Αλέξης Γούδας
Ο Αλέξης Γούδας είναι ένας πολυδιάστατος και φωτεινός καλλιτέχνης για όλα όσα υπάρχουν μέσα του και για όσα με τον δικό του μαγικό τρόπο μας εμπνέει να κοιτάξουμε ξανά με τα παιδικά μας μάτια. Τα τραγούδια και τα παραμύθια του αποτελούν μια όαση όμορφων συναισθημάτων για μικρούς και μεγάλους…
“Η Τέχνη ταράζει τον πυρήνα της ύπαρξης μας και στήνει γέφυρες συνύπαρξης”.
Συνέντευξη στην Αλεξία Κατσαβού.
Πως γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική;
Πρόκειται για μια αόρατη συνάντηση, μη συνειδητή, μη προγραμματισμένη. Και εννοώ πως δεν κλήθηκα να σπουδάσω την μουσική σε ωδεία χάριν μιας κατάρτισης. Κατάλαβα με τον καιρό πως μου ασκεί μια γοητεία και αποφάσισα να την ανακαλύπτω.
Ποιος άκουσε το πρώτο τραγούδι σου και ποια ήταν η αντίδρασή του;
Συνήθως ο πρώτος ακροατής των τραγουδιών μου είναι ο αδερφός μου με τον οποίο μπορούμε και αποκωδικοποιούμε πιο εύκολα ο ένας τον ψυχισμό του άλλου. Οι αντιδράσεις έτσι έχουν μια ειλικρίνεια αλλά και ένα χιούμορ που κινείται από την πλήρη απόρριψη εως και την εγκωμιαστική κριτική.
Σε κάθε νέο τραγούδι ή παραμύθι που γράφεις, ψάχνεις μέσα του και έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να είναι εσύ;
Νομίζω πως οι δημιουργοί θέλοντας και μη, προβάλουν τους εαυτούς τους μέσα στο έργο τους με τρόπο σαφή και άμεσο ή με τρόπο κρυπτογραφημένο ή ζούνε τις ζωές των ηρώων τους και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.
Με ποιο όχημα ταξιδεύουν οι λέξεις σου μέσα από τα παραμύθια για να φτάσουν στα παιδιά;
Με ένα ποδήλατο! Που παλεύει να εκπτερωθεί μήπως και πλησιάσει στα παιδικά όνειρα!
Πως θα χαρακτήριζες την σχέση σου με το παιδικό κοινό; Τι συναισθήματα γεννιούνται μέσα σου όταν γράφεις για εκείνα;
Διασκεδάζω αφάνταστα τις φορές που παρουσιάζω κάτι στα παιδιά. Και αν κρίνω από τις αντιδράσεις τους το ίδιο ισχύει και για εκείνα. Γράφοντας για παιδιά αισθάνομαι πως κρατώ ένα πανάκριβο βάζο που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μου πέσει από τα χέρια και να σπάσει.
Ποιο πιστεύεις πως είναι το κυριότερο μήνυμα που εισπράττουν μέσα από τα παραμύθια σου οι μικροί αναγνώστες;
Δεν ξέρω μιας και δεν στήνω τα κείμενα με τρόπο που να καθοδηγεί το σκεπτικό τους αλλά το αντίθετο. Αυτό προσπαθώ τουλάχιστον. Διαβάζοντας και επιστρέφοντας στα γραπτά μου διαπιστώνω πως ίσως, κυρίαρχο είναι το ζήτημα της συλλογικότητας και του κοινού στόχου. Αν είναι έτσι θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος αυτό να είναι το μήνυμα.
Πιστεύεις πως η Τέχνη μας φέρνει κοντά με τους άλλους και αγκαλιάζει με έναν τρόπο την ψυχή μας;
Σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν σε μια συναυλία όλοι μαζί τραγουδούν ένα τραγούδι! Όταν οι άνθρωποι χορεύουν αγκαλιασμένοι. Όταν το ίδιο βιβλίο συγκινεί σε ανύποπτη στιγμή πολλούς και διαφορετικούς αναγνώστες. Αυτό κάνει η τέχνη. Ταράζει τον πυρήνα της ύπαρξης μας και στήνει γέφυρες συνύπαρξης.
Τι είναι αυτό που σε δυσκόλεψε πιο έντονα στην πορεία σου;
Η δυσάρεστη μα αναγκαία συνθήκη του να διαχειριστώ και να φέρω εις πέρας οτιδήποτε αφορά την τέχνη μα δεν έχει να κάνει με την ουσία της. Εννοώ το διαδικαστικό κομμάτι, τις προωθητικές ενέργειες, το οργανόγραμμα, το συντονισμό των συνεργείων, τα ραντεβού αλλά ακόμα και την ασυνέπεια και αφερεγγυότητα συνεργατών σε πολλές περιπτώσεις. Πράγματα που με δυσκολεύουν ακόμα και καταλαμβάνουν το 90% του κόπου που καταβάλλει κανείς. Το υπόλοιπο 10% φτάνει στο κοινό.
