Δανάη Καλογερή
Γεννήθηκε ένα ανοιξιάτικο πρωινό του 2001 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στα Βόρεια Προάστεια απέναντι από ένα αθλητικό κέντρο μαζί με τους γονείς της , τη γιαγιά της και το σκύλο της, Φοίβο. Αποφοίτησε από Καλλιτεχνικό σχολείο και τον προηγούμενο Σεπτέμβριο ξεκίνησε να φοιτά στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών στην Αθήνα. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν φυσική εξέλιξη καθώς από τότε που θυμάται τον εαυτό της υποδυόταν ρόλους που έβλεπε σε ταινίες και σειρές και καθόταν άπειρες ώρες μπροστά από έναν καθρέφτη τραγουδώντας και χορεύοντας.
Ρόμπιν Ουίλλιαμς: Στον Κύκλο της Χαμένης Ελπίδας
Φώτα, κλακέτα, πάμε! Αυτή θα μπορούσε να είναι η αρχή για να μιλήσει κανείς για το φαινόμενο Ρόμπιν Ουίλλιαμς, μιας και η παρουσία του...
Δημήτρης Χορν: Ηθοποιός σημαίνει Χορν
Μια λάμψη μοναδική, ένα ταλέντο αδιαμφισβήτητο, πορεία αξιοζήλευτη και μια ζωή σαν εκείνες που χαζεύει κανείς στις σελίδες των περιοδικών και νοσταλγεί να ζήσει....
Ευγένιος Τριβιζάς: Ένα σεντούκι γεμάτο παραμύθια
Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν «παραμυθά» που κάποτε αποφάσισε να αφήσει για λίγο τις γνώριμες θάλασσες, να ξεπεράσει τις φουρτούνες και τους ανέμους, και...
Εντίθ Πιάφ: Όσο διαρκεί ένα πέταγμα σπουργιτιού
«Δεν σκάω για το παρελθόν. Στις αναμνήσεις μου έβαλα φωτιά, τις λύπες και τις χαρές μου δεν χρειάζομαι πιά. Σβήστηκαν οι αγάπες και όλα...
Ρούντολφ Νουρέγιεφ: Σαν κύκνος στη λίμνη του μπαλέτου
Ρούντολφ Νουρέγιεφ
Σαν κύκνος στη λίμνη του μπαλέτου
Το όνομά του είναι συνώνυμο με την τέχνη του μπαλέτου. Έδωσε ώθηση και με ένα γκραν ζετέ, ένα...
Η σκοτεινή ιδιοφυία του Αντονέν Αρτώ
Ένα πνεύμα οξυδερκές, μια ψυχή ταραγμένη και μια ευφυία ανεπτυγμένη, δεν είναι απαραίτητος συνδυασμός για να ξεχωρίσει ένας άνθρωπος και να παράξει έργο. Όμως...
Βίνσεντ Βαν Γκογκ: Χορεύοντας με την τρέλα μια έναστρη νύχτα
Οι πίνακες του ρομαντικοί, θυελλώδεις, σημείο αναφοράς για όποιον αγαπά τον κόσμο τέχνης αλλά και για όποιον δεν έχει σχέση με αυτόν. Μέσα στο...
Ξένια Καλογεροπούλου: Με τα χρώματα του παιδικού θεάτρου
Μια πορεία βυθισμένη στο θέατρο και την τέχνη. Μια ζωή σαν θεατρικό έργο, με άρωμα από παλιά κωμωδία, όπου μέσα από τα φωτεινά χρώματα...
Μαρία Πολυδούρη: Μια ποίηση γεμάτη αγκάθινα λουλούδια
Καὶ στάθηκα μπροστὰ σὲ δυὸ μάτια μὲ δίχως ταίρια,
ὡραῖα σὰ λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
ποὺ μοῦ μηνοῦσαν τὴν αὐγή, μὰ ὠιμένα ἦταν ἀστέρια
ποὺ μοῦ εἶχαν ρίξει...
|Έλλη Λαμπέτη
Ήμουν ένα σεμνό-σωστότερα ένα μαζεμένο κορίτσι.
Η καρδιά μου πετούσε τότε στα ύψη, αλλά προσπαθούσα με κάθε τρόπο ν’ αποφύγω τον έρωτα, τον φοβόμουν.
Και πώς...