Σας προσκαλούμε στην ατομική έκθεση ζωγραφικής του Σπύρου Ρωμάνου, σε κείμενο και επιμέλεια της Ευαγγελίας Καϊράκη, που θα εγκαινιαστεί τη Δευτέρα 5 Αυγούστου, και ώρες 5-8μμ στο Café του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Συντονισμός: Αιμιλία Κουγιά

 

Του Αυγούστου..

Η ξυπολησιά στην ηλιοκαμένη πέτρα…

Τα άγουρα ρόδια και η συγχορδία των τζιτζικιών…

 

Μεθυστικός σαν τον άκρατο οίνο των πανηγυριών, δρεπανηφόρος σαν τα εργόχειρα που υφαίνονταν στην Πανσέληνο, αδυσώπητος σαν τα μελτέμια, που ανταριάζουν το πέλαγος. Αυτοκρατορικός μα και πληβείος, ο ζεστός μήνας Αύγουστος, στα ανθρώπινα μέτρα ζυμωμένος, αλλά και πέρα από αυτά.

Τη συναισθησία του Αυγούστου αποτυπώνει ο Σπύρος Ρωμάνος, σε ένα πλαίσιο εννοιακό, αντίστοιχο με αυτό του Λυσίππειου «Καιρού», όπου η πολλαπλότητα του νοήματος υπερβαίνει την εικονιστική κυριολεξία. Μαθητής των Παναγιώτη Τέτση και Δημήτρη Μυταρά στην ΑΣΚΤ αντλεί από τους πρώτους αυτούς δασκάλους τη θέρμη των χρωμάτων, την ηδονιστική απόθεση των χρωστικών πάνω στο φέρον υλικό, χωρίς αυτό να του αρκεί. Ελεύθερος από μορφοπλαστικές συμβάσεις, έχοντας το άλλοθι από τη θητεία του στο εργαστήρι του Νίκου Κεσσανλή, από οπού και αποφοίτησε με έπαινο, αντιλαμβάνεται κάθε πινελιά, σταθερή ή φευγαλέα, σαν ένα προσωπικό αφήγημα, σαν το αυτοαναφορικό του αποτύπωμα στις θαλασσινές σπηλιές.

Έργα με κοινό και μόνο παρονομαστή ότι φτιάχτηκαν στην ανέχεια της θερινής ραστώνης από χέρια εμβαπτισμένα σε μούστο και σάρκα καρπουζιού παρουσιάζονται στην παρούσα ατομική έκθεση. Μια σειρά από υδατογραφίες και σχέδια-αυτόματα, σχεδόν, στη γραφή-ανασύρουν τη χωρική και χρονική υπόμνηση και όχι τόσο την οπτική εντύπωση της εμπειρικής πραγματικότητας. Έργα που κλείνουν τα αυτιά στον πένθιμο ήχο της καμπάνας, για να καθαγιαστούν από την παλλόμενη σάρκα πάνω στα ιδρωμένα σεντόνια ενός ντιβανιού ή από τη δίψα για παγωμένο νερό μετά από μια λιγωτική κουταλιά βανίλιας.  Και να περάσουν μέσα από το βίωμα που μεθίσταται σε εικαστική πράξη, χωρίς κανέναν άλλο κοσμικό ή υπερκοσμικό μεσάζοντα, απευθείας στην αθανασία.

Απλά. Ανθρώπινα.

Κατά τον δαίμονα εαυτού.

 

Ευαγγελία Θ. Καϊράκη

ΜΑ Ιστορικός της Τέχνης ΕΚΠΑ

Μέλος της ΕΕΙΤ

Ο Σπύρος Ρωμανός γεννήθηκε στην Πάτρα τo 1958.

Η πρώτη καλλιτεχνική του μαθητεία έγινε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πύργου της Τήνου, όπου διδάχθηκε σχέδιο και γλυπτική από τον γλύπτη Γιάννη Μανιατάκο. Στη συνέχεια, σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στα εργαστήρια των Δημήτρη Μυταρά, Παναγιώτη Τέτση και Νίκου Κεσσανλή, από όπου και αποφοίτησε. Παράλληλα, διδάχθηκε χαρακτική στο εργαστήριο του Θανάση Εξαρχόπουλου. Στην ΑΣΚΤ μαθήτευσε, επίσης, στα εργαστήρια Αγιογραφίας και Σκηνογραφίας.

