…The perpetual struggle of Good and Evil.» Τ.S. Eliot, “The Rock”, 1934
Through an experiential journey in the concept of the Labyrinth, originally imprinted on Psiloritis in 2021, negotiating the ag-ony of exiting personal and social impasses – sending a distress signal from the shepherds’ mitatas, through the sounded magnetic waves of the planet DIA black sails, returns to Athens (at the old PPC facilities) leaving, according to Derrida, “the true mourning forever unfinished”.
On July 3, the Labyrinth, from a light path to darkness, transforms itself into light and vanishes, leavingalso the intangible verses of the poet T.S Eliot, imprinted on the land of Mykonos, reminding us: that wisdom should not be lost from knowledge, knowledge within the infinite available information and eventually losing life within life itself…
Art Historian & Exhibition Curator (AICA HELLAS) Bia Papadopoulou, states:
«… Wandering in the dimly lit paths of the labyrinth – metaphorically in the uncharted paths of the unconscious – the visitor perceives the installation as a secret ritual of immersion in the inner self.
As he regresses in space and time, the body, the senses, the mind and the emotions are on alert while personal and col-lective experiences are raised from oblivion.
A “spiritual” light source awaits him at the core of the work as an unexpected surprise. A spiral written on the floor – a symbol of perpetual vital motion, a shape that could extend to infinity. It is created through the projection of the following poetic verses from Eliot’s work quoted at the beginning of the text:
«Where is the wisdom we have lost in knowledge? Where is the knowledge we have lost in information? Where is the Life we have lost in living?». The phrases appear as intangible, legible, bright traces on the pavement. They function as new «labyrinths with words» full of hidden meanings, riddles and secrets. The energy and light emitted by the primordial shape of the spiral, gives Eliot’s lyrics an optimistic tone. Knowledge and self-knowledge will help the receiver/spectator reassemble his scattered pieces, leading him as a modern Theseus to the labyrinth’s exit, marking the victory of good over evil…».
The project will take place in the context of the fifth event of the Mykonos Art Festival, an event of the Municipality and the Cultural, Sports and Social Organization «George Axiotis».
Exhibition duration: July 3 – September 30, 2022
Opening: Sunday, July 3, 2022
in Agios Antonios Square, Mykonos
Sponsors
White labyrinth
Μέσα από μία βιωματική διαδρομή στην έννοια του Λαβυρίνθου, που αρχικά αποτυπώθηκε στον Ψηλορείτη το 2021, διαπραγματευόμενος την αγωνία της εξόδου από προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα – στέλνοντας σήμα κινδύνου από τα μιτάτα των βοσκών, μέσω των ηχοποιημένων μαγνητικών κυμάτων του πλανήτη ΔΙΑ, ο Λαβύρινθός φορώντας μαύρα πανιά, επιστρέφει στην Αθήνα (στις παλιές εγκαταστάσεις της ΔΕΗ) αφήνοντας κατά τον Ντεριντά, “το αληθινό πένθος για πάντα ανολοκλήρωτο”•
Στις 3 Ιουλίου ο Λαβύρινθος από φωτεινή διαδρομή στο σκοτάδι, μετασχηματίζεται ο ίδιος σε φως κι εξαϋλώνεται αφήνοντας τους άυλους επίσης στίχους του ποιητή T.S Eliot, αποτυπωμένους στο έδαφος της Μυκόνου να μας θυμίζουν: πως δεν πρέπει να χαθεί η Σοφία από τη γνώση, η γνώση μέσα στην άπειρη διαθέσιμη πληροφορία και τελικά να χαθεί η ζωή μέσα στην ίδια τη ζωή …
~
Through an experiential journey in the concept of the Labyrinth, originally imprinted on Psiloritis in 2021, negotiating the agony of exiting personal and social impasses – sending a distress signal from the shep-herds’ mitas, through the sounded magnetic waves of the planet DIA black sails, returns to Athens (at the old PPC facilities) leaving, according to Derrida, “the true mourning forever unfinished”.
