Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον, Αριστοτέλης

Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ.

( Δεν έχει σημασία η ποσότητα (το πολύ) όσο η ποιότητα (το ευ) ).

*

Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον.

( Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θείο ).

*

Τα αγαθά κόποις κτώνται.

( Τα αγαθά και καλά πράγματα αποκτιούνται με κόπους ).

*

Μαλακόν το φεύγειν τα επίπονα.

( Είναι μαλθακότητα να αποφεύγει κανείς τις δυσκολίες ).

*

Η φύσις μηδέν μήτε ατελές ποιεί μήτε μάτην.

( Η φύση δεν κάνει τίποτα ούτε ατελές ούτε μάταιο ).

*

Όμοια γάρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι.

( Τα περισσότερα απ’ αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν γίνει ).

*

Η δ’ ηθική εξ έθους περιγίνεται.

( Η ηθική προέρχεται από τις συνήθειες ).

*

Ουδέν άτακτον των φύσει.

( Τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη ).

*

Εν πάσι γαρ τοις φυσικοίς ενεστί τι θαυμαστόν.

( Σε όλα τα πράγματα στη φύση υπάρχει κάτι άξιο θαυμασμού ).

*

Το ειθισμένον ώσπερ πεφυκός ήδη γίγνεται.

( Αυτό που έχει γίνει συνήθεια, αντιμετωπίζεται σαν κάτι φυσιολογικό ).

*

Η πενία πολλών εστιν ενδεής, η δ’ απληστία πάντων.

( Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων ).

*

Ο μη ειδώς σιωπάν, ουκ οίδε διαλέγεσθαι.

( Αυτός που δεν ξέρει να σωπαίνει, δεν ξέρει να συζητά ).