Αθήνα, 18 Αυγούστου 2019
Δελτίο τύπου
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ:
Μελετώντας τον Ευριπίδη
«Ο Ατρειδικός Μύθος στην εποχή μας»
Η Καλλιτεχνική Κοινότητα Πράξις σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Νίκο Περέλη -δημιουργό και διευθυντή της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου-, ανακοινώνει το σεμινάριο “ο Ατρειδικός μύθος στην εποχή μας”.
Στόχος του σεμιναρίου είναι η ανίχνευση και η κατανόηση της ουσίας των κειμένων του Ευριπίδη (Ιφιγένεια στην Αυλίδα, Τρωάδες, Εκάβη) από τον απλό θεατή, τον ηθοποιό, το σκηνοθέτη, το θεατρολόγο, το δάσκαλο, που επιθυμεί να εξοικειωθεί με το μύθο.
Δουλεύοντας μία διασκευή της τριλογίας με τίτλο “Οι Μηχανές του Δόλου”, χωρίς να αλλοιώνουμε το λόγο ή τους στόχους του ποιητή, ψάχνουμε τη συνείδηση του παρελθόντος μέσα στο παρόν, ανακαλύπτοντας την καταπληκτική συνάφεια του σημερινού παράλογου με αυτό του Ευριπίδη.
Δουλεύοντας στην διασκευασμένη τριλογία, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με σύγχρονα θέματα όπως: εξανδραποδισμοί, σφαγές αμάχων πληθυσμών, αρπαγές και λεηλασίες, γενοκτονίες, κοινωνικά εγκλήματα, εξοντωτικοί πόλεμοι, γυναίκες λάφυρα, άνδρες φιλόδοξους και άπληστους κ.ά. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν κόσμο αγριότητας και στυγνού συμφέροντος, αντιλαμβανόμενοί τον σύγχρονό μας Ευριπίδη.
Ταυτότητα Σεμιναρίου:
Εισηγητής: Νίκος Περέλης
Α’ Κύκλος: 11 Σεπτεμβρίου έως 30 Οκτωβρίου κάθε Τέταρτη 17:00-21:00 και Κυριακή 11:00 -15:00 Β’ Κύκλος: 3 Νοεμβρίου έως 22 Δεκεμβρίου κάθε Τέταρτη 17:00-21:00 και Κυριακή 11:00 -15:00 Κόστος: 10€/μέρα (για όποιον θέλει να παρακολουθήσει αποσπασματικά) – 60€/μήνα (για όποιον θέλει να πληρώσει με τον μήνα) – 100€/δίμηνο (για όποιον θέλει να εξοφλήσει όλο το δίμηνο με την εγγραφή)
ΕΓΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ 10€
ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΕΩΣ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019: art.communty.praxis@gmail.com
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 6940739441
Επίσης το Σεμινάριο – Εργαστήρι με τον Νίκο Περέλη θα έχει ως προοπτική το ανέβασμα μιας παράστασης. Δεν είναι δεδομένο αλλά θα προκύψει απο την πράξη. Συμμετοχές, Διαθεσιμότητα, Προτεραιότητες, κλπ. Εάν όλες οι συνθήκες είναι κατάλληλες θα αποφασιστεί απο κοινού με τους συμμετέχοντες. Χρόνος διεξαγωγής της παράστασης θα αποφασιστεί απο την διαθεσιμότητα των συμμετεχόντων και βέβαια των θεάτρων. Οικονομικά σε κάθε περίπτωση θα είναι με ποσοστά εκτός και εάν μέχρι τότε έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Λεπτομέρειες για όλα αυτά θα συζητηθούν στο τέλος του πρώτου διμήνου με όσους ενδιαφέρονται και για μια τέτοια προοπτική.
Σε κάθε περίπτωση στο τέλος θα υπάρξει και βεβαίωση συμμετοχής στο ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΕΛΗΣ
Ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Νίκος Περέλης, είναι ο δημιουργός της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και διευθυντής της έως το 2001. Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Σπούδασε θέατρο στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, με δασκάλους τον Άγγελο Τερζάκη, τον Σωκράτη Καραντινό, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Τάκη Μουζενίδη, τον Λυκούργο Καλλέργη, τον Στέλιο Βόκοβιτς, τον Αιμίλιο Χουρμούζιο. Συνέχισε σπουδές στο Πανεπιστήμιο LAVAL του γαλλόφωνου Καναδά (Γαλλικά – θέατρο) και παρακολούθησε ειδικά σεμινάρια σε πολλές χώρες (1970-1977). Συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν (1965) και δημιούργησε την ίδια χρονιά (με τον σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαηλίδη) το Θέατρο Νέας Ιωνίας, από το οποίο αποχώρησε αμέσως, για λόγους που αναφέρονται στο βιβλίο του «Ο κώδικας της μάσκας» (εκδόσεις Προσκήνιο 2010).
