WHITE LABYRINTH
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ |DIMITRIS LAMBROU
MYKONOS ART FESTIVAL 2022
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Ο κόσμος γυρίζει και ο κόσμος αλλάζει, αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει…Η αδιάκοπη μάχη του Καλού με το Κακό»
Τ.Σ. Έλιοτ, «Ο Βράχος», 1934
Μέσα από μία βιωματική διαδρομή στην έννοια του Λαβυρίνθου, που αρχικά αποτυπώθηκε στον Ψηλορείτη το 2021, διαπραγματευόμενος την αγωνία της εξόδου από προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα – στέλνοντας σήμα κινδύνου από τα μιτάτα των βοσκών, μέσω των ηχοποιημένων μαγνητικών κυμάτων του πλανήτη ΔΙΑ, ο Λαβύρινθός φορώντας μαύρα πανιά, επιστρέφει στην Αθήνα (στις παλιές εγκαταστάσεις της ΔΕΗ) αφήνοντας κατά τον Ντεριντά, “το αληθινό πένθος για πάντα ανολοκλήρωτο”.
Στις 3 Ιουλίου ο Λαβύρινθος από φωτεινή διαδρομή στο σκοτάδι, μετασχηματίζεται ο ίδιος σε φως κι εξαϋλώνεται αφήνοντας τους άυλους επίσης στίχους του ποιητή T.S Eliot, αποτυπωμένους στο έδαφος της Μυκόνου να μας θυμίζουν: πως δεν πρέπει να χαθεί η Σοφία από τη γνώση, η γνώση μέσα στην άπειρη διαθέσιμη πληροφορία και τελικά να χαθεί η ζωή μέσα στην ίδια τη ζωή…
PRESS RELEASE
«The world turns and the world changes, But one thing does not change…The perpetual struggle of Good and Evil.»
Τ.S. Eliot, “The Rock”, 1934
Through an experiential journey in the concept of the Labyrinth, originally imprinted on Psiloritis in 2021, negotiating the agony of exiting personal and social impasses – sending a distress signal from the shepherds’ mitatas, through the sounded magnetic waves of the planet DIA black sails, returns to Athens (at the old PPC facilities) leaving, according to Derrida, “the true mourning forever unfinished”.
On July 3, the Labyrinth, from a light path to darkness, transforms itself into light and vanishes, leaving
also the intangible verses of the poet T.S Eliot, imprinted on the land of Mykonos, reminding us: that wisdom should not be lost from knowledge, knowledge within the infinite available information and eventually losing life within life itself…
Ευχαριστώ από καρδιάς του συνεργάτες και συνοδοιπόρους μου στη ζωή και στη τέχνη: Μαρένα Κωνσταντινίδη Μάνεση (αρχιτέκτων μηχανικός, Δ.Π.Μ.Σ. «‘Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός» ΕΜΠ).
Τον Αρχιτέκτονα Γιάννη Σκουρλή, ιδιοκτήτη του αρχιτεκτονικού γραφείου ios 22.
Την εικαστικό Λαμπρινή Μάρκου.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον εικαστικό Βασίλη Καβουρίδη και το Μύκονος Art Festival για τη πρόσκληση.
Την πρόεδρο κυρία Καμή, και την καλλιτεχνική διευθύντρια Ίλια Παπασπύρου.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
