«πέτρα στο λαιμό μου το παραμύθι του κόσμου»

Ο Αγιότατος Έρως > «πέτρα στο λαιμό μου το παραμύθι του κόσμου»

Γράφει η Μαρία Πανούτσου.

ανησυχώ για μένα

μόνο για μένα μόνο για μένα

πέτρα στο λαιμό μου το παραμύθι του κόσμου

οι έρωτες και η ζάχαρη οργισμένοι οπισθοχωρούν

τώρα η Ν ξεριζώνει ευλαβικά το νύχι προσεκτικά

για να μη το καταστρέψει

και το αίμα κόκκινα πενταπέταλα τριαντάφυλλα

ομορφαίνουν το πάνινο σώμα χτες παρόν σε μια ζωή

μόνο για μένα μόνο για μένα

                                                                                           Μαρία Πανούτσου.

Ο Αγιότατος Έρως» σήμερα φιλοξενεί ερωτική ποίηση,
​του ποιητή Δημήτρη Π. Κρανιώτη

EIKONA Andrew Wyeth

Λίγα Λόγια                                                                  

Ένας εξημερωμένος λύκος που δεν παίζει Κορώνα γράμματα

την καθημερινότητα.

Δεν θέλει να προκαλέσει. Δεν θέλει να ξεπεράσει την φιλική διάθεση επικοινωνίας. Θέλει με ήσυχο τρόπο να μας φέρει μπροστά σε ό, τι τον απασχολεί, ό, τι τον πονάει, ό, τι τον προβληματίζει. Ποίηση ταπεινή όπως έχει οριστεί η λέξη ‘ταπεινός’, από το  ευαγγέλιο, όπως  μόνο ένας άνθρωπος που έχει ουσιαστική σχέση με τους ανθρώπους, μπορεί να εκφράσει. Όμως δεν μπορεί να κρύψει την αγωνία του για μια καλύτερη συλλογική ζωή. Πιστεύει στο μέλλον του ανθρώπου και σε αυτό είναι ταγμένος με την επιστήμη και με την τέχνη του. 

{….}Μου αρκεί

Η ξέφρενη προσμονή Μιας άλλης γοητείας Που δεν ενοικιάζεται Ούτε πουλιέται{….}

Ο ίδιος γιατρός και ποιητής, επιθυμεί και με τους δυο δρόμους, να μας αγγίξει για να ακούσουμε όχι τις προσωπικές του ανάγκες, αλλά για τις ανησυχίες του για την συλλογική  ζωή. Κοινωνική ποίηση, αναγνωρίσιμη, ποίηση εφηβική, ρομαντική και συγχρόνως ώριμη, μεστή  αρρενωπή, με την αμεσότητα και την μελαγχολία ενός ήρωα του Τσέχωφ. Ο Δ.Π. Κρανιώτης, μου θυμίζει τους ήρωες στα έργα του Τσέχωφ, Ο Θείος Βάνιας, Οι Τρείς αδελφές, Ο Γλάρος, με την πίστη του, που εκφράζεται στην ποίησή του, για ένα συνετότερο και συνειδητότερο κόσμο και ο στίχος του να μας καλεί, για μια διαδικασία αυτογνωσίας.  

{….{Εντέχνως

Επινόησα χαμόγελα

Παγιδεύοντας

Αστείρευτες δικαιολογίες {…..}

Το να ζητάς από τον Δημήτρη Π. Κρανιώτη  ερωτική ποίηση είναι ένα τόλμημα. Η εγκράτεια του και η αδιάλειπτη  ματιά του προς στους άλλους, δεν του επιτρέπει να ανοιχτεί και να φέρει στην επιφάνεια τις πιο  μύχιες πλευρές, της ατομικότητάς του. Έτσι διστακτικά μας επιτρέπει, να δούμε και τις δικές του πληγές, από την διαδικασία της  αγάπης.

{…} Να πεις πως το τέλος

Πάντα με δάκρυα

Καίγεται

Ο έρωτας αγγίζει πολύ προσωπικές ανάγκες και ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης, μένει πιστός στο κοινωνικό του έργο. Με διακριτικότητα μας πληροφορεί με μελαγχολική διάθεση και με ανεπαίσθητη κυνική στάση, την επιφυλακτικότητά του στον ερωτικό σύμπαν.

Δεν νιώθω το πολύ

Λίγο μιλώ

Λίγο γελώ

Λίγο όμως και κλαίω

Γιατί δεν νιώθω το πολύ

Γιατί δεν μετανιώνω

Που πάλι θέλησα να πω

Πως σ’ αγαπώ

……..