Το 1968 δημιούργησε με τον σκηνοθέτη Νίκο Παπαδάκη, τη θεατρική ομάδα «Κύκλος» (παρουσίαση του έργου του Ίρβιν Σω «Ένας πόλεμος πριν από πολλούς πολέμους», στο θέατρο Βεργή) και το 1970, σε θέατρο της Πλάκας, το έργο του Μρόζεκ «Στριπ-τηζ». Και τα δύο θέατρα τα έκλεισε η λογοκρισία της δικτατορίας Παπαδόπουλου. Το 1971 φεύγει στο Κεμπέκ (πρωτεύουσα του Γαλλόφωνου Καναδά) όπου σπουδάζει, διδάσκει και σκηνοθετεί, σε συνεργασία με την αδερφή του Ρένα Περέλλη- Κοντογιάννη, τακτική καθηγήτρια θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο LAVAL.
Το 1973-1974 κάνει την πρώτη του επίσημη σκηνοθεσία στο θέατρο του Κονσερβατουάρ του Κεμπέκ, με τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, σε μετάφραση Σαρτρ, ενώ παράλληλα συνεργάζεται στον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Centreville (Μόντρεαλ) κάνοντας εκπομπές με Ποίηση, Θέατρο και πολιτικά σχόλια. Την ίδια περίοδο οργανώνει και σκηνοθετεί αντιδικτατορική παράσταση με Έλληνες φοιτητές (Πανεπιστήμια McGill, Quebec) και με Καναδούς φοιτητές και βοηθά στο στήσιμο ελληνοκαναδικού θεάτρου, στο γκέτο του ελληνισμού στο Montreal (το «Theatre Populaire de l’ Ave. du Park«). Σε θέατρα του Κεμπέκ και σε Πανεπιστημιακούς θιάσους σκηνοθετεί (1973-1977) :
«Αντιγόνη» του Σοφοκλή
«Η ταφή του αφεντικού» του Ντάριο Φο
«Οι Μουσικοί» του Σκούρτη (μετάφρ. Ζακ Μπουσάρ)
«Γαλιλαίος» του Μπρεχτ
Μετά το τέλος της δικτατορίας επιστρέφει στην Ελλάδα αρχικά το 1975, και το 1977 τον καλεί στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ο Σπύρος Ευαγγελάτος, όπου σκηνοθετεί τα έργα :
«Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπρεχτ
«Ο χορός του Λοχία Μάσγκρεηβ» του Τζων Άρντεν
«Οι παλαιστές» του Στρατή Καρρά
Λεπτομέρειες για την παραμονή του στο Κρατικό Θέατρο Βόρειας Ελλάδας περιγράφονται στο βιβλίο του «Ο κώδικας της μάσκας» .
Στη συνέχεια (1980) συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, με το κρατικό Άρμα Θέσπιδος, με το Θέατρο Βεργή, με του “Δεσμούς” της Παπαθανασίου, με το Θέατρο Καισαριανής και με Δημοτικά θέατρα.
Σκηνοθέτησε Αρχαίο δράμα (κυρίως Ευριπίδη) στο Φεστιβάλ Επιδαύρου (με το Εθνικό και το ΚΘΒΕ), στο Ηρώδειο, στον Λυκαβηττό και στην Πειραματική του Εθνικού.
«Τρωάδες» (Κεμπέκ 1974)
«Ιππόλυτος» (Επίδαυρος 1984)
«Εκάβη» (Λυκαβηττός 1981)
«Ιφιγένεια στην Ταυρίδα» (Ηρώδειο 1982)
«Τρωάδες – Εκάβη – Ιφιγένεια στην Αυλίδα» (Εθνικό 1998)
«Ηλέκτρα – Ορέστης» (Ατρειδικός κύκλος στην Πειραματική του Εθνικού Θεάτρου 1999)
Το 1983 δημιούργησε το “Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου” (3ης Σεπτεμβρίου και Κοδριγκτώνος), το πρώτο “Θέατρο Δωματίου” στην Αθήνα, όπου παρουσίασε τα έργα :
Νίκου Περέλη : “Η φελάχα Γιουλαλάμ” (1983)
Νίκου Περέλη : “Η Μπόμπα” (1984)
Αυγ. Στριντμπεργκ : “Η Τζούλια και οι Δανειστές” (1985)
Ερρ. Ίψεν : “Το κουκλόσπιτο – Νόρα” (1986)
Φρ. Ξαβιέ Κρετς : “Άνω Αυστρία” (1987)
Άρνολντ Γουέσκερ : “4 εποχές” (1988)
Το 1985 γίνεται διευθυντής στο Δημοτικό Θέατρο Πάτρας και το 1988-90 διευθυντής στο Δημοτικό Θέατρο Ιωαννίνων. Στα Δημοτικά θέατρα ανεβάζει τα έργα :
“Το ημέρωμα της στρίγγλας” του Σαίξπηρ
“Η Νόρα” του Ίψεν
“Ο ήχος του όπλου” της Λ. Αναγνωστάκη
“Οι Μικροαστοί” του Γκόρκι
“Εκάβη” του Ευριπίδη
“Πλούτος” του Αριστοφάνη – Χουρμούζη.
