Γιάννης Λαδάκης
Μέρος Δέκατο τρίτο
Ο ύπνος που μετά από πολύ καιρό αϋπνίας κοιμήθηκε ήταν αλλόκοτα ήρεμος, χωρίς όνειρα, βαθύς, με κάποιες διακοπές από σκληρές ανάσες που τάραζαν το...
Μέρος Δωδέκατο
«… Η πρώτη υποψία χαράς ήταν κυριολεκτικός κεραυνός εν αιθρία, βροντή κάπου μακριά σε μια ανύποπτη στιγμή, ο ουρανός έχασκε καταγάλανος, δεν ήταν αυτός...
Μέρος Ενδέκατο
«… Η πρώτη υποψία ανακούφισης εμφανίστηκε όταν, εντελώς ανέλπιστα, εν τω μέσω μιας φορτισμένης μέρας γεμάτης βροντών τεχνητών και άοκνων πυρών που απειλούσαν ενεργά...
Μέρος Δέκατο
Η διαφυγή δεν είναι ποτέ μια εύκολη υπόθεση. Όσες φορές κι αν έφερνε στο νου τα στάδια που έπρεπε να ακολουθήσει για να βρεθεί...
Μέρος Ένατο
η νέα ζωή ήταν σαρωτική ορμητική αφόρητη περιττή αγκάθι βάσανο η νέα ζωή ήταν μια σύγχυση μουντζούρα στους τοίχους χαλασμένος οργασμός η νέα ζωή...
Μέρος Όγδοο
Μέρος Όγδοο
«Σοκαρισμένος ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις μετά τους απροειδοποίητους βομβαρδισμούς που έλαβαν χώρα πριν δυο μέρες στην καρδιά της...
Μέρος Έβδομο
… ζάλη, ένα τοπίο που καταρρέει, το σώμα μου καίει, είναι ολόκληρο μια προσομοίωση πυρκαγιάς, μάτια μισόκλειστα, πρησμένα, σειρήνες ασθενοφόρων κάπου στο βάθος, δεν...
Μέρος Έκτο
«Και τώρα που βρεθήκαμε, τι γίνεται;»
«Τώρα, από τη μια στιγμή στην άλλη, εντελώς ξαφνικά, δεν βαδίζω εντελώς μόνος μέσα σε έναν ωκεανό από μόνους,...
Μέρος Πέμπτο
ο χρόνος σταματά, ο λόγος μπαίνει σε μια ανήκουστη δίνη, μακάρι να γινόταν να δώσει ο χρόνος τα λευκά του διαπιστευτήρια, ο χρόνος σταματά...
Μέρος Τέταρτο
Να είναι η άνοιξη που κάνει τάχα
τόσο όμορφες τις στιγμές που διαδέχονται η μία
την άλλη να παρουσιάζονται σαν ποτέ ξανά να
τις έχει νιώσει έτσι...