Πως απαντά ένας καλλιτέχνης στην κρίση της εποχής που βιώνουμε;
Για έναν άνθρωπο της τέχνης και επομένως για κάποιον που πάντοτε λαγοκοιμάται τα πάντα ανά πάσα στιγμή κρίνονται και διακυβέβονται. Η κρίση δεν είναι τωρινή. Ο όρος καλλιτέχνης συμπυκνώνεται στο νόημα του να είναι όσο μπορεί πιο χρήσιμος για την κοινωνία.
Ποια είναι για εσένα τα σπουδαία πράγματα σε αυτή τη ζωή;
Το πιο σπουδαίο πράγμα είναι το ίδιο το ζην. Όλες αυτές οι ζωντανές παραστάσεις ονείρων που καθημερινά περνούν μπροστά από τα μάτια μας. Αυτό είναι το δώρο και είναι ανεκτίμητο.
Ποιο είναι το μυστικό για να τα πάει κάποιος καλά στη ζωή του;
Επειδή είμαστε ατελή όντα ή προιόντα υπό κατασκευή καθένας θέτει τον πήχυ της ευδαιμονίας του ανάλογα με τον ορίζοντα προσδοκιών του ή σε σχέση με τα όσα κουβαλά και τον ορίζουν. Άρα υποθέτω πως η απάντηση είναι μέσα στον καθένα. Για μένα η απάντηση είναι η ίδια όπως στην προηγούμενη ερώτηση. Το ζην και όχι η επίφασή του.
Ποιο είναι τελικά το δώρο που κάνει στους ανθρώπους ο «κύριος Χρόνος»; Ποια είναι η σχέση σου μαζί του;
Ο κύριος Χρόνος μου υπενθυμίζει πως μεγαλώνοντας ξεμαθαίνει κανείς τη ζωή. Ενώ νομίζουμε το αντίθετο. Άρα πασχίζω να προστατεύσω όση αθωότητα μου χει απομείνει, προσπαθώ να γελώ δυνατά με τους φίλους μου, να συγκινούμαι, να αγαπώ και να αγαπιέμαι. Η σκόνη της κλεψύδρας τελειώνει.
Πως σε βρίσκει καλλιτεχνικά αυτή η στιγμή; Τι αποτελεί για εσένα ένα μεγάλο όνειρο;
Είμαι σε δημιουργικό στάδιο μιας και ετοιμάζω τον δεύτερο δίσκο μου, ένα βιβλίο αλλά και μια καινούρια μουσική παιδική παράσταση. Κάνω πολλά όνειρα όπως όλοι νομίζω αλλά φεύγουν και έρχονται αστραπιαία. Ας είμαστε γεροί να δημιουργούμε.
Για το τέλος, θα ήθελα να μου πεις κάποιο απόσπασμα από ένα αγαπημένο σου βιβλίο ή τραγούδι που κρατάς πάντοτε στο μυαλό σου…
Τα τσιγγάνικα παραμύθια αρχίζουν με τη φράση “Αυτή η ιστορία έγινε και δεν έγινε, ήταν και δεν ήταν”, έτσι εξηγώ το απρόβλεπτο και μη αναμενόμενο της ζωής και λίγο παρηγορούμαι.
*Ο Αλέξης Γούδας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Καστοριά. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Δραστηριοποιείται στο χώρο της τραγουδοποιίας και της συγγραφής. Το 2008 του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο καλύτερου τραγουδιού και το βραβείο σύνθεσης στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης της ΕΡΤ με το τραγούδι “Φανταστικό Ταγκό”.
*Έργα του ίδιου:
“Μεγάλη Αγκαλιά”, AMS 2016, Πρώτο προσωπικό album
“O κύριος χρόνος και οι φίλοι του”, Printzone 2016, Μουσικό Παιδικό Καλαντάρι
“Ο ψηφιδωτός ιππόκαμπος Κύπρος – Ένα σχεδίασμα”, Πάφος 2016
*Συμμετοχές:
“Καλοκαίρι και Καστοριά”, Inkastoria 2016 , Ποιήματα και Πεζά – 19 Συγγραφείς
“Κίνησαν τα καράβια τα Καστοριανά”, Μύησις 2012, Αστική μουσική παράδοση Καστοριάς.
*Φωτογραφίες Mr8 Photography.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