Εκτός από τις πόλεις – έδρες των Δημοτικών θεάτρων, οι παραστάσεις του περιόδευσαν σε όλη την Ελλάδα και στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στον Λυκαβηττό, στο Ηρώδειο και στους Δήμους της Αθήνας.
Το 1994 το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει το έργο του “Η μοναξιά των σκουληκιών” που είχε πάρει το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 1992, με σκηνοθεσία του συγγραφέα.
Το 1996 πρότεινε στο Εθνικό Θέατρο τη δημιουργία της Πειραματικής Σκηνής, την οποία οργάνωσε και διεύθυνε μέχρι το καλοκαίρι του 2001. Οι στόχοι και η πολυσχιδής δραστηριότητα της Πειραματικής Σκηνής, περιγράφονται λεπτομερώς στο βιβλίο του Ν. Περέλη “Υπόγειος Χώρος” (εκδόσεις Προσκήνιο 2002 – νέα έκδοση Αγγελάκης 2015).
Ως ηθοποιός, ερμήνευσε ελάχιστους αλλά σημαντικούς ρόλους, σε αραιά διαστήματα, για λόγους που περιγράφονται στο βιβλίο του “Ο κώδικας της μάσκας”. Ερμήνευσε :
τον Μπόργκμαν (Γιον Γκάμπριελ Μποργκμαν, του Ίψεν)
τον Κρόγκσταντ (Νόρα, του Ίψεν)
τον Γιατρό Στόκμαν (Ένας εχθρός του λαού, του Ίψεν)
τον Δήμαρχο Στόκμαν (Ένας εχθρός του λαού, του Ίψεν)
τον Χαμ (Τέλος του παιχνιδιού, του Μπέκετ)
το μονόλογο “Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού” (Τσέχωφ)
Δίδαξε θέατρο :
στο Conservatoire του Κεμπέκ (1974-75)
στη σχολή Κατσέλη (1981-82)
στη σχολή του ΚΘΒΕ (1990)
στο Εργαστήρι της Πειραματικής του Εθνικού (1997-2000)
στη σχολή Βεάκη (1995-2011)
Το 1984 επισκέφτηκε τη Σοβιετική Ένωση (Μόσχα – Λένινγκραντ) ως μέλος Πολιτιστικής επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού και το 1987 πήγε στη Λιβύη του Μοαμάρ Καντάφι, ως μέλος επιτροπής της Πανελλήνιας πολιτιστικής κίνησης. Και για τις δύο επισκέψεις, λεπτομέρειες στο βιβλίο του “Ο κώδικας της μάσκας”.
Το 2002 σκηνοθέτησε μία ειδικής μορφής παράσταση, με την ομάδα χορωδών ΤΕΤΤΙΞ του Γ. Ναούμ, στο θέατρο Ιλίσσια, με θέμα την “Καταστροφή του 1922”.
Το 2003 δημιουργεί, με παλιούς συνεργάτες και με μαθητές του, την “Άλλη Σκηνή” και παρουσιάζει στο θέατρο “Παραμυθίας” (2003), στο θέατρο “Εντροπία” (2005), στο “Θέατρο της Ημέρας” (2006-2008) και στο θέατρο «Λύχνος» (2016) τα ακόλουθα έργα :
“Χώμα στη μπανιέρα” του Φ. Καστρή (σκηνοθεσία Η. Κουντής)
“Στοργή και θάνατος” του Αυγ. Στριντμπεργκ (σκηνοθεσία Γ. Μίχαλος)
“Το τελευταίο μήνυμα” του Ν. Περέλη (σκην. Ν. Περέλης)
“Ένας εχθρός του λαού” του Ερ. Ίψεν (σκην. Ν. Περέλης)
“Η Πόλη στον πάτο” των Κεχαϊδη – Μουρσελά – Περέλη (σκην. Ν. Περέλης)
“Ο τοίχος στη μέση” του Β. Ρίσβα (σκην. Π. Πετράκης)
«Η χώρα στον πάτο» του Ν. Περέλη
Διακρίσεις
Το 1983 και το 1992 έλαβε το κρατικό βραβείο θεάτρου για τα έργα του « Η Φελάχα Γιουλαλάμ» και « Η μοναξιά των σκουληκιών»
Το 2010 του απονεμήθηκε, σε ειδική εκδήλωση του Δήμου Μυτιλήνης, το μετάλλιο της Πόλης.
