Duets> «everything must change»
γράφει η Μαρία Πανούτσου
28/02/2019
Δεν άφηνε τον εαυτόν της
να πιστέψει.
Άκουγε την σοφή κουκουβάγια
Μαρία Πανούτσου.
everything must change
nothing stays the same
everyone will change
no one, no one stays the same
the young become the old
and mysteries do unfold
for that’s the way of time
no one, and nothing goes unchanged
George Benson
Σήμερα στα Duets (διπλό)
Αλέξης Γεωργαντάς – Ποίηση
Μαρία Πανούτσου – Κέιμενο, Ποίηση
Εικόνα Olivia Bee
Duets
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο
Συνύπαρξη δυο ανθρώπων είναι δύσκολη. Ίσως η συνύπαρξη στο παιχνίδι, να γίνεται ευκολότερη. Η ιδέα των Duets ‘Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο’ μου γεννήθηκε όταν μια μέρα, σε ένα σχέδιο φίλου, θέλησα να ‘απαντήσω’ με ένα ποίημα και έτσι άρχισα να βλέπω σχέδια, φωτογραφίες, και μικρά κείμενα ως αφορμή, ως μια ηχώ, μιας σκέψη, μιας αίσθηση, του ‘άλλου’ ένα παιχνίδι σχέσης, με όσο γίνεται περισσότερη αθωότητα. Μια αθωότητα που κουβαλά την πονηριά του παιχνιδιού. Επιθυμητή συνύπαρξη στα Duets με υλικό που δημιουργείται ακριβώς για την συνεργασία αυτή.Τα κείμενα που θα παρουσιάζονται και το υλικό, επιδιώκουμε το μεγαλύτερο μέρος να είναι πρωτοεμφανιζόμενο, μια και το παιχνίδι ζητά ακριβώς, μια άμεση και στο παρόν δημιουργία και συνεργασία, δύο ανθρώπων.
Μ. Π
Λίγα Λόγια.
Τα Duets γεννήθηκαν με αφορμή μιας δικής μου συνάντησης σε ένα καφέ με έναν φίλο. Εκεί που μιλάγαμε κάτι έγραφα κάτι σκάλιζε με τα μολύβια του εκείνος και σκέφτηκα γιατί όχι. Η ιδέα των Duets είναι παλιά σε μένα, ίσως γιατί εκτιμώ πολύ τις δυαδικές σχέσεις. Δεν είχε πάρει μια πιο ολοκληρωμένη μορφή μέχρι που συνεργάστηκα με την ιστοσελίδα Γραφομηχανή. Εκεί πρότεινα για πρώτη φορά την φόρμα αυτή της λογοτεχνικής συνύπαρξης. Έτσι μετά το κλείσιμο της Γραφομηχανής, θέλησα να συνεχίσω το project αυτό που προσφέρει τη δυνατότητα να συνυπάρξουν δημιουργικά δυο άνθρωποι. Σήμερα παρουσιάζω το πρώτο Duets που γεννήθηκε μια μέρα του 2018 σε ένα καφέ της Αθήνας. Τα Duets πια παρουσιάζονται αποκλειστικά στο ‘Ολόγραμμα’ και είναι ένα project σε συνεχή εξέλιξη. Δεν είναι πάντα φανερή η αλληλοεπίδραση μεταξύ των συνοδοιπορούντων. Στόχος μας είναι η επίδραση αυτή να αφεθεί ελεύθερη να εκφράσει συνειρμούς και να εκδηλώσει τάσεις και αναζητήσεις. Στο επόμενο Duets με τον Σταμάτη Πολενάκη και τον Θεόδωρο Μπασιάκο (διπλό).
Το σημερινό Duets (διπλό) αναμοχλεύει μια σχέση φιλίας που στηρίζεται στις λέξεις.
Μ.Π
Α
–Επτά μέρες της δημιουργίας-
Α. Αλέξης Γεωργαντάς
α. Μαρία Πανούτσου
Α.