On July 3, the Labyrinth, from a light path to darkness, transforms itself into light and vanishes, leaving also the intangible verses of the poet T.S Eliot, imprinted on the land of Mykonos, reminding us: that Sophia should not be lost from knowledge, knowledge within the infinite available information and eventually losing life within life itself…
S. Eliot, the Rock (1934)
White Labyrinth
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ | INSTALLATION
Δημήτρης Λάμπρου|Dimitris Lambrou
Η κατασκευή White Labyrinth, αποτελείται από ένα αυτόνομο σύμπαν βασισμένο στους νόμους της γεωμετρίας, ξεκινώντας από την επαλληλία τριών τύπων μορφολογικής πλοκής: σημεία (οι σύνδεσμοι και οι αρθρώσεις της κατασκευής), γραμμές (το σύστημα οριζόντιων και κάθετων κοιλοδοκών καθώς ένα συνεχές γραμμικών και καμπύλων διαδρομών, επικαλυπτόμενων και διασταυρωμένων, που δημιουργούν σημεία μορφολογικής έντασης) και επιφάνειες (μία σειρά από υφάσματα λευκού χρώματος που επιτρέπουν την ελεύθερη και ανεμπόδιστη διέλευση και κίνηση). Αυτό που παράγει τη συνολική μορφή του λαβυρίνθου είναι οι συσχετισμοί και οι αλληλεπιδράσεις που δημιουργούνται όταν αυτές οι τρεις λογικές – σημεία, γραμμές και επιφάνειες – συνδιαλέγονται.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ & ΚΙΝΗΣΗ
\CONSTRUCTION & MOVEMENT
The construction of White Labyrinth, consists of an autonomous universe based on the laws of geometry, starting from superimposition of three types of morphological plot: points (joints and joints of construction), lines (the system of horizontal and vertical hollow beams as well as a continuous linear and curved paths, overlapping and intersecting, which create points of morphological intensity) and surfaces (a series of white materials that allow free and unimpeded passage and movement). What produces the overall shape of the maze are the correlations and interactions that are created when these three logics – points, lines and surfaces – interact.
Το αρχιτεκτόνημα ζωντανεύει και επανασχεδιάζεται με τα βήματα μας, κάθε φορά από διαφορετικό σημείο θέασης.
Τα βήματα μας ολοκληρώνουν το έργο τέχνης διαγράφοντας έναν νέο ενδιάμεσο, συνδετικό χώρο που αναδεικνύει τον διαχρονικό, υπερτοπικό και άπειρο χαρακτήρα του.
Ο Λαβύρινθος του Δημήτρη Λάμπρου συνεχίζει την Ιστορία της Μνήμης, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, κυρτώνοντας τον χρόνο.
Ο Λαβύρινθος νοηματοδοτείται από τη δοκιμασία εαυτού, γεμάτος καθώς είναι από διακοπές και ανακολουθίες, στάσεις και αδιέξοδα, ημιτελείς επιθυμίες και δισταγμούς, ένα εντροπικό νοητικό άνυσμα.
Η είσοδος μας σε αυτόν τον κάνει να υπάρχει. Και μέσα από αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας υπάρχουμε κι εμείς.
ΙΔΕΑ & ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ
\IDEA & GESTURE
The architecture comes to life and is redesigned with our steps, each time from a different point of view.
Our steps complete the work of art by deleting a new intermediate, connecting space that highlights its time-less, supra-local and infinite character.
The Labyrinth of Dimitris Lambrou continues the History of Memory, uniting the past with the present and the future, bending time.
The Labyrinth is signified by the test of the self, full as it is of breaks and inconsistencies, attitudes and im-passes, incomplete desires and hesitations, an entropic mental vector.
Our entrance into him makes him exist. And through this journey of self-knowledge we also exist.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
\ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ
Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το 2010 με «Άριστα».
Το 2013 απέκτησε Master στο εικαστικό τμήμα του Μεταπτυχιακού της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών με θέμα: «Η κοινωνική διάσταση της Τέχνης».
Είναι ιδρυτής της ομάδας ΔΙΠΟΛΑ με την οποία έχει πραγματοποιήσει πλήθος εκθέσεων σε πινακοθήκες και χώρους πολιτισμού ανά την Ελλάδα, παρουσιάζοντας νέους εικαστικούς αλλά και σημαντικούς εικαστικούς της εγχώριας καλλιτεχνικής σκηνής.
Οι σημαντικότερες εκθέσεις στις οποίες έχει λάβει μέρος ή διοργάνωσε μέσω της εικαστικής ομάδας ΔΙΠΟΛΑ είναι οι εξής:
Έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο : “Στον ιστό της Πηνελόπης”, Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, Διοργάνωση:
ΔΙΠΟΛΑ, Επιμέλεια: Ευθύμης Λαζόγκας, Συνεργασία με την εικαστική ομάδα Penelope’s Web και τον καθηγητή – εικαστικό της Σχολής Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, Δημήτρη Ζουρούδη.
Έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο “ΚΡΥΠΤΟΝ”, Πινακοθήκη Μυταρά, Χαλκίδα, Επιμέλεια: Ευθύμης Λαζόγκας, ιστορικός τέχνης – Φαίη Τζανετουλάκου, ιστορικός – κριτικός τέχνης (AICA HELLAS), 2021
Διεθνής συνάντηση ομάδων και κολεκτίβων: Platform project, Ομάδα – πλατφόρμα: Δίπολα, με τίτλο: “Is the history of art the history of violence? ”, Επιμέλεια Άρτεμις Ποταμιάνου, ΑΣΚΤ, αίθουσα Νίκος Κεσσανλής, Αθήνα, 2021
Ατομική έκθεση με τίτλο: “Time Warps – Labyrinth Land”. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε στο προστατευόμενο από την UNESCO γεω – πάρκο του Ψηλορείτη, στον τόπο του βοσκού. Επιμέλεια: Dr. Φαίη Τζανετουλάκου. Στα πλαίσια του φεστιβάλ Κρήτης: “Η τέχνη ταξιδεύσει σε μνημεία της Κρήτης”. Μία διοργάνωση της περιφέρειας Κρήτης, 2021
Οργάνωσε και επιμελήθηκε την έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο: “Generations”. Μία συνομιλία νέων σύγχρονων καλλιτεχνών όπως οι: Δημήτρης Αμελαδιώτης, Δημήτρης Εφέογλου, Μαργαρίτα Πέτροβα, Δημήτρης Καρατζάς, Δημοσθένης Μπογιατζής κ.α με το έργο των: Νίκου Κεσσανλή, Παύλου, Γιώργου Λάππα, Γιώργου Λαζόγκα, Πάνου Χαραλάμπους, Γιώργου Χαρβαλιά και άλλων σημαντικών εικαστικών. Ομάδα “ΔΙΠΟΛΑ” Δημοτική Πινακοθήκη Μαλεβιζίου και εκθεσιακός χώρος Οινοποιείου Διγενάκη, Ηράκλειο, Κρήτη 2019 – 2020 (τα θεωρητικά κείμενα της έκθεσης έγραψαν ο ιστορικός τέχνης Ευθύμης Λαζόγκας – διδάσκων Ιστορίας Τέχνης ΜΕΤ, ΑΣΚΤ και ο Δημήτρης Καρατζάς – ζωγράφος MFA, ΑΣΚΤ).
“Who is afraid of the rhinoceros? ” Back to Athens 4, Διεθνές Φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης, Eπιμέλεια: Μαρία Ξυπολοπουλου, Εξάρχεια, Αθήνα, 2016.
Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης : «Δίπολα», Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, Λεωνίδου και Μυλλέρου Μεταξουργείο, Αθήνα, 2015 (την έκθεση οργάνωσε ο ίδιος σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Ευθύμης Λαζόγκας).
“1 + 3”, Γκαλερί Λόλα Νικολάου (συν εκθέτει με ιστορικά έργα του Βλάσση Κανιάρη), 2013.
“Story as a dream”, ατομική παρουσίαση στo Remap 4 με την υποστήριξη του ΔΕΣΤΕ (Διεθνής συνάντηση σύγχρονης τέχνης/Μεταξουργείο, Αθήνα), 2013.
“Symbiosis”, XV Biennale Ευρώπης και Μεσογείου, Θεσσαλονίκη – Ρώμη, υπό την αιγίδα της γενικής γραμματείας νέας γενιάς, 2011.
“Αποτυπώματα”, ατομική έκθεση Athens Art Space, Κολωνάκι, 2010.
“Go Existence”, Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη, 2008.
Βραβείο κοινού “Belle Arte” Λαμία (Διεθνής Συνάντηση 17 χωρών), Υπουργείο Πολιτισμού – Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς – Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2007
https://openartgallery.eu/2021/12/20/%ce%b1%cf%86%ce%b9%ce%ad%cf%81%cf%89%ce%b-c%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b a%cf%8c-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7-%ce%bb%ce%ac%ce%bc%cf%80/
http://www.dreamideamachine.com/?p=69993
https://www.culturenow.gr/time-wraps-lavyrinthos-xora/
https://www.culturenow.gr/dimitris-lamproy-metatopi-zontas-to-antikei-meno-tis-texnis-apo-ton-lavyrintho-di-xo-ro-ston-ateley-tito-xro-no/
LINKS
\ARTICLES & TRIBUTES
https://www.instagram.com/dimitris_lamprou.visual_artist/?hl=el
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