Αφιερώματα
Τεύχη περιοδικών αφιερωμένα στον Ν. Περέλη :
“Αιολίδα”, τεύχος 4 (2004)
“Αιολικά Γράμματα”, τεύχος 248 (2011)
“Α-σελάνα”, τεύχος 19 (2010)
Μεταπτυχιακές εργασίες
Μεταπτυχιακή εργασία μαθητών θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθήνας, για το “Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου” (2002) και για τον θεατρικό συγγραφέα Περέλη (2014).
Σκηνοθέτησε, μέχρι το 2013, περί τα 150 έργα :
Τσέχωφ : Η Αρκούδα – Αίτηση σε γάμο – Βλαβερές συνέπειες του καπνού (στο Πειραματικό Θέατρο Ρεπερτορίου 1968)
Μρόζεκ : Στριπ-τηζ (Θέατρο 70, 1970)
Σίσγκαλ : Ο Τίγρης (Θέατρο 70, 1970)
Μπρεχτ : Γαλιλαίος (Παν/μιο McGill, Montreal 1972)
Ευριπίδη – Σαρτρ : Τρωάδες (Κεμπέκ, 1974)
Σκούρτη : Οι Μουσικοί (Theatre Populaire, Montreal 1973)
Κεχαϊδη : Το τάβλι (Φοιτητικό θέατρο, Τορόντο 1976)
Ντάριο Φο : Η ταφή του αφεντικού (Theatre des Travailleurs, Quebec 1976)
Μπρεχτ : Ο κύκλος με την κιμωλία (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1977)
Άρντεν : Ο χορός του λοχία Μάσγκρεηβ (ΚΘΒΕ, 1978)
Σολομού : Ο τελευταίος Ασπροκόρακας (Οργανισμός Ηπειρωτικού Θεάτρου 1980)
Καρρά : Οι παλαιστές (ΚΘΒΕ 1980)
Μουρ : Ιππόκαμπος Μπαρ (θέατρο Βεργή 1980)
Ευριπίδη : Εκάβη (Θέατρο Δεσμοί, 1981) και (Δημοτικό Θέατρο Πάτρας, 1985)
Ευριπίδη : Ιφιγένεια στην Ταυρίδα (Ηρώδειο, Φεστιβάλ Αθηνών 1981)
Καμπανέλλη : Η γυναίκα και ο λάθος (Θεμέλιο 1982)
Βάις : Η Ανάκριση (Εθνικό Θέατρο 1982)
Σκαρπέτα : Ταραντέλλα (Θέατρο Καισαριανής 1982)
Γκόγκολ : Παντρολογήματα (ΚΘΒΕ 1983)
Περέλη : Η φελάχα Γιουλαλάμ (Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου, 1983)
Μολιέρου : Σγαναρέλος (ΕΤ2, 1983)
Ευριπίδη : Ιππόλυτος (Φεστιβάλ Επιδαύρου – Εθνικό Θέατρο 1984)
Κορρέ : Το διπλανό κρεββάτι (ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων 1984)
Στριντμπεργκ : Η Τζούλια και οι Δανειστές (Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου 1985)
Ίψεν : Νόρα (θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου 1986) και (ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων 1989) και (Εθνικό Θέατρο 2001)
Γκόριν : Τα φαινόμενα (ΕΤ1, 1986)
Κρετς : Άνω Αυστρία (Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου, 1987)
Γουέσκερ : Τέσσερις Εποχές (Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου, 1987)
Σαίξπηρ : Το ημέρωμα της στρίγκλας (ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων – Λυκαβηττός 1988)
Αριστοφάνη – Χουρμούζη : Πλούτος (ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων – Λυκαβηττός 1989)
Αναγνωστάκη : Ο ήχος του όπλου (ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων 1990)
