Saluader «Περπατώντας στο δακτύλιο του Κρόνου ή
Οι εξομολογήσεις ενός άνδρα από το City»
Παιδί του ουρανού και της γης
εγώ…
Στην στήλη Saluader παρουσιάζονται τρεις εξαντλημένες ποιητικές συλλογές, που πρόκειται να επανεκδοθούν.
Α. Saluade A’
Β. «Περπατώντας στο δακτύλιο του Κρόνου ή Οι εξομολογήσεις ενός άνδρα από το City»
Γ. Καλέσματα
Σήμερα ξεκινά η παρουσίαση της β’ συλλογής με το τίτλο «Περπατώντας στο δακτύλιο του Κρόνου ή Οι εξομολογήσεις ενός άνδρα από το City». Μία κριτική του ποιητή και κριτικού της λογοτεχνίας στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ της χρονιάς που εκδόθηκε το βιβλίο, Δημήτρη Πανουσάκη, στο τεύχος 32, έτος 1986 και το πώς και γιατί ο τίτλος αυτός, θα προσπαθήσω να το εξηγήσω στην πορεία της παρουσίασης.
Ποτέ ή μάλλον δύσκολα, συμμεριζόμαστε την γνώμη των άλλων για ότι κατορθώνουμε ή δεν κατορθώνουμε. Εξ άλλου υπάρχουν τόσες προσεγγίσεις σε ένα έργο, όσοι και οι άνθρωποι που το πλησιάζουν. Κάθε ανάγνωση ενός έργου είναι πολύτιμη αφού ο βαθύτερος σκοπός της γραφής, είναι η επικοινωνία.
Πρώτο σύμβολο ‘Δρεπάνι’
Φεγγαρόφωτο του Samuel Palme
Μαρία Πανούτσου
«Περπατώντας στο δακτύλιο του Κρόνου ή
Οι εξομολογήσεις ενός άνδρα από το City»
α΄
Ενυπάρχω εν τη ύλη της σαφήνειας
και υπάρχω για να μαρτυρήσω.
Ένα δένδρο μακριά σ’ ένα φόντο δειλινού πάλλεται.
Τι θαυμαστό! Τι θαυμάσιο! Γύρω του αέρας
και κάπου μακριά
κάτι ευθείες από δένδρα και χρώματα του κόσμου.
Περπατώ στην λεωφόρο, γεμάτος αισιοδοξία
και μέθη για σένα που τυρρανικά υπακούεις
στην κλαυθμυρή γρηγοράδα του λόγου μου.
Το πρωί δεν προλαμβάνω
το ξύπνημά σου και τώρα που το φέρνω εικόνα
λίγο μένει η γεύση από το περπάτημά σου
και η οσμή του χώρου – μυρωδιά γιασεμιού.
Είναι καλύτερα που έφυγες τότε.
Θυμάμαι την ώρα και το σκηνικό αυτής της ώρας
που ντυμένη σ’ ένα πράσινο παλτό
άθλιο και αξιοπρεπές μαζί
με κοιτούσες και έκλαιγες.
Πώς είναι δυνατόν να κλαίνε οι άνθρωποι από ασχήμια!
Πάντα λέω ότι το σπίτι το ισόγειο
είναι αιτία και αιτιατόν
πολλών καταστροφών στην πόλη.
Υπαινιγμός για κάτι που φαίνεται εύκολο
και όμως δεν είναι παρά η δυσκολία στο να
υπάρχω εν τη ύλη της σαφήνειας.
Από την εξαντλημένη συλλογή «Περπατώντας στο Δακτύλιο του Κρόνου ή οι εξομολογήσεις ενός άνδρα από το City» της Μαρίας Πανούτσου.
Όλη η συλλογή ξετυλίγεται κάθε Δευτέρα στο Ολόγραμμα.
Γύρω και για την γραφή: https://www.logografis.gr/mon-jounal-intime-γράφει-η-μαρία-πανούτσου/
Την χρονιά που τυπώθηκε το βιβλίο https://www.logografis.gr/βεληνεκεσ-εξ-αποστάσεως-με-ένα-φα/
Μαρία Πανούτσου copyright © all rights reserved.
Επιμέλεια Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
