Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα φθινόπωρο. Η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει και πάλι στα δέντρα. Δάκρυα μη χαλνάς· όλοι ανήκουμε στην ανάσταση. . . .  

Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, αφιερωμένο στην κόρη του Έρη.   Ήθελα κάτι να σου πω, κάτι να τραγουδήσω. Ξέχασα και σένα ξέχασα και μένα. Με πήρε το τραγούδι στο...

Δεν χρειάζεσαι λιπ-στικ Δεν χρειάζεσαι μακιγιάζ Δεν χρειάζεσαι να χαμογελάς για το χατίρι κανενός φωτογράφου Δεν χρειάζεσαι αυτοεπιβεβαίωση για την σεξουαλικότητά σου Δεν χρειάζεσαι τολμηρά εσώρουχα Δεν χρειάζεσαι καθρέπτες...

Με βρήκε η νέα ημέρα Μες στ’ ουρανού την ξαστεριά Με τα πολλά παράθυρα   Όμορφος είναι ο κόσμος Η βρύση του ματιού   Ένα λαμπρό ρουμπίνι Από ματόκλαδο   Μες στου νερού τη...

Θεέ μου τί δὲν μᾶς περιμένει ἀκόμα. Κάθομαι ἐδῶ καὶ βρέχομαι. Βρέχει χωρὶς νὰ βρέχει ὅπως ὅταν σκιὰ μᾶς ἐπιστρέφει σῶμα. Κάθομαι ἐδῶ καὶ κάθομαι. Ἐγὼ ἐδῶ, ἀπέναντι ἡ καρδιά...

Το πιθανότερο είναι πως δεν θα με ρωτήσει κανείς τι την έκαμα την ψυχή μου. Όμως, εγώ χρωστώ μιαν απόκριση πριν κλείσω τον έμμετρο μονόλογό μου. …………Λοιπόν, την ψυχή...

– Το στήθος της λάμπει σαν άστρο – Είν’ η φωνή του Τραχειά και ανυπόμονη Όπως με πήρε την πρώτη νύχτα Στην αγκαλιά του Τα βλέφαρά της – Δεμένος με...

Μη λες: «Αντίο, μας χωρίζει ένα χάος», γιατί εγώ δε βλέπω κανένα χάος. Όμορφη η νύχτα, με πουλιά, με ολάνθιστους θορύβους, όμορφη η νύχτα και σπιθίζουν τ’...

Τώρα θα μετρήσουμε δώδεκα και θα μείνουμε όλοι ακίνητοι.   Για μια φορά πάνω στη γη ας μη μιλήσουμε σε καμιά γλώσσα, για ένα δευτερόλεφτο ας σταθούμε, ας μη σαλέψουμε...

Των βουνών αδελφή Που η σαγήνη σου εξασθενίζει Του ανθρώπου τη συστολή   Και τη χλωμάδα Του αποκοιμισμένου φύλλου αφυπνίζει   Θα σε παρακαλούσα να κατέβαινες Μες στου σπιτιού μας την αυλή Μα...