Ευθεία οριζόντια γραμμή_ Μετά σαν κύμα_ Στροβιλίζονται_ Μπλέκονται το ένα με τ’ άλλο και εκσφενδονίζονται προς τα πάνω.
α.
στην ζεστή άσφαλτο περπατώντας,
έγερνε δειλά το κεφάλι
και έβλεπε τα δένδρα,
να ριζώνουν στον ουρανό.
Β. Ένα τυχαίο βλέμμα που πέφτει πάνω σου_ Η πρώτη γουλιά καφέ που θα πιεις_ Λεωφορείο στο πρώτο του δρομολόγιο_ Η αίσθηση του ήλιου μέσα στο σπίτι_ Η απόφαση να αλλάξεις σταθμό και τρένο_ (Βιώματα, στιγμές)_
β.
Δεν έφτασε ποτέ στο σπίτι που γεννήθηκε.
Δεν ήξερε καν τον δρόμο.
Έτσι ησύχασε και αφοσιώθηκε
στην διαδρομή ,
που έκανε, στην καθημερινή της βόλτα.
Γ. Αφέθηκα στο κύμα Έψαχνα στα συρτάρια να βρω τις λέξεις. Κολύμπησα Άνοιξα παλιά μπαούλα. Έκανα βουτιά κ βούτηξα. Ξεχασμένο φεγγάρι πάνω στο πατάρι. Το πήρα μαζί μου και βγήκα στην στεριά. ~
Περπατούσα για να φτάσω κάπου.
Είδα σ΄ένα παράθυρο χωρίς φως μέσα, ψυχές-φιγούρες να συζητάνε να χορεύουν να μαγειρεύουν χρώμα. Συνέχισα. Σκεφτόμουν τα μικρά που δίνουν την χαρά. Ανέβηκα ανηφόρα. Μπέρδεψα τους δρόμους. Έφτασα εκεί που ήθελα. Αδιέξοδο μικρό δρομάκι μ’ έβγαλε σε διέξοδο τελικά.
γ.
Αναμονή για τις αμυγδαλιές που δεν άργησαν να έρθουν.
Ήταν το κρύο απαλό σαν το χάδι που προμήνυε χαρές και λύπες.
Μετά πόρτα – πόρτα τον γύρευε.
Δ. Βλέμματα σε κοντινό πλάνο Ένα τραπέζι/2 άνθρωποι Μιλάω και αισθάνεσαι/γελάμε Μου πετάς όμορφες λέξεις στο μυαλό και χάνομαι ~ Χέρια θέλουν να μιλήσουν/να πουν αυτά που δε λεν τα χείλη Ένα τραπέζι/2 καρέκλες Αφήσαμε το πορτατίφ ανοιχτό και φύγαμε
δ.
Ήταν μια χαρά κοινωνική,
που έκρυβε μια άλλη χαρά.
Σαν μια αχιβάδα που είναι στο στρείδι μέχρι τον θάνατό της.
Ε. Δεν μπορείς να τα δεις. Υπήρχαν αλλά τώρα δεν υπάρχουν. Εξαφανίστηκαν εδώ και πολύ καιρό. Ίσως αν γέμιζα με “καθαρό νερό” την καρδιά, ίσως τότε να τα έβλεπα ολοζώντανα μπροστά μου. Αυτά που νόμιζα …..εξαφανισμένα…
ε.
Εκείνο το άγνωστο μέρος γεμάτο με θάμνους, έκρυβε ένα κάτι,
που την φόβιζε και την σαγήνευση
χωρίς όμως να ξέρει το γιατί.
Ζ. Σκάλισα τον κήπο
Έβαλα τα χέρια μου στο χώμα
Βοήθησες και ‘συ_ Μόνος τα ΟΛΑ δεν μπορώ
Σταγόνα ιδρώτα έπεσε στο πρώτο φύλλο
Όπως τα θέλησες_
ζ.
