Ατομική έκθεση του Νίκου Κρυωνίδη στη Gallery Lola Nikolaou

γ  ι  α     τ  ο  ν    Ν  Ι  Κ  Ο    Κ  Ρ  Υ  Ω  Ν  Ι  Δ  Η

Θ ά λ ε ι α    Σ τ ε φ α ν ί δ ο υ

Ι σ τ ο ρ ι κ ό ς   Τ έ χ ν η ς/C u r a t o r

“…εκείνο τον καιρό, ο καλλιτέχνης ήταν ελεύθερος… Σε έναν τοίχο με φρέσκο σουβά,

πιτσιλισμένο με λαμπερό σάνδυκα* ή ζυμωμένο με γάλα και ζαφορά**, ζωγράφιζε κάποιον

που με κουρασμένα πόδια διέσχιζε ένα μαβί λιβάδι σπαρμένο με άσπρα ασφοδίλια,

κάποιον που στα βλέφαρά του ακουμπάει όλος ο Τρωικός Πόλεμος…”

[ Ο κριτικός ως δημιουργός, Όσκαρ Ουάιλντ ]

“…δες τις μιμόζες*** που βλέπω. Φαντάσου τις μιμόζες.

Αυτό που δεν βλέπεις…. Η μιμόζα είναι η νύμφη του ζωγράφου…”

 [ Ο τελευταίος πίνακας ή το πορτραίτο του θεού, Hélène Cixous ]

Ο Νίκος Κρυωνίδης ανακαλύπτει και καταθέτει, ακατάπαυστα, σχήματα σκέψης ή αισθημάτων ως μορφές εικαστικής έκφρασης με την αποφασιστικότητα ενήλικα και παιδικό ενθουσιασμό ταυτόχρονα. Τα “ζωγραφικά” του κείμενα λειτουργούν ως σχεδιάσματα οπτικού λόγου που πλάθει επεισόδια γραφισμών, που άλλοτε υπονοούν και άλλοτε τονίζουν εμφατικά τα πρωταρχικά εργαλεία της ζωγραφικής πράξης. Πρόκειται αναμφίβολα για αναπτύγματα πειραματισμών και γυμνασμάτων, για απόπειρες χαρτογράφησης συνειρμικής αφήγησης, ακόμη για αποτυπώσεις διαδοχικών μοτίβων που πολλαπλασιάζουν την αντίληψη του αινίγματος, διευρύνοντας την ερμηνευτική του δυναμική.

Τα πλασματικά του τοπία, παρόμοια με χρωματικές μάζες που αιωρούνται σε ένα είδος ισορροπίας στον καμβά, λειτουργούν ως γεωγραφίες του φαντασιακού που μοιάζει να παγιδεύουν σχήματα από σμήνη πουλιών σε ρευστές γραμμές του ορίζοντα. Ίσως πάλι να μεταφέρουν συγκινήσεις ψυχικής τάξης από εσωτερικό όραμα, χωρίς να μορφοποιείται κάτι άμεσα αναγνωρίσιμο.

Την αυτοσχεδιαστική του πρακτική παλαιότερα την είχα προσδιορίσει ως “happenings επί χάρτου” και ως δικτυώσεις χρωματικών ροών και φευγαλέων εικόνων ή λέξεων που προάγουν και προωθούν την ανεξάρτητη σκέψη και την πολυσημία της ζωγραφικής απόδοσης. Μία ζωγραφική πράξη που παλεύει να ιχνογραφήσει το παρόν της στιγμής σε εκείνη τη διαφεύγουσα, ερωτική και παιγνιώδη συνθήκη, όπου ομολογείται η προστακτική του “έλα πιο μακριά” – “φύγε πιο κοντά”.

Σήμερα, κυρίως λόγω των επαναλαμβανόμενων εμμονών και των επιλεκτικών του αναδρομών, το προσωπικό του ιδίωμα το ονοματίζω ως ένα εικαστικό ημεροδρόμιο της καθαρά προσωπικής και βιωματικής του περιπλάνησης, ένα ημεροδρόμιο πέραν στόχων και τελικού προορισμού.

Η ποιητική του Νίκου Κρυωνίδη κινείται στην αναζήτηση του ανεξήγητου και ακαθόριστου, προτείνοντας την αδιάκοπη μεταποίηση, ένα παρατεινόμενο και διαρκές παραλήρημα για ό,τι είναι ίχνος μνήμης και συναισθήματος μπλεγμένο μαζί με πλάσματα της φαντασίας και με ό,τι είναι εδώ και τώρα παρόν. Σε μια απόπειρα αποκρυπτογράφησης της ποιητικής αυτού του τύπου, ο αφορισμός του Nietzsche “πρέπει να μαντέψεις το ζωγράφο για να καταλάβεις την εικόνα” μας βοηθάει να υποψιαστούμε τη διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην εικόνα που παράγεται ως σώμα της ζωγραφικής και το σώμα του δημιουργού που την παράγει.

Θάλεια Στεφανίδου, Ιστορικός/Κριτικός τέχνης – Curator

_ _ _

* Oρυκτή χρωστική ύλη έντονου κόκκινου [ σάνδυξ ή σάνδυκος ]

** Xρωστική ύλη έντονου κίτρινου που προέρχεται από τους στήμονες του φυτού κρόκος [ ζαφορά ή σαφράν(ι) ]

*** H μιμόζα (Mimosa) είναι γένος φυτών της τάξης των ψυχανθών. Το όνομα μιμόζα, θηλυκό του μίμος, έχει ελληνική προέλευση. Το πιο γνωστό είδος του γένους είναι η μιμόζα η αισχυντηλή (mimosa pudica), γνωστή και ως “μη μου άπτου” (touch-me-not – honteuse femelle/sensitive).

07.12.2023 – 05.01.2024

Εγκαίνια Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2023, 18.00 – 21.30

ΓΚΑΛΕΡΙ ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ | Τσιμισκή 52, Θεσσαλονίκη

t. +30 2310 240416, e–mail: lolanikolaouartgallery@gmail.com

https://lolanikolaou.com/   http://lolanikolaougallery.blogspot.gr

ώρες λειτουργίας: Τρ., Πε., Πα.: 12.00 – 20.00 / Τε., Σα.: 12.00 -15.00