Τουργκένιεφ : Ένας μήνας στην εξοχή (ΚΘΒΕ 1990)
Ίψεν : Τα Πρόσωπά μου είναι εδώ (έρευνα στο Ιψενικό θέατρο, Πανελλήνιο 1993)
Περέλη : Η Μοναξιά των σκουληκιών (Εθνικό Θέατρο 1994)
Στριντμπεργκ – Πιραντέλλο : Προμήνυμα και Μέγγενη (Θέατρο Πολιτεία 1997)
Παλαμά : Τρισεύγενη (Εθνικό Θέατρο 1997)
Ευριπίδη : Ατρειδικός κύκλος – Οι μηχανές του δόλου και του τρόμου (Ιφιγένεια στην Αυλίδα – Τρωάδες – Εκάβη) (Εθνικό Θέατρο 1998)
Ίψεν : Οι εγκλωβισμένοι (Νόρα – Μποργκμαν) (Εθνικό Θέατρο 2001)
Περέλη : 1922 η νύχτα της φωτιάς (Θέατρο Ιλίσσια 2003)
Ίψεν : Ένας εχθρός του λαού (Θέατρο της Ημέρας 2006) και (Μορφές Έκφρασης 2013)
και άλλα…
Τα βιβλία του
«Υπόγειος χώρος» (στοιχεία, κείμενα, αναλύσεις, φωτογραφίες για την Πειραματική Σκηνή στο Εθνικό Θέατρο) Εκδόσεις Προσκήνιο 2003
«Η Διαθήκη του Αχιλλέα» (Δεκαέξι σύγχρονες ιστορίες για τον έρωτα, την πολιτική, για την κρίση και τον πολιτισμό, για τη ζωή και το θάνατο) Εκδόσεις Αγγελάκη 2013
«Ο κώδικας της μάσκας» (η περιπετειώδης πορεία ενός καλλιτέχνη, δεμένου στο ουτοπικό του όνειρο, μέσα στις σύγχρονες συμπληγάδες. Γνωστά πρόσωπα της πολιτικής, του θεάτρου, της δημοσιογραφίας, της κριτικής, του πλούτου, αποτυπώνουν την παρουσία τους στα δρώμενα και συγκροτούν έναν κολασμένο ιστό, που διαμορφώνεται μέσα από την πειστική αναπαράσταση πολυποίκιλων δρώμενων) Εκδόσεις Προσκήνιο 2010 και Εκδόσεις Αγγελάκη 2014
«Το θέατρο ως κύτταρο παιδείας και πολιτισμού και ως κατανάλωση» , Εκδόσεις Αγγελάκη 2015
Τα θεατρικά έργα
“Η Μπόμπα” (Σύγχρονη Εποχή 1981)
“Η Φελάχα Γιουλαλάμ” (Θεωρία 1984)
“Η Μοναξιά των Σκουληκιών” (Δωδώνη 1998)
“Συμβόλαιο τιμής” (Δωδώνη 1999)
“Η Μπόμπα» (2η έκδοση – Δωδώνη 1998)
«Η Σαπφώ της Λέσβου» (εκδ. Αγγελάκη 2018)
«Ο Νόμος της Μνήμης» (2019)
“Μπλακ-άουτ” (Δωδώνη 1999)
“Το τελευταίο μήνυμα” (Δωδώνη 2005)
“Η Πόλη στον πάτο” (Δωδώνη 2007 – Αγγελάκης 2014)
“Η επιστροφή της φελάχας” (Αγγελάκης 2013)
“Η Μπόμπα» (3η εκδοχή, Δωδώνη 2014)
Μεταφράσεις
“Μητρική στοργή – Μπροστά στο θάνατο” του Στριντμπεργκ (εκδόσεις Δωδώνη 2007)
“Ένας εχθρός του λαού” του Ίψεν (εκδόσεις Αγγελάκης 2014)
“Όταν εμείς οι νεκροί ξυπνήσουμε” του Ίψεν (εκδόσεις Δωδώνη)
“Ο χορός του λοχία Μάσγκρεηβ” του Άρντεν (εκδόσεις Αγγελάκης 2016)
“Ο χορός του θανάτου” του Στριντμπεργκ (εκδόσεις Αγγελάκης 2016)
“Ταραντέλα” του Σκαρπέτα (εκδόσεις Δωδώνη)
“Ο ψεύτης” του Γκολντόνι (εκδόσεις Δωδώνη)
“Νυχτερινή συνομιλία μ’ ένα κάθαρμα” του Ντύρρενματ (εκδόσεις Αγγελάκης 2016)
“Παγίδες και φονικά” του Ευριπίδη (Ατρειδικός κύκλος) (εκδόσεις Αγγελάκης 2015)
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
