Tοπάζ
Μαρσέλ Πανιόλ
Μετάφραση: Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης
Επιμέλεια-Εισαγωγή: Ανδρέας Στάικος
Σειρά: Παγκόσμιο Θέατρο
(σελ. 146, 11,66 ευρώ)
ISBN 978-618-5139-91-9
Ιούνιος 2018
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΟΚΟΛΗ
Κυκλοφορεί, για πρώτη φορά στα ελληνικά, από τις εκδόσεις «Σοκόλη» η κωμωδία του Γάλλου ακαδημαϊκού Μαρσέλ Πανιόλ, «Τοπάζ», σε μετάφραση Νεκτάριου – Γεώργιου Κωνσταντινίδη και επιμέλεια – εισαγωγή Ανδρέα Στάικου. Το έργο είναι ευρέως γνωστό από τις τρεις κινηματογραφικές του εκδοχές και κυρίως από την ερμηνεία του μεγάλου ηθοποιού Fernandel.
Λίγα λόγια για το έργο
Με αφορμή την ιστορία μύησης ενός δασκάλου στη διαφθορά του δημόσιου βίου, ο Πανιόλ δημιούργησε τον υποδειγματικό τύπο ενός καιροσκόπου παρά τη θέλησή του. Καιροσκόπος παρά τη θέλησή του θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο υπότιτλος του έργου. Ο Τοπάζ είναι μια μεταφορά στην οποία καταδεικνύεται αριστοτεχνικά η εξέλιξη του ανερμάτιστου, αγόμενου και φερόμενου, έρμαιου των περιστάσεων, ασήμαντου άνδρα, ο οποίος οδηγείται στην εξουσία και χρησιμοποιείται από την εξουσία. Μια ιδιοφυής μεταφορά που ανταποκρίνεται πλήρως στις σταδιοδρομίες ασήμαντων κυρίως πολιτικών προσώπων, όταν το ηθικό πλεονέκτημα, το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της, ούτως ή άλλως, εξοφλημένης ιδεολογίας τους κονιορτοποιείται, όταν η μιζέρια της αφάνειας μεταβάλλεται σε μιζέρια της εξουσίας.
Με καταφύγιο στο γέλιο, ο Πανιόλ έγραψε μια κωμωδία για κλάματα.
Βιογραφικό του συγγραφέα
Ο Μαρσέλ Πανιόλ (Ομπάν 1895-Παρίσι 1974) υπήρξε Γάλλος συγγραφέας, σεναριογράφος, παραγωγός και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Το πρώτο έργο του που ανέβηκε στη σκηνή ήταν Οι έμποροι της δόξας, για να ακολουθήσει το Τζαζ και το Τοπάζ, το οποίο τον καθιέρωσε ως θεατρικό συγγραφέα. Το Τοπάζ παίχτηκε για δύο χρόνια στο Παρίσι και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Μπρόντγουεϊ και στον κινηματογράφο. Το 1933, οικονομικά ευκατάστατος χάρη στη μεταφορά των έργων του στον κινηματογράφο, ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής και στούντιο, άρχισε να σκηνοθετεί ο ίδιος και συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους ηθοποιούς εκείνης της εποχής σε ηθογραφικές ταινίες μεγάλης λαϊκής απήχησης, διακρινόμενες από σφιχτοδεμένη δομή και ρεαλιστικό διάλογο. Ανάμεσά τους, η Γυναίκα του Φούρναρη, ταινία που ο Όρσον Ουέλς θεωρούσε μια από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών. Το 1946 υπήρξε ο πρώτος κινηματογραφιστής που εκλέχτηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Από το 1956 και ύστερα, απομακρύνθηκε από το σινεμά και το θέατρο και στράφηκε στη συγγραφή αυτοβιογραφικών έργων με φόντο την αγαπημένη του Προβηγκία.
Βιογραφικό σημείωμα μεταφραστή
Ο Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Είναι αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (υπότροφος ΙΚΥ), κριτικός θεάτρου, μεταφραστής και καθηγητής γαλλικών. Εκπονεί, από το 2016, μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, με θέμα «Το γαλλόφωνο θέατρο στην ελληνική σκηνή του 21ου αιώνα».
Κείμενά του δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά, εφημερίδες, και διαδικτυακές σελίδες που σχετίζονται με το θέατρο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μεταφράσεις του γαλλόφωνων θεατρικών έργων έχουν εκδοθεί και παρουσιαστεί από ελληνικούς θιάσους. Είναι μέλος του Κέντρου Σημειολογίας του Θεάτρου και της Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού Θεατρογραφίες.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΟΚΟΛΗ
ΔΙΔΟΤΟΥ 29
ΑΘΗΝΑ 106 80
ΤΗΛ./FAX: 210 3805520-210 3822732
http: www.sokolis.gr
e-mail: mari@sokolis.gr
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.