Αρχική Δημιουργοί Δημοσιεύσεις από Βαρβάρα Τζάμα

Βαρβάρα Τζάμα

19 ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ 0 ΣΧΟΛΙΑ
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Φαρμακευτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον και η προσήλωσή της στο αντικείμενο σπουδών της, στον άνθρωπο και την υγεία, είναι αδιαμφισβήτητα και άμεσα συνυφασμένα με το ανήσυχο πνεύμα της. Ωστόσο, από πολύ μικρή ηλικία πίστεψε στη δύναμη της συγγραφικής πένας, γιατί ένιωσε πως οι λέξεις αναπνέουν, ενώ στοιβαγμένες στη σειρά, αποκτούν ένα βάθος ασύλληπτο. Έτσι, έχει επιλέξει να πορεύεται παρέα με το αστείρευτο μεράκι της, την τέχνη της γραφής και ιδιαίτερα της ποίησης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε ορισμένους εκ των οποίων διακρίθηκε. Υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας στο blog του TEDxUoM 2019. Τον περασμένο χρόνο ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε έντυπη ποιητική συλλογή. Πέρα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, αγαπά τις ξένες γλώσσες, τα ταξίδια, την έντεχνη μουσική και τις τέχνες στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη αδυναμία στο θέατρο, χάρη στον ιδιαίτερο παλμό και τη μαγεία του. Νοσταλγική και ταυτόχρονα αεικίνητη, απεχθάνεται τη στασιμότητα και πιστεύει στη ζωή και το φως. Όπως άλλωστε της αρέσει να δανείζεται από το Γ. Ρίτσο: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.»

Εξομολόγηση

Ζωή μου και βράδυ μου, ξοδεύω τον ήλιο γράφοντας στίχους. Πίστεψα σε δυο κόσμους: Στον ουρανό και στης ψυχής το άδυτο. Κάτω απ’ το φως τους γράφονται...

Υποψία παραμυθιού

Τη φώναζαν Γλαυκή Και ήτανε άνεμος. Έπλεκε τα μαλλιά της με αχτίδες της αυγής και λουζόταν κάτω απ’ το λυκόφως. Γελούσε μ΄ ένα γέλιο βοερό, σάρκινο και συνάμα απόκοσμο. Κι...

Αποχαιρετώντας τον κορυφαίο μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο

Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού, σβήνω κυλώντας στα νερά. https://www.youtube.com/watch?v=M8aA7jbddGE&ab_channel=REDJIM   «Το αληθινό τραγούδι ξεκινά από μια φοβερή ανάγκη και βυθίζεται στον κόσμο που ομαδικά το στερεώνει, αλλάζοντας...

Γαλάζιο

Κάπου στη Μεσόγειο τα μάτια σου αναμετρήθηκαν με το γλαυκό του ορίζοντα και ζαλιστήκανε. Ίλιγγος της ανέγγιχτης απεραντοσύνης. Με ποιου γλάρου φτερό χαράσσεται το πεπρωμένο; Έπεσες να κολυμπήσεις κι...

Βραδινός περίπατος

Ήρθα. Και έγινα αγκάθι. Και έβαψα κόκκινο το σκοτάδι σου. Σεργιάνησα στα απαγορευμένα μονοπάτια σου νύχτες αμέτρητες. Έτσι, ακούσια. Όπως ακούσια σεργιανάνε τις νύχτες οι αποστάτες έρωτες. Δίχως...

Λευκό στο μαύρο

Σκοτάδι -λέει - είναι η επίκληση της μοίρας προς το φως, να βουτήξει θαρρετά τα χέρια του στο μαύρο όσο να βυθιστεί το πνεύμα στη μέθη...

Πορτρέτο μιας χίμαιρας

Κάποτε έκλεισε τα μάτια της –θα ‘τανε ήδη μεσάνυχτα. Ο σφυγμός της, γρήγορος από τις απόρρητες εκρήξεις της νύχτας, πέφτει τώρα σιγά-σιγά. Ένα μικρό, τρυφερό αστέρι,...

Απολογισμός μιας νύχτας

Καληνύχτα πολιτεία. Ταξίδεψα πολύ για να βρω τα χνάρια μου στον φτενό κόσμο. Δε μου άξιζε τόση απαντοχή. Ψέματα. Όλοι αξίζουμε ένα φάρο στην ερημιά της...

Εν αρχή ην ο μόνος

“ Το ξέρω πως ο καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησε με...

Λιόδεντρα

Δώσ’ μου το χέρι σου και θα σε μάθω να φυτεύεις λιόδεντρα με θέρμη ανίσκιωτη και πόδια γυμνά κάτω απ’ το βουερό σμήνος των ατσάλινων