Στο πλαίσιο του Διεθνές Φεστιβάλ Αναλογίου
που πραγματοποιείται από τις 21-26 Σεπτεμβρίου 2019
θα παρουσιαστεί το έργο του Αλέξη Σταμάτη «Το μπλε δωμάτιο»
σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη
την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου στις 19:30
στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν-Φρυνίχου
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Φρυνίχου
Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου
Ώρα 19:30
«Το μπλε δωμάτιο»
του Αλέξη Σταμάτη
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Ηθοποιοί: Λένα Παπαληγούρα, Εύα Σιμάτου.
Στον ρόλο της Φλόρας η Άννα Φόνσου
Κομπέρ ο Νίκος Βατικιώτης
Συμμετέχουν:
Στον ρόλο του Χένρικ Ίψεν ο Δημήτρης Καταλειφός (video / voice off)
Στον ρόλο του Τεννεσσί Ουίλλιαμς ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης.
Το έργο
Σε έναν ου-τόπο, που βρίσκεται σε ένα ψηλό βουνό, υπάρχει μία πανσιόν για θεατρικούς ήρωες. Αυτοί έχουν γεννηθεί από το χέρι του συγγραφέα-δημιουργού τους και είναι στη διάθεση κάθε σκηνοθέτη, στις σκηνές όλου του κόσμου. Κάθε φορά που τελειώνει η κατασκευή τους και αφού τα είδωλά τους έχουν ανέβει στις σκηνές, τα πλάσματα αυτά συγκεντρώνονται στην πανσιόν. Όμως, εκεί συμβαίνει κάτι μοναδικό: το ανύπαρκτο δημιουργεί πραγματική ζωή. Τη διεύθυνση του χώρου αυτού έχει αναλάβει η Φλώρα, μία ακαθόριστης ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας γυναίκα. Κάποια στιγμή, καταφθάνει η Έντα, μια πολύ περήφανη και δυναμική γυναίκα την οποία η Φλώρα τοποθετεί στο ίδιο δωμάτιο με την Μπλανς. Ανάμεσα στις δύο γυναίκες δημιουργούνται πολύ έντονες κλιμακούμενες συγκρούσεις, καθώς προέρχονται από τελείως διαφορετικές εποχές, με διαφορετικές επιδιώξεις και έχουν διαφορετική ψυχοσύνθεση, αν και υπάρχει ένα υποδόριο νήμα που τις ενώνει. Όταν η Έντα αποφασίζει να κάνει μια παράτολμη κίνηση, οι τεκτονικές πλάκες της επινόησης, η ίδια η υπόσταση των χαρακτήρων στο αναπόδραστο γίγνεσθαι της πανσιόν της Φλώρας –και, πάνω απ’ όλα, το άγχος του δημιουργού- θα αποκτήσουν μία άλλη δραματική διάσταση.
«Το μπλε δωμάτιο» αναδύθηκε από το ερώτημα «Που πάνε οι θεατρικοί ήρωες όταν τελειώνει το έργο;». Είναι εγκλωβισμένοι σε αυτή την συγκεκριμένη ζωή που τους δημιούργησε ο Νονός – συγγραφέα τους; Με αφορμή αυτή τη σκέψη στήθηκε μια ιστορία με πρωταγωνίστριες την Μπλανς Ντιμπουά από το «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς και την Έντα Γκάμπλερ από το ομώνυμο έργο του Χένρικ Ίψεν. Είναι ένα έργο που μπαίνει στην κουζίνα της δημιουργίας του συγγραφέα και του ηθοποιού και με κεντρικό ερώτημα το πως το ανύπαρκτο δημιουργεί το υπαρκτό, μιλά για το θέατρο, τους χαρακτήρες, την επινόηση και την πραγματικότητα. Εντέλει για τη ζωή. Είμαι πολύ ευτυχής που έτυχε να συνεργαστώ με τόσο ταλαντούχους και καταρτισμένους συντελεστές όπως ο Μάνος Καρατζογιάννης, η Άννα Φόνσου, η Λένα Παπαληγούρα, η Εύα Σιμάτου και ο Νίκος Βατικιώτης. Και ακόμη, χαίρομαι πολύ που το έργο παρουσιάζεται στα πλαίσια του εξαιρετικού θεσμού Analogio 2019, πνευματικό τέκνο της Σίσσυς Παπαθανασίου, με την οποία ξανασυνεργαστήκαμε το 2012 με τα «Μελίσσια», ένα αναλόγιο που κατέληξε φέτος να γίνει παράσταση που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο. Ελπίζουμε το Αναλόγιο να αποβεί ένα εφαλτήριο και για το ανέβασμα του «Μπλε δωματίου» σε κάποια σκηνή σύντομα.»
Αλέξης Σταμάτης
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν-Φρυνίχου
Φρυνίχου 14, 10558, Πλάκα. τηλ: 2103222464
Εισιτήρια: Στη Viva και στο ταμείο του θεάτρου.
Γενική είσοδος για κάθε παράσταση: 5€. Για όλες τις παραστάσεις: 20€
Απαραίτητη η προκράτηση θέσεων στα τηλέφωνα των θεάτρων ή/και στο ticketsanalogio@gmail.com
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Εmail: kokolakispr@yahoo.gr και kokolakispr@gmail.com
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
