Ασκήσεις Μνήμης
Γράφει η Μαρία Πανούτσου
Το έργο του Pierre-Auguste Renoir Path Leading Through Tall Grass 1877) (τοπίο λάδι εξωτερική σκηνή) είναι υπόδειγμα λιτότητας δίχως να είναι άδειο, άτεχνο, λίγο, ή απλοϊκό. Ζωγραφισμένο με δραματικής εσωτερική κρυφή έξαρσης, που όμως δεν κατορθώνει να καλύψει την ένταση που ο ίδιος ο δημιουργός διακατέχεται. Ένα παιχνίδι ουσιαστικών εντυπώσεων μεταξύ του ορατού και του αόρατου, του συγκεκριμένου και του περίπου.
Με πινελιές που καθορίζονται από το θέμα του, άλλοτε πολύ ορατή πινελιά, άλλοτε πιο θαμπή αλλά ποτέ χωρίς φως, ένα φως που οδηγεί και πλάθει την εντύπωση της ώρας, της εποχής, της διάθεσης.
Η Μυστηριώδης αυλόπορτα στην οποία κατευθύνονται οι διαβάτες που μοιάζουν όχι τυχαία να βρίσκονται εκεί, άνθρωποι που μάλλον έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους.
Ο δημιουργός δεν επιθυμεί να είναι επεξηγηματικός, δεν εξηγεί τίποτα δεν τον ενδιαφέρει να μας βοηθήσει να καταλάβουμε, ποιοι είναι οι κοντινοί και οι πιο μακρινοί διαβάτες του μονοπατιού, αυτό το ασφυκτικά περιορισμένο φιδωτό μονοπάτι, από τα φυτά της άνοιξης.
Παίζοντας με τα ψυχρά και ζεστά χρώματα με τις διαφορετικές τεχνικής πινελιές, ο ζωγράφος αφήνει τα ελάχιστα κόκκινα σημεία του πίνακα να χαρίσουν μια νότα χαρά σε ένα τοπίο που θα μπορούσε παραλίγο να είναι ένα κλειστοφοβικό τοπίο.
Η γης φορτωμένη από τα φυτά χάνει την στρογγυλότητά της και σαν φλούδα από χώμα ανεβαίνει μέχρι τον ουρανό που ο ζωγράφος άφησε λίγο να φανεί και να πάρει την ένταση που δημιουργεί η προοπτική της γης με ένα άνοιγμα δεξιά πάνω γωνία του πίνακα, ένας ουρανός ψυχρός σε αντίθεση με την γη πλούσια σε χρώματα.
Η γης μαζί με τις φιγούρες τις ανθρώπινες που είναι περισσότερο πινελιές παρά άνθρωποι, όπου μια ομπρέλα κόκκινη τιμάται πιο πολύ από τις ανθρώπινες υπάρξεις κι ο λίγος ουρανός που μοιράζεται στα δυο από ένα πανύψηλο δέντρο -μια κάθετη γραμμή – το σύμβολο του σταυρού-;
Τα δένδρα αριστερά όπως βλέπουμε τον πίνακα λαμπερά με ένα σκούρο χρώμα που τα αναδεικνύει και που κλέβουν την ματιά του θεατή.
Κι οι παπαρούνες αναγνωρίσιμες κόκκινες και αυτές μιλάνε για ό, τι καλό, πρέπει να δίνεται σε μικρές ποσότητες.
Το πιο μυστηριώδες το κάθετο δέντρο στο βάθος στο τέλος του πίνακα, χωρία αρχή και χωρίς τέλος, το δένδρο αυτό σαν να είναι η λύση για το μυστήριο που κρύβει ο πίνακας.
Ένα έργο του ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΛΟΎΣΙΑ ΒΛΆΣΤΗΣΗ τίτλος που δεν θα έδινα στο έργο αλλά θα πρότεινα το λίγο κόκκινο ή ο λίγος ουρανός ή χωρίς λόγια ή η παύση ή λίγο πριν κάτι να συμβεί ή και πολλά άλλα.
Από τα πρώτα του έργα το έργο αυτό, χρόνια πριν οι όγκοι των σωμάτων και των προσώπων γυναικών και παιδιών κυρίως και ανδρών φυσικά, τον ορίσουν ως μέγα πορτρετίστα.
Το έργο του Pierre-Auguste Renoir υπαίθρια σκηνή, παράξενο τοπίο, ζωγραφισμένο στα περίχωρα του Παρισιού από τον ζωγράφο πριν το 1880 είναι ένα από τα έργα του που δεν ανήκουν στα εμπορικά του έργα.
Γι’ αυτό και κατά την γνώμη μου τον καθορίζουν, καθορίζουν το πως έβλεπε την ζωή, τον κόσμο και τον εαυτόν του.
Αγαπημένο μου έργο. Και οι εντυπώσεις πολλές.
https://www.artsy.net/artwork/pierre-auguste-renoir-path-leading-through-tall-grass
Μαρία Πανούτσου Αθήνα 27/10/22
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