Η μελαγχολική του διάθεση αυτή, επεκτείνεται σε όλη του την ποίηση και με έναν ιδιαίτερο τρόπο, προσπαθεί να την υπερβεί, εστιάζοντας σε ένα καλύτερο αύριο με αυστηρότητα, συνέπεια και επιμονή. Ποίηση οικεία και ζεστή, σε κάνει και μετά την ανάγνωση, να ανατρέξεις από μνήμης, στους στίχους.

Μετακόμιση

Γυμνοί πια Χρώματα ντυθήκαμε

Λέξεις και φωνές γδύσαμε

Τυφλοί πια

Το φως ήπιαμε

Τον θάνατο κολυμπήσαμε

Με αλκοόλ και τσιγάρα Στις αποσκευές Ψευδομαρτυρήσαμε Ποιοι είμαστε ξεχάσαμε

Πάνω σ’ ένα πουλί Τη ζωή μας χτίσαμε Και ξαναπετάξαμε Απλώς μετακομίσαμε

Αλλά ας ακούσουμε πιότερους, από τους στίχους του Δημήτρη Π. Κρανιώτη.

Μαρία Πανούτσου

Ερωτικά ποιήματα του Δημήτρη Π. Κρανιώτη

*Από την ποιητική συλλογή «Ενδόγραμμα» (εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, 2010):

Αμήν

Πολύ καλό

Να σ’ αγαπούν

Μα πιο πολύ

Να θέλουν

Έμπνευση να ’σαι

Το πρωί

Γλυκόπιοτο τη νύχτα

Στα χείλια σου

Να γεύονται

Τo αμήν

Σαν καληνύχτα

Αλγόριθμοι

Εντέχνως

Επινόησα χαμόγελα

Παγιδεύοντας

Αστείρευτες δικαιολογίες

Που υφίστανται

Ως αλγόριθμοι

Σ’ εξίσωση ερώτων

Ακροβάτης

Πετάει στ’ άγνωστο

H αλήθεια μου

Συ λάμπεις

Kι εγώ μεθάω

Διεκδικώ

Tο γρίφο σου να λύσω

Ξυπνά η έναστρη αυγή

Tου πόθου μου

Συ αστράφτεις

Kι εγώ αγαπάω

Ακροβατώ

Στα όνειρά σου

Να θρηνήσω

*Από την ποιητική συλλογή «Νοητή Γραμμή» (2005):

Μαζί

Η πόλη σώπασε

Η γύρη απλώθηκε

Πλησιάζει η στιγμή

Που η λύση

Θα δώσει πίστη

Και η λύτρωση

Ευτυχία

Μόνοι

Εγώ κι εσύ

Μαζί

Ίχνη από φιλιά

Στο δήθεν τέλος

Ανεκπλήρωτων ερώτων

Κι αμέτρητων δεινών

Στα τόσα άλλοθι

Ψεμάτων ενηλίκων

Κι επίπλαστων παθών

Ξάφνου Εσύ

Με το βάδισμα

Των περαστικών

Πάνω σου να σκοντάφτει

Ν’ αφήνεις

Πίσω σου

Ίχνη από φιλιά

Το τέλος

Η γεύση των φρούτων

Δεν φεύγει

Απ’ το στόμα μου

Μα η πίκρα των λόγων

Γκρεμίζει τα σύννεφα

Και στύβει το χιόνι

Μετρώντας τα βότσαλα

Μα εσύ

Δεν μου είπες

Γιατί με ξεγέλασες

Γιατί με τον πόνο

Και τ’ άδικο θέλησες

Να πεις πως το τέλος

Πάντα με δάκρυα

Καίγεται

Δεν νιώθω το πολύ

Λίγο μιλώ

Λίγο γελώ

Λίγο όμως και κλαίω

Γιατί δεν νιώθω το πολύ

Γιατί δεν μετανιώνω

Που πάλι θέλησα να πω

Πως σ’ αγαπώ

Και θέλω

Συ να μου μάθεις

Την αυγή

Τη νύχτα

Το φεγγάρι

Συ να με πας

Να με μεθάς

Με λέξεις

Του ονείρου

*Από την ποιητική συλλογή «Γραβάτα δημοσίας αιδούς» ΚΕΔΡΟΣ 2018:

Τα sms της κρίσης

Μη στέλνεις άλλα sms

Με στίχους

Να με πείσεις

Το iPhone μου πέταξα

Στου Πηνειού τα «όχι»

Που δεν ληστεύουν δάκρυα

Που δεν γυρίζουν πίσω

Που ακυρώνουν

Σιωπές και «ναι»

