*Γράφει ο Δημήτρης Δανάμπασης,
Ηθοποιός, Μέλος του Σ.Ε.Η., Εκφωνητής, Παραγωγός ραδιοτηλεοπτικών διαφημίσεων.
Γυρνώντας το χρόνο μήνες πριν, διαπιστώνουμε πως δεν ήταν μόνο τα σινεμά που μπήκανε σε καραντίνα από την αρχή της πανδημίας αλλά και τα θέατρα. Και φυσικά δεν ήταν μόνο το θέατρο αλλά όλοι οι άνθρωποι του πολιτισμού, από τον ηθοποιό μέχρι τον παραγωγό, το σκηνοθέτη, την ταξιθέτρια και όλοι όσοι συνέχιζαν υπομονετικά να περιμένουν μέχρις ότου η αυλαία να ανοίξει ξανά.
Τα θέατρα ήταν από τους πρώτους χώρους που έκλεισαν οι πόρτες τους όταν άρχισε η εξάπλωση του κορωνοϊού. Κάπως έτσι ξεκίνησε μια ιδιαίτερα απαιτητική χειμερινή σεζόν, όπου τα καθίσματα παρέμειναν άδεια για περισσότερους από 18 μήνες.
Η επιβίωση λοιπόν των θεάτρων και ως συνέπεια και των ανθρώπων γύρω από αυτό δεν είχε μόνο οικονομικό αλλά και ψυχολογικό κυρίως αντίκτυπο. Πίεση, άγχος και φόβος για την επόμενη ημέρα, συνέπεια πολλών προβλημάτων στον πολιτισμό.
Και αυτό βέβαια σε μια εποχή που οι περισσότεροι στον κλάδο του πολιτισμού, και δη του θεάτρου, προσπαθούσαν εναγωνίως να διατηρήσουν ένα μέρος των εσόδων τους, καθώς το εισόδημά τους περιορίστηκε σημαντικά.
Ορισμένα θέατρα στράφηκαν στη λύση του διαδικτύου, σε online προβολές, παραστάσεις, σεμινάρια και θέατρα κάθε λογής μεταφέρθηκαν στις οθόνες μας, κρατώντας μας συντροφιά από τον καναπέ του σπιτιού μας ενώ άλλες φορές τη θέση όλων αυτών έπαιρναν οι κάθε λογής πλατφόρμες.
Streaming και πειρατεία λοιπόν από τη μία, ηθοποιοί σε απόγνωση από την άλλη καθώς με τη δεύτερη καραντίνα, η αισιοδοξία περιορίστηκε.
Τα θέατρα και τα μεγάλα φεστιβάλ με γρήγορα αντανακλαστικά και έχοντας για πυξίδα την αγάπη για το θέατρο και τον πολιτισμό, πέρασαν στο online, με μια σειρά δράσεων. Αρκεί να θυμηθούμε τελευταία την υβριδική μορφή του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο με το σλόγκαν ‘και του σαλονιού και του λιμανιού’, έκανε την εμφάνισή του το καλοκαίρι που μας πέρασε.
H Στέγη Ιδρύματος Ωνάση προχώρησε σε ψηφιακές προβολές παραστάσεων χορού, θεατρικών παραστάσεων, συναυλιών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων μέσα από το κανάλι του στο YouTube. Και πάει λέγοντας….
Η ελληνική πολιτεία από την πλευρά της δεν έμεινε βέβαια αμέτοχη σε όλο αυτό. Ανακοίνωσε τη λήψη μέτρων για την προστασία των καλλιτεχνών στην περίοδο του κορωνοϊού, όπως η ενίσχυση των καλλιτεχνών, η ένταξη των ανέργων ή μακροχρόνια ανέργων που προέρχονται από τον καλλιτεχνικό χώρο σε όλα τα προγράμματα του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Επιπλέον, ανακοινώθηκε κονδύλι 15 εκατ. ευρώ για συγκεκριμένες δράσεις ενίσχυσης των διαφόρων κλάδων του καλλιτεχνικού προσωπικού, μεταξύ άλλων.
Τι γίνεται όμως σήμερα και τι τελικά επιφυλάσσει το μέλλον στον συγκεκριμένο κλάδο, είναι κάτι που από τη μια μας κάνει να είμαστε επιφυλακτικοί καθώς μάσκες και εμβόλια έχουν μπει στη ζωή μας για τα καλά, από την άλλη όμως , το θέατρο και φυσικά οι ηθοποιοί είναι αυτοί που κράτησαν και κρατούν ζωντανό ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού σήμερα.
Θα επιστρέψουμε σιγά σιγά, θα ξαναφορέσουμε τα φανταχτερά μας κοστούμια και θα ανέβουμε στη σκηνή, τα φώτα θα ανάψουν και ο κόσμος θα γελάσει και θα κλάψει ξανά…
Και για όσους είναι ακόμη δύσπιστοι, ας αρκεστούμε στην παρακάτω φράση: «θα φανεί στο χειροκρότημα…»
* **
Ο Δημήτρης Δανάμπασης γεννήθηκε το 1983 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι επαγγελματίας ηθοποιός μέλος του Σ.Ε.Η. και εκφωνητής Voice Over Artist. Αριστούχος απόφοιτος το 2017 με (υποτροφία) από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Ανδρέα Βουτσινά. Παράλληλα το 2015 ολοκλήρωσε με επιτυχία των κύκλο σπουδών του τμήματος κινηματογράφου Art On Camera (Σενάριο-Σκηνοθεσία-Παραγωγή-Μοντάζ-Φωτογραφία). Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς επίσης και σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Έχει σπουδάσει Πληροφορική και Multimedia. Δούλεψε στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Star fm, Heart fm στην Θεσσαλονίκη ως production manager και τα τελευταία χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με τις παραγωγές και εκφωνήσεις ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών μηνυμάτων, ενώ παράλληλα έχει συνεργαστεί με διάφορα Studios ηχογραφήσεων. Τα τελευταία χρόνια έχει εργαστεί ως Υπάλληλος Υποδοχής και Ενημέρωσης πελατών (Ticketing Customer Service) στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
