Το NIMIC, η νέα μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Λάνθιμου έρχεται στη Θεσσαλονίκη, αποκλειστικά στον κινηματογράφο Ολύμπιον. Η ταινία, με πρωταγωνιστές τους Ματ Ντίλον και Δάφνη Πατακιά, είναι η πρώτη του σκηνοθέτη μετά την οσκαρική Ευνοούμενη.
Σε σενάριο του ίδιου και του Ευθύμη Φιλίππου, το NIMIC θα προβληθεί το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου, σε ειδική προβολή στις 22:00 πριν από τον Φάρο του Ρόμπερτ Έγκερς, ενώ από την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου, η ταινία θα προβάλλεται στο Ολύμπιον. Πληροφορίες για τις ημέρες και τις ώρες προβολών θα ανακοινωθούν σύντομα στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Περισσότερα για την ταινία:
NIMIC
Γερμανία/Βρετανία/ΗΠΑ, 2019, 12΄
Η μοιραία συνάντηση ενός επαγγελματία βιολοντσελίστα με μία άγνωστη γυναίκα στο μετρό θα έχει σημαντικές συνέπειες στη ζωή του.
Σημείωμα του σκηνοθέτη για την ταινία:
«Χαίρομαι που μου δόθηκε η δυνατότητα να εργαστώ σε ένα πιο μικρό φορμά, το οποίο μπορεί να αποτελεί μερικές φορές πρόκληση, αλλά σε ανταμείβει. Αναπτύξαμε το σενάριο, ξεκινώντας από μία πολύ ενδιαφέρουσα αρχική ιδέα και απολαύσαμε μεγάλη δημιουργική ελευθερία στη διάρκεια των γυρισμάτων. Είναι συναρπαστικό να σε καλούν να σκεφτείς με τρόπο αντισυμβατικό και να παλεύεις με ιδέες που μπορούν να σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον».
Οι αίθουσες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι μέλη του δικτύου Europa Cinemas
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
