«Ανατόλ»
Θέατρο Αλκμήνη
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 15 Οκτωβρίου
Το έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων», γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 20ου, όπου και παίχτηκε με τεράστια επιτυχία στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Ο Σνίτσλερ ήταν ένας πρωτοπόρος γιατρός, θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος. Η άποψή του ήταν ότι τα δυο βασικά θέματα για τα οποία γράφει κανείς είναι ο έρωτας και ο θάνατος. Γράφει και περιγράφει σχεδόν κυνικά τον έρωτα σε όλες τις όψεις, τις απάτες, τις αυταπάτες, τα τεχνάσματα και τις παγίδες του, το πάθος και τη σκληρότητά του. Ο κεντρικός ήρωας, ο Ανατόλ, έχει καταβολές από τον Δον Ζουάν και τον Καζανόβα, όμως είναι πολύ πιο κοντά στον καθημερινό άντρα, ο οποίος ζει καθημερινούς και εφήμερους έρωτες σε μια ατελείωτη σκυταλοδρομία πάντα διψασμένος και ανικανοποίητος.
Το έργο αποτελείται από εφτά επεισόδια και έναν επίλογο –μέρος του οποίου θα παιχτεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα – όλα παραλλαγές πάνω στο ερωτικό θέμα: αισθηματικές, ειρωνικές, μελοδραματικές, σαρκαστικές, ρεαλιστικές και φαρσικές. Ο ίδιος ο Σνίτσλερ ενσαρκώνεται από τον φίλο του Ανατόλ, τον ώριμο θυμόσοφο Μαξ, που σχολιάζει και προωθεί τα δρώμενα, παραστέκεται και παρηγορεί τους «δράστες». Οι εφτά γυναίκες που αποτελούν τα «ερωτικά αντικείμενα» του Ανατόλ, έρχονται από κάθε τάξη, επάγγελμα, ψυχικό και πνευματικό περίγυρο. Αλληλοσπαράζονται παίζοντας τον θύτη και το θύμα. Όλα αυτά βέβαια σ΄ένα παιχνίδι με πολύ έρωτα, πάθος, εύθυμη διάθεση και χαρακτήρες αληθινούς, με τους οποίους ταυτιζόμαστε και σήμερα, γιατί ο έρωτας είναι πάντα ένα διαχρονικό και βασικό στοιχείο της ζωής μας. Ο Freud άλλωστε, σε επιστολές που είχαν ανταλλάξει, αναρωτήθηκε και έγραψε: «Πώς κατορθώσατε να αντλήσετε αυτή τη μυστηριώδη γνώση για την ανθρώπινη ψυχή, που εγώ κατάκτησα μόνο μετά από πολύμοχθη διερεύνηση του αντικειμένου και τελικά έφτασα στο σημείο να ζηλεύω τον ποιητή, που κατά τα άλλα θαυμάζω».
Ο Σνίτσλερ κατακτά, και δικαίως, τους θεατές του σήμερα, γι’ αυτό και το έργο ξαναπαίζεται με τεράστια επιτυχία τα τελευταία 10 χρόνια στη Νέα Υόρκη, στο Βανκούβερ, στo Παρίσι και στο Βερολίνο.
Το έργο θα παίζεται από τις 15 Οκτωβρίου 2018 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30 στο θέατρο Αλκμήνη.
Παίζουν:
Μαξ: Πέρης Μιχαηλίδης
Οι εφτά γυναίκες του έργου: Τζούλη Σούμα
Ανατόλ: Λευτέρης Βασιλάκης
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βούρος
Μετάφραση Επιλόγου: Γιάννης Καλιφατίδης
Κοστούμια: Δημήτρης Ντάσιος
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Γιάννης Βούρος
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζωρτζίνα Κώνστα
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Τσιρίκος
Μακιγιάζ: Βαγγέλης Θώδος
Φωτογραφίες: Olsi Mane
Teaser&Trailer: Άλκης Σδούγκος- ArtProductions
Επικοινωνία: Τζίνα Φουντουλάκη
Θέατρο «Αλκμήνη», Αλκμήνης 8, Γκάζι
Τηλέφωνο: 210-3428651
Ημερομηνία έναρξης: 15/10
Διάρκεια: 90 λεπτά
Ημέρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30
Τιμές: κανονικό: 12, φοιτητικό/συνταξιούχων: 10, ανέργων: 5
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
