Ο Αγιότατος Έρως «Αναζητώντας το πρόσωπο του έρωτα»
Τριλογία
Γράφει η Μαρία Πανούτσου
06/07/2019
«Γ΄ μέρος. «Αναζητώντας το πρόσωπο του έρωτα»
Συλλογισμοί, στίχοι, αισθήσεις, αφορισμοί και ό, τι η ζωή με Δίδαξε και με Διδάσκει
μ.π
Remember me when I am gone
Gone far away into the silent land;
When you can no more hold me by the hand,
Nor I half turn to go yet turning stay.
Remember me when no more day by day
You tell me of our future that you planned:
Only remember me; you understand
It will be late to counsel then or
Yet if you should forget me for a while
And afterwards remember, do not grieve:
For if the darkness and corruption leave
A vestige of the thoughts that once I had,
Better by far you should forget and smile
Than that you should remember and be sad.
Christina Rossetti –
Γ’ Μέρος «Life is the unknown»
/η ομορφιά είναι ένα όπλο που σκοτώνει /
και κάθε προσπάθεια να κατακτηθεί /είναι μάταιη /
μ.π
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας «Αναζητώντας το πρόσωπο του έρωτα» επιλέγω 2 ποιήματα μου, που εκφράζουν την σύντομη και τραγική διαδρομή του έρωτα στην ζωή μας και την δυσκολία του να φτάσει, το χάρισμα της αγάπης, χωρίς να τσακιστεί.
Ποίημα πρώτο
Εικόνες μιας μελλοντικής Ζωής
Θα με παρηγορείς/
εσύ ο ίδιος που αγάπησα/
καθώς τα πάθη του έρωτα μου/
θα εξιστορώ/
και εσύ/ σαν ένας τρίτος/
θα θωπεύεις τις πληγές μου/
Το κορμιού μου τον πόθο/
σταλαγματιά σταλαγματιά/
εσύ / γιατρεύεις/ με λόγια υγρά/
όμοια μ’ έρωτα αληθινό/
μα πιότερο/
την ακινησία του κορμιού σου γυρεύω/
μια νύχτα που ο θόλος απ’ αστέρια/
μας κατοικούσε/
πως τάχα μου μιλούσες /μόνο με σιωπή/
Διάλεξα ένα δένδρο στις ρίζες του κοντά/
τόσο κοντά/ που άκουγα το τρίξιμο της γης/
να αφεθώ εκεί /τον ουρανό κοιτώντας /
και ζήτησα το χέρι σου /σαν μέρος εκείνου /
δηλαδή εσένα/
εκεί σ’ ένα κορμό/ μιας λεύκας
χωρίς ένα δάκρυ/
μην τυχόν και σε λυπήσω/
και άκουσα φωνή/ παγιδευμένη από τα παλιά/
να κλαίει/
και τότε απομακρύνθηκα/ πριν είν’ αργά/
Χαρά χορεύω πλουμιστή/ για σένα/
καθώς προβάλλει η φιγούρα σου αδρή/
χαίρεται το κάθε βλέμμα /
και η ψυχή μου/
θυμάται μόνο την αγάπη
Μετρώ δυο χέρια σε επανάληψη/
και σε άφημα παιδιού
ξεδιπλώνεται η αυγή της ζωής μου/
Το δείλι μαγεμένο / από τον χρόνο τον κοινό/
ανάαα-φυλάσσει/ ό, τι πολύτιμο κάρφωσες πάνω μου/
σε κάθε σημείο / ίδια στολίδια οι μνήμες/
που και εσύ ο ίδιος /εκπλήσσεσαι/
με τόση τρυφεράδα/
Στιγμές ενός μέλλοντος/
που γίνεται σιγά σιγά παρόν/
καθώς ο χρόνος μας τυλίγει /
Ζω για να γνωρίσω κι άλλα της ζωής τα θαύματα/
και όλες τις εποχές μαζί σου / ή και χώρια
ποιος ξέρει/
σαν ένας κύκλος/
ο κόσμος όλος/ ο κόσμος ο μικρός/ ο μέγας/
Δεύτερο ποίημα
Σπάσε την στάμνα
Έλα να σβήσουμε τα πρόσωπά μας/
και τα – ονόματα γραμμένα
μόνο στην άμμο/ δίπλα στην θάλασσα/
Άσε να ξεβραστούμε τυχαία
σε μια παραλία αυτού του κόσμου/
χωρίς ταυτότητα /με αμνησία στο κορμί/
Έλα και πλάγιασε δίπλα μου/ ξένος με ξένη/
αλλά μ’ εκείνη την αγάπη που ζήσαμε/
εκείνα τα δευτερόλεπτα/
Μην παρασύρεσαι / εκεί είμαι στην γωνία/
περιμένω με αγωνία /το απρόσωπο/ πρόσωπο/
Τον άνθρωπο χωρίς τα λόγια/
Τον άνδρα χωρίς τον σκοπό/
Μεγάλωσε ο χρόνος/
και κυλά ο ουρανός / στα όνειρα μου/
Με μια παντιέρα ανεμίζω/
και σημαδεύω την άφιξη σου/
Δεν χάνεται η λέξη που ειπώθηκε/
σε μια στιγμή/
που το αίμα κυλούσε γοργά
Σε πια αυλή να περάσω την νύχτα μου/
σε ποιο δένδρο να ακουμπήσω/
ποιο αστέρι να διαλέξω/
για ταξίδι στο στερέωμα/
Είμαι μια πλημμύρα σήμερα/
είμαι ένα ποτάμι/
ο αέρας μου μίλησε εχθές την νύχτα/
έκανα πως δεν άκουσα/
Παρέδωσα κι εγώ το πνεύμα/
σ ένα τραχύ βλέμμα/
ένα άκαμπτο αρσενικό/
μια θαλπωρή ανύπαρκτη/
ένα στέρνο άκαρδο/
μια αγκαλιά αγκάθια/
κι’ ο καθρέπτης έσταζε αίμα
Και η ζωή κατρακυλούσε
με μια ευωδιά ίδια με την φωτιά που καίει τον ήλιο
________________________________________________________________________
https://www.youtube.com/watch?time_continue=15&v=__aJL8i1kL4
Ryuichi Sakamoto ‘The Sheltering Sky’
Σημ 1. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας αποφάσισα να μην υπάρχουν πολλές εικόνες παρά μονό μια δική μου – πινελιά- από την εποχή που το χρώμα, μετρούσε πιο πολύ από τις λέξεις. Η ‘Θέαση’ είναι ο Κόσμος μου.
Σημ 2. Θα ήθελα να προτείνω να διαβαστεί η τριλογία, από το πρώτο προς το τρίτο μέρος γιατί έτσι γράφτηκε χρονολογικά και στο μεσοδιάστημα υπήρχε χρόνος με άρνηση να ολοκληρωθεί η τριλογία, μία εξελικτική διαδικασία που πρώτη φορά βίωνα. Βέβαια κάθε μέρος είναι αυτόνομο.
Σημ 3. Το μουσικό κομμάτι που προτείνω, να ακουστεί μετά το πέρας της ανάγνωσης.
«ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»
Ρapaver rhoeas*
Δυο λόγια
Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις. Η ποίηση κατ΄εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο ‘πρόσωπο’ του ανθρώπου που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο.
Η επιλογή μου να αναρτώ και να σας παρουσιάζω δική μου αλλά κι άλλων ποιητών που αγαπώ, ερωτική ποίηση, έχει αυτόν το σκοπό, μια βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό μας και με τον συνάνθρωπο μας. Με το πρώτο τίτλο «ο αγιότατος έρως και άλλα τινά» και με τον δεύτερο τίτλο Papaver rhoeas*.
*(Μήκων η ροιάς Η ΡΟΔΙΑΚΗ)
«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.
[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
