“Ξυπνάς μόνο όταν ο εφιάλτης επιστρέφει”
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Μέλανι Γεωργίου
Φωτογραφία και κινηματογράφος
πολλές διαφορές και ομοιότητες
μαζί, χαρακτηριστικό της
φωτογραφίας στατικότητα ενώ
του κινηματογράφου η κίνηση,
ομοιότητα η δημιουργία
απεριόριστων συναισθημάτων και
επικοινωνία χωρίς όρια και
απαγορεύσεις.
Η δύναμη τους είναι τεράστια
και αναγκαία για τον άνθρωπο,
μεταφέρει και κάνει την σύνδεση ψυχών ονειρική, μαγική!! Φτάνει να σου αγγίξουν ευαίσθητες χορδές. Μας ταξιδεύει………
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Μέλανι Γεωργίου
Φωτογραφίες – Making of: Βιβή Δασκαλοπούλου
Παραγωγή: Future
Είδος: Κοινωνικό
Συνέντευξη με την σεναριογράφο-σκηνοθέτη Μέλανι Γεωργίου
Β. Θα ήθελα να συστήσεις τον εαυτό σου μέσα από μία ταινία και να μας αιτιολογήσεις γιατί η συγκεκριμένη;
Μ.Γ. Η ταινία που με έχει στιγματίσει είναι “Οι ζωές των άλλων”. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο που παρουσιάζεται η εξέλιξη των τριών χαρακτήρων. Ο ένας χαρακτήρας θέλει να φέρει την αλλαγή και την επανάσταση, ενώ ο άλλος είναι του συστήματος και πολύ μοναχικός. Είναι εντυπωσιακό το πως αλλάζει η τροπή της ιστορίας και πως ήσυχος και μοναχικός άνθρωπος κάνει αβίαστα την ανατροπή. Η ταινία έχει πολλά μηνύματα που όσες φορές και να την παρακολουθήσει κάποιος συνειδητοποιεί και άλλα. Είναι μια ταινία που παρουσιάζει τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες καθώς και την διαφορετική αντίληψη της ευτυχίας που έχουν. Μέσα στην ρεαλιστική εικόνα της πραγματικότητας κατορθώνει και επικοινωνεί συναισθήματα της θλίψης, της μοναχικότητας, της ελπίδας και ίσως ………της ευτυχίας.
Β. Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σου σε σχέση με τη σκηνοθεσία και το σενάριο;
Μ.Γ. Θέλω να μοιραστώ με τους θεατές τον τρόπο σκέψης μου, την αντίληψη για την ζωή…… δηλαδή μοιράζομαι ένα κομμάτι του εσωτερικού μου κόσμου. Ελπίζω ότι δίνω βήμα για σκέψη και προβληματισμό πέρα από το γεγονός πως για μένα η δημιουργία είναι τρόπος έκφρασης και εκτόνωσης.
Β. Ποια είναι τα στοιχεία που περισσότερο σε εμπνέουν…. σε συγκινούν;
Μ.Γ. Η ανθρώπινη οντότητα, οι ανθρώπινες σχέσεις και οι κρυφές φοβίες των ανθρώπων. Με συγκινεί πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους και τις λεπτομέρειες – εκφράσεις που τους διακρίνουν Π.χ. Ένα ζευγάρι δύο ηλικιωμένων που περπατούν στον δρόμο χεράκι – χεράκι και με τον ένα να προσέχει τον άλλο… Τόσο δυνατή και τρυφερή εικόνα!
Β. Η σύλληψη της ιδέας ή η απόδοση της είναι το σημαντικότερο στάδιο για την δημιουργία μιας ταινίας;
Μ.Γ. Και τα δύο είναι σημαντικά. Προφανώς χρειάζεται μια καλή ιδέα αρχικά στην οποία να πιστέψει όλη η ομάδα. Από την άλλη ο κινηματογράφος είναι μια συλλογική δουλειά που εξαρτάται από πολλές διαφορετικές ειδικότητες ώστε να είναι άρτιο το αποτέλεσμα. Η συνεργασία είναι λοιπόν το σημαντικότερο χαρακτηριστικό ώστε να λειτουργήσει η ομάδα και να γίνει η ιδέα εικόνα … αλλιώς παραμένει μια ιδέα.
Β. Λίγα λόγια για τις δυσκολίες της πραγματοποίησης αυτής της ταινίας;
Μ.Γ. Ήταν μια συνεργασία που προέκυψε μέσω της σχολής με συγκεκριμένους χρόνους και συγκεκριμένες διαδικασίες. Βασικό πρόβλημα ήταν εξαρχής το οικονομικό το οποίο δεν μας επέτρεπε να κινηθούμε ελεύθερα και να κάνουμε πράγματα που σκεφτόμασταν. Παράλληλα η ομάδα δεν είχε αντίστοιχη εμπειρία οπότε το “Επιστρέφει” αποτέλεσε ευκαιρία να μυηθούμε … σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν πολύτιμη η στήριξη και η βοήθεια των καθηγητών μας.
Β. Θα ήθελα να κλείσουμε με μία ευχή σου…….
Μ.Γ. Εύχομαι στο μέλλον όλες οι συνεργασίες μου να είναι στο ίδιο κλίμα συνεργασίας όπως με την ομάδα του “Επιστρέφει”. Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι. Μια δυνατή και ιδιαίτερη εμπειρία που ελπίζω να επαναληφθεί και στο μέλλον ώστε να συνεχίσω να μοιράζομαι στοιχεία του εαυτού μου μέσα από τον κινηματογράφο. Τέλος εύχομαι να ενεργοποιηθούν οι νέοι δημιουργοί και καλλιτέχνες στην Ελλάδα και να μας εκπλήξουν στο μέλλον με τα έργα τους.
Ευχαριστώ πολύ την Μέλανι Γεωργίου που μου παραχώρησε αυτή τη συνέντευξη!
Είμαι η Βιβή Δασκαλοπούλου και ζω στην Αθήνα. Το ταξίδι μου στον κόσμο της φωτογραφίας ξεκίνησε από πολύ νωρίς, έκτοτε φωτογραφίζω συστηματικά και έχω πολλά να μάθω ακόμα. Άλλωστε το πού μπορεί να φτάσει ο καθένας ο χρόνος μόνο το καθορίζει. Μου αρέσει να δοκιμάζω χωρίς να κατατάσσω τον εαυτό μου σε μία κατηγορία προς το παρόν και χωρίς να βάζω ”ετικέτες”.
Η φωτογραφία είναι δημιουργία, ένωση πολλών στοιχείων, είναι πάθος, είναι ένα απέραντο ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις… Για τον καθέναν από εμάς, η φωτογραφία σημαίνει κάτι το διαφορετικό. Αλληλεπιδρά με τις άλλες τέχνες, επηρεάζεται, μπορεί να συγκινήσει και το βασικότερο να ενεργοποιήσει διάφορα συναισθήματα.
Όσο για μένα η σχέση μου με τη φωτογραφία λειτούργησε σαν προσωπικός τρόπος έκφρασης και διαφυγής από την πραγματικότητα, σαν ξύπνημα των αισθήσεων, των συναισθημάτων, των σκέψεων και σαν δυνατότητα μετάδοσης ιδεών.
