Πως θα αποκτήσει ο καθένας μας αίσθηση της δικής του αξιοπρέπειας;

Πως γίνεται και, την ώρα που το λιοντάρι επιτίθεται, ένας και μόνος ταύρος αντιλαμβάνεται την ετοιμότητά του και μπαίνει μπροστά να υπερασπιστεί ολόκληρο το κοπάδι; Το βλέπεις άραγε ότι την ίδια στιγμή που υπάρχει και η συναίσθηση της ετοιμότητας αυτής;

Έτσι και σ’ εμάς, όποιος την έχει την ετοιμότητα αυτή δεν γίνεται να μην το γνωρίζει. Όπως όμως ο ταύρος δεν γίνεται ταύρος μονομιάς, έτσι κι ο άνθρωπος ο αρχοντικός δεν γίνεται μονομιάς τέτοιος. Απαιτείται αντοχή στις κακουχίες, απαιτείται προετοιμασία και να μην ορμάς απερίσκεπτα στα πράγματα που δεν σου αρμόζουν.

Αυτό και μόνο, άνθρωπε, πρέπει να αναλογιστείς: πόσο την πουλάς την ψυχή σου. Κι ακόμα κι αν τα μεγάλα, τα έξοχα κατορθώματα είναι για τον Σωκράτη και τους ομοίους του, μην την πουλήσεις την ψυχή σου φτηνά.

 


*Μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής
*Εκδόσεις ΔΟΜΑ
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΘυμήσου Σώμα / Lost Bodies
Επόμενο άρθροΤο άτομο-μετριότητα, Jose Ingenieros
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.