Είν’ ο αέρας που τα βράδια μου σφυράει
Είν’ η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάει
Είν’ η ζωή που αφήσαμε και πάει
Μια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάει
Είναι το φως που με αγγίζει και ανθίζω
Είναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζω
Είναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζω
Μια τύχη άτυχη που πια δε την γνωρίζω Σε θέλω!
Σε θέλω! Με ντύνω, με στολίζω, πάρε με, με χαρίζω…
Σε θέλω! Σε θέλω! Σ’ εσένα που ελπίζω, σ’ εσένα με χαρίζω.
Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω
Είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω
Είναι που θέλω το κορμί σου και διστάζω μη φύγει τ’ όνειρο καθώς θα σ’ αγκαλιάζω
Είναι η κορδέλα σου που φέρνει το άρωμά σου
Αυτή που μάζευες τις νύχτες τα μαλλιά σου
Νύχτες που σ’ έπινα στα μπαρ της αγκαλιάς σου
Σήκω ξημέρωσε, θ’ αργήσεις στη δουλειά σου—
https://www.youtube.com/watch?v=tB-eni7i–I
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου / Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Δίσκος: Σφεντόνα (1992)
Συμμετοχή: Λία Βίσση
Δισκογραφική εταιρία: Minos
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
