Τρία ποιήματα από τις ποιητικές συλλογές «Τέρμα Θεού», «Ποιήματα [1972-2012]» και «Σε ανακηρύσσω νικήτρια», εκδόσεις Ιωλκός.
«ΒΑΛΣ»
Στη ζώνη του Κάιπερ
ξενύχτησα κι απόψε.
Ανάμεσα στον Πλούτωνα
και στους μικρούς του
παγωμένους δορυφόρους.
Την ώρα που ένα του Γκρινκό βαλς
ακούστηκε αργό
μονότονο μοτίβο
ανυπόφορο
εγώ
στη ζώνη του λυκόφωτος
σ’ εφτά χιλιάδες αστεροειδείς
διαμελιζόμουν.
*. Αντωνία Μποτονάκη, από τη συλλογή «Τέρμα Θεού», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
>>> https://iolcos.gr/eshop/titlos/terma-theoy/ <<<
«ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ»
Έτσι είναι κι έτσι πρέπει
να ήταν πάντα, συλλογίζομαι.
Ο λιόπαρδος έχει το δόντι
κι ο λαγός το τρέξιμο.
Από τη μια η πείνα
απ’ την άλλη ο φόβος
και στη μέση ο θάνατος.
Έτσι είναι κι έτσι πρέπει
να ήταν πάντα, συλλογίζομαι.
Στο σίδερο έλαχε η σκουριά
στο ξύλο το σαράκι
στο χώμα τα τυφλά σκουλήκια
και στον άνθρωπο οι τύψεις
έτσι λέω.
*. Αλέκος Κατσιούρης, από τη συλλογή «Ποιήματα [1972-2012]», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
>>> https://iolcos.gr/eshop/titlos/poiimata-1972-2012/ <<<
«ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ»
Εσύ τι θα διάλεγες
ανάμεσα στην πολύωρη
τηλεφωνική μας συνδιάλεξη
κι ένα ποίημα;
Εγώ πάντως διαλέγω την πρώτη –
τα σμήνη των λέξεών της
σε απρόβλεπτους σχηματισμούς
μεσουρανούν στην ψυχή μου.
Μέσα μας συσσωρεύονται και μας πονούν
αταξίδευτα φιλιά·
που δε φτάνουν στον προορισμό τους
και γίνονται ηχηρά
πυροτεχνήματα.
*. Νίκος Παπάνας, από τη συλλογή «Σε ανακηρύσσω νικήτρια», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
>>> https://iolcos.gr/eshop/titlos/se-anakirysso-nikitria/ <<<
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
