[…]
«Είμαι ονειροπόλος.
Ξέρω τόσα λίγα για την πραγματική ζωή που δεν μπορώ να αντισταθώ στο να ξανά-ζήσω τέτοιες στιγμές όπως αυτές στα όνειρα μου, γιατί τέτοιες στιγμές είναι κάτι που σπάνια έχω ζήσει. Θα σας ονειρεύομαι όλη την νύχτα, όλη την εβδομάδα, όλο τον χρόνο. Αισθάνομαι πως σας ξέρω τόσο καλά που δεν θα μπορούσα να σας γνωρίσω καλύτερα ακόμα και αν ήμασταν φίλοι για είκοσι χρόνια. Δε θα με απογοητεύσετε, έτσι; Μόνο δύο λεπτά και με κάνατε ευτυχισμένο για πάντα. Ναι, ευτυχισμένο. Που να ξέρει κανείς μπορεί να με κάνετε να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου, μου λύσατε όλες τις αμφιβολίες μου..
Όταν ξύπνησα, μου φάνηκε πως κάποιο τραγούδι που ήξερα εδώ και πολύ καιρό, που είχα ακούσει κάποτε πριν αλλά είχα ξεχάσει, μια μελωδία γλυκύτητας, ερχόταν πίσω σε μένα τώρα. Μου φαινόταν πως προσπαθούσε να βγει από την ψυχή μου όλη μου τη ζωή και μόνο τώρα-Αν και όποτε ερωτευτείς, να είσαι ευτυχισμένος μαζί της.
Δεν χρειάζεται να της ευχηθώ τίποτα, γιατί θα είναι χαρούμενη μαζί σου. Μακάρι ο ουρανός σας να είναι πάντα καθαρός, το αγαπητό σου χαμόγελο να είναι πάντα φωτεινό και ευτυχισμένο και να είστε ευλογημένοι για εκείνη τη στιγμή ευδαιμονίας και ευτυχία ς που δώσατε σε μια άλλη μοναχική και ευγνωμονούσα καρδιά.
Δεν είναι αρκετή αυτή η στιγμή για όλη τη ζωή κάποιου;»
(Λευκές Νύχτες).
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