Στη λογική της κρίσης

Εκποίηση

Εκκωφαντική ένταση

Χωρίς προλόγους

Ευτελής ανομβρία

Με προκάτ επιλόγους

Φλυαρία κινήσεων

Που δεν αγγίζουν την αφή

Αστυφιλία λέξεων

Που θρυμματίζουν το φιλί

Οίνος της ευής

Σε (εκ)ποίηση

– Μέσω πιστωτικής–

Ημιτελών αισθήσεων

Κι ανένταχτων στιγμών

Πρωινό ξύπνημα

Ο καφές λούζει

Το πρωινό μου ξύπνημα Χωρίς να μπορώ

Ν’ αρθρώσω λέξη

Οι μισές σκέψεις μου Σε λήθαργο

Δεν μπορούν Ν’ αντικρίσουν

Τον ήλιο κατάματα

Η λεπίδα στο ξύρισμα Έτοιμη να ματώσει Όνειρα που δεν θυμάμαι

Βουρτσίζω τα δόντια μου Θέλοντας ν’ αναστήσω Το λευκό της νύχτας Που πέρασε

Με λίγη μαρμελάδα Στη φρυγανιά

Θα γλυκάνω τις ώρες Που μου αναλογούν

Για να τα καταφέρω

Βιογραφικά

—Ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης γεννήθηκε το 1966. Κατάγεται από το Στόμιο Λάρισας, όπου μεγάλωσε. Σπούδασε ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ζει στη Λάρισα και εργάζεται ως ιατρός ειδικός παθολόγος.

Το 1980 δημοσίευσε για πρώτη φορά ποιήματά του σε έντυπα της Λάρισας. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό:  Ίχνη (1985), Πήλινα πρόσωπα (1992), Νοητή γραμμή (2005), Dunes-Dune [Θίνες] (Ρουμανία, 2007), Ενδόγραμμα (Μαλλιάρης Παιδεία, 2010), Edda [Έδδα] (Ρουμανία, 2010), Iluzione [Ψευδαισθήσεις] (Ρουμανία, 2010), Foglie vocali [Φύλλα φωνήεντα] (Ιταλία, 2017) και Γραβάτα δημοσίας αιδούς (Κέδρος, 2018).

Το 2011 επιμελήθηκε και εξέδωσε στα αγγλικά την ανθολογία World poetry 2011 (205 ποιητές από 65 χώρες).

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες χώρες του κόσμου, ενώ έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ ποίησης στο εξωτερικό.

Το 2011 διοργανώθηκαν υπό την προεδρία του στη Λάρισα το 22ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποιητών και το 1ο Μεσογειακό Φεστιβάλ Ποίησης.

Στο διαδίκτυο επιμελείται τον ιστότοπο Poetics @ GR [Τετράδιο Ποίησης]: http://greekpoetics.blogspot.com

Η προσωπική του ιστοσελίδα είναι: http://www.dimitriskraniotis.com

ΕΡΓΑ TOY IΔIOY

Ίχνη, ποιήματα 1981-1984, Λάρισα, 1985

Πήλινα πρόσωπα, ποιήματα 1985-1989, Λάρισα, 1992

Νοητή γραμμή, ποιήματα, τρίγλωσση έκδοση (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά), Λάρισα, 2005

Dunes-Dune, ποιήματα, δίγλωσση έκδοση (γαλλικά, ρου-μανικά), Editura Academiei Internationale Orient-Occident, Ρουμανία, 2007

Ενδόγραμμα, ποιήματα, εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσ-σαλονίκη, 2010

Edda, ποιήματα, δίγλωσση έκδοση (γαλλικά, ρουμανικά), Editura Academiei Internationale Orient-Occident, Ρουμανία, 2010

Iluzione, ποιήματα (αλβανικά), Editura Rawex Coms, Ρου-μανία, 2010

World poetry 2011, 205 ποιητές από 65 χώρες, ανθολογία (αγγλικά), Λάρισα, 2011

Foglie vocali, ποιήματα (ιταλικά), Pluriversum Edizioni, Iτα-λία, 2017

Επίσης

https://www.larissanet.gr/2018/05/05/dimitris-kraniotis-sto-telos-tis-imeras-filosofo/

—— Andrew Wyeth (1917-2009)

https://en.wikipedia.org/wiki/Andrew_Wyeth

https://andrewwyeth.com

https://www.sothebys.com/en/artists/andrew-wyeth

«ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»

Ρapaver rhoea

Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις. Η ποίηση κατ’ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο ‘πρόσωπο’ του ανθρώπου που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο.  

«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.

[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]

Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού

Μαρία Πανούτσου

Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.