Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου
Η Μελπομένη είναι νομικός. Αγαπάει το φθινόπωρο, τα βιβλιοπωλεία, την τηλεόραση. Πιστεύει πως οι μέρες πληθαίνουν με την αφή, την πίστη και τον άνθρωπο. Το Ολόγραμμα φιλοξενεί τις συλλογές και τις διαθέσεις της. Γεννήθηκε το ‘94, έμαθε να διαβάζει με λεξικό και να γράφει. Σκέψεις της συνοδεύουν τις φωτογραφίες σας.
Ο άνθρωπός μου, Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου
Η Απολογία της Εύας, Κώστας Μόντης
Ήταν σάπιο το μήλο, σάς λέω,
θα ‘πεφτε μονάχο του.
***
Ο άνθρωπός μου, Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου
Ο άνθρωπός μου ζητεί πολλά
κι από...
Η ποίηση δεν μας αλλάζει, Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
Η ποίηση δεν μας αλλάζει τη ζωή το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει
Δε σταματά τη σήψη που...
ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΦΩΝΗ, Γιώργος Ιωάννου
Θέλω να σκάψω και δεν έχω γη.
Να φυτέψω-χώμα δεν υπάρχει
ούτε φυτά, ούτε κάν ένα φτυάρι.
Θέλω να φωνάξω, δε βρίσκω φωνή.
Η ομορφιά δε μ’ αγγίζει
και...
Γιατί να γράψω εγώ αυτά τα ποιήματα, Γιάννης Πατίλης
Γιατί να γράψω εγώ αυτά τα ποιήματα
Γιατί να μην πάω στο περίπτερο
Να χαζέψω τις γλάστρες από το παράθυρο
Να πιω νερό;
Γιατί να μην αφήσω τον...
Τὸ καθαρότερο πράγμα τῆς δημιουργίας |Νικηφόρος Βρεττάκος
Δὲν ξέρω, μὰ δὲν ἔμεινε καθόλου σκοτάδι.
Ὁ ἥλιος χύθηκε μέσα μου ἀπὸ χίλιες πληγές.
Καὶ τούτη τὴ λευκότητα ποὺ σὲ περιβάλλω
δὲ θὰ τὴ βρεῖς οὔτε...
με ύφος σοφιστίκ, Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου
με ύφος σοφιστίκ, μπλαζέ και προσεγμένο
πάντοτε φαίνεσαι αγάπη μου ονειρεμένη.
σαν κοιτώ όμως εκείνη την φωτογραφία που γελάς
μοιάζεις με ευτυχία
κι όλα τα χρώματα βγαίνουν με...
Το ψέμα, Ζωρζ Σαρή
Η Χριστίνα είναι δεκαπέντε χρονών. Η Χριστίνα μετακόμισε με τη μητέρα της, ντρέπεται, λέει ψέματα. Η Χριστίνα επιθυμεί έναν κόσμο διαφορετικό από την πραγματικότητα...
|Οδυσσέας Ελύτης
Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία…
Η γυναίκα ενός άλλου, Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι
Ένας ζηλιάρης σύζυγος, ένας άντρας της υψηλής κοινωνίας, ένας κύριος ευσεβής και η γυναίκα αυτού. Μια σύζυγος άπιστη, μια γυναίκα ναζιάρα, μια κυρία κοινωνική...
Μικρός Πρίγκιπας, Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
"Δεν ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να πω. Αισθανόμουν πολύ αδέξιος. Δεν ήξερα πώς να τον πλησιάσω, πού να τον συναντήσω...
Είναι τόσο μυστήρια η χώρα...