Όταν η απέχθεια ενός ατόμου να συναναστρέφεται με ανθρώπους γίνεται έντονη, βρίσκει μεγάλη παρηγοριά μόνο στην απομόνωση μέχρι να γίνει το χαμένο και το καταφύγιό του και δεν θα απομακρυνθεί ποτέ από αυτό και δεν θα δεχτεί εναλλακτική.
Τότε, θα την ανέχεται εύκολα και ομαλά και δεν θα ανέχεται καθόλου να είναι με κανέναν άλλον. Η επικοινωνία με τους ανθρώπους δεν θα εκφράσει μια από τις άμεσες και πιεστικές ανάγκες του αφού έχει συνηθίσει κάπως την απομόνωση, να συνεχίσει τα οφέλη της και να καρπωθεί τους ώριμους καρπούς της.
*Arthur Schopenhauer
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