Δεν άφηνε τον εαυτόν της να πιστέψει.
Άκουγε την σοφή κουκουβάγια.
Και έγραφε σε χαρτί του μπακάλη,
ένα σημείωμα που θα άλλαζε την ζωή της.
Στ. Ξεντύθηκαν και πλύθηκαν/
νερό καθαρό, δροσερό
τους έσμιξε/
από μια δροσοπηγή/
από έναν μυστικό ποταμό λούστηκαν
από την χάρη του νερού/
o ένας για τον άλλον/
άφησαν τον εαυτό τους
να στεγνώσει
μετασχηματίστηκαν/
έγιναν πουλιά
ΑΛΜΑ
στ.
Το χώμα ήταν η δεύτερη της επιλογή.
Το νερό η πρώτη της.
Το φως, η αμέσως επομένη.
Και ο αέρας την γέμιζε χαρά
Β
-Οπισθοχώρηση-
Ένα γράμμα χωρίς αποδέκτη
Το ταξίδι μας τελειώνει εδώ. Η Χρυσόσκονη που με ράντισες χάθηκε μαζί με τον αέρα που κουβαλούσε σκόνη πυκνή, που έκοβε κάθε ανάσα. Έσβησαν τα σημάδια της από το κορμί μου και λέξεις χαράς, απομακρύνονται. Η ώρα του αποχαιρετισμού έφτασε. Ένα κουκούλι από διάφανο ιστό, ήταν η αγάπη μας. Ένας πόθος για ζωή και μια σειρά από όνειρα. Το κάθε όνειρο είχε ένα τοπίο διαφορετικό. Πήρες εσύ το μήνυμα μου, από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων πάνω στην γη. Και ανταποκρίθηκες στο κάλεσμα μου. Ήταν η ψυχή μου που σε καλούσε. Που άρθρωνε σαν ένα παιδί που μαθαίνει να μιλά και έλεγε συλλαβιστά β ο ή θ ε ι α, στο κενό. Ούτε εγώ η ίδια το γνώριζα μη με μαλώσεις. Δεν ήξερα όλα τα πράγματα της ψυχής και του κορμιού. Άγνοια, την γνωρίζεις αυτή την λέξη; Δεν ήξερα ότι μόνο η ψυχή μου ήταν θηλυκιά και η καρδιά μου αγοριού. Δεν ήθελα να σε ξεγελάσω. Και όμως σε καλούσε ένα αγόρι. Με προσφωνούσαν συχνά αγοροκόριτσο, δεν ξέρω ίσως γιατί ήθελα να παίζω τους κλέφτες και αστυνόμους. Μα ναι, γιατί η καρδιά ήταν καρδιά ενός αγοριού έτσι ηρωικά που χτυπούσε ο ρυθμός της και ντροπαλά. Δεν ήξερα για χρόνια ποιανού καρδιά μου φύτευσαν μέχρι που έφτασες εσύ. Μα τώρα το ταξίδι μας τελειώνει και ένας ουρανός καταγάλανος, καθαρός σκεπάζει την θλίψη μας. Εσύ ένα αγόρι και εγώ με μια καρδιά αγοριού.
Μαρία Πανούτσου.
Βιογραφικά
–Olivia Bee. Olivia Bolles Απρίλιος 5, 1994
Αμερικανίδα φωτογράφος. http://oliviabee.com
— Ο Αλέξης Γεωργαντάς έχει κάνει σπουδές πάνω στην εικονογράφηση, σκιτσογραφία και γραφιστική. Παρακολούθησε σεμινάρια κίνησης λόγου και έκφρασης στο θέατρο των Aλλαγών. Είναι κάτοχος 2ου βαθμού ρέικι. Γνωρίζει την τέχνη του Thai μασάζ. Αγαπά την απλότητα και πιστεύει σε αυτό που δεν μπορούν να δουν τα μάτια. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