Εργάστηκε στην τηλεόραση ως σκηνογράφος και δημιουργός stop motion videos για χρήση blue box, στο θέατρο ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος, στον περιοδικό τύπο και σε έντυπα ως εικονογράφος. Από το 1999 έως το 2021 δίδαξε εικαστική παιδεία σε δημόσια σχολεία.

Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις και εικαστικές δράσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ τα έργα του υπάρχουν σε αρκετές ιδιωτικές και εταιρικές συλλογές.

Το 2017 εξέδωσε σε συγκεντρωτικό τόμο από τις εκδόσεις Οδός Πανός, τα ποιητικά πονήματα της περιόδου 1978-2015.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

επικ./cont.: spirosromanos088@gmail.com

 

Ταυτότητα έκθεσης: Εγκαίνια 5/8/2024

Διάρκεια: έως 3 Σεπτεμβρίου

‘Ωρες λειτ.: Δευτέρα -Κυριακή 8πμ-7μμ

Τρίτη: 1-7μμ

Café Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου

Πατησίων 44, Αθήνα

Είσοδος Ελεύθερη

 

 

 

 

 

 

 

August’s…

 

Barefoot on the sun-kissed stone.

The unripened pomegranates and the chord of cicadas.

 

Intoxicating as the undiluted wine of festivals, sickled like the handicrafts woven on the Full Moon, relentless like the meltemia winds that overwhelm the sea. Imperial but plebeian, the warm month of August, in human measures fermented, but also beyond them.

The synesthesia of August is captured by Spyros Romanos, in a conceptual context, similar to the one of the Lysippeas “Cairo”, where the meanings’ multiplicity transcends both the figurative and the literal. A student of Panagiotis Tetsis and Dimitris Mytaras at the Athens School of Fine Arts, he draws form these first teachers the warmth of colors, the hedonistic deposition of pigments on the canvas, yet without settling.

Free from morphoplastic conventions, having the alibi of his tenure in the workshop of Nikos Kessanlis, from where he graduated with honors, he conveys every brushstroke, fixed or fleeting, as a personal narrative, as his self-referential imprint upon the sea caves.

Paintings in this solo exhibition are presented with the common denominator that all were made in the idle months of summer, by hands soaked in the must of watermelon flesh. This series of watercolors and drawings—almost automatic in execution—evokes a spatial and temporal memory rather than the visual impression of empirical reality.

Works that close their ears to the mournful sound of the bell, to be sanctified by the pulsating flesh on the sweaty sheets of a divan or by the thirst for ice water after a melting spoonful of vanilla. And pass through the experience that metastasizes into artistic practice, without any other cosmic or supra-cosmic intermediary, directly to immortality.

Simple. Human.

True to his own spirit, true to his inner daemon.

 

Evangelia T. Kairaki

MA Art Historian NKUA

Member of Association of Greek Art Historians

 

Spyros Romanos was born in Patras in 1958.

His first artistic apprenticeship took place at the School of Fine Arts of Pyrgos, Tinos, where he was taught drawing and sculpture by the sculptor Yiannis Maniatakos. He then studied painting at the Athens School of Fine Arts in the workshops of Dimitris Mytaras, Panagiotis Tetsis, and Nikos Kessanlis, from where he graduated. During this period, he was also taught engraving in the workshop of Thanasis Exarchopoulos. Additionally, at the Athens School of Fine Arts, he studied in the Hagiography and Scenography workshops.

Romanos worked in television as a set designer and creator of stop motion videos for blue box chroma key use, in theater as a set and costume designer, and in the periodical press and in print as an illustrator. From 1999 to 2021, he taught art education in public schools.

He has participated in numerous exhibitions and artistic activities in Greece and abroad, while his works can be found in several private and corporate collections.

In 2017, his poetic works of the period 1978-2015 were published in a consolidated volume by Odos Panos publications.

He lives and works in Athens.

επικ./cont.: spirosromanos088@gmail.com

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Γιώργος Σεφέρης
Επόμενο άρθρο|Χρήστος Αγγελάκος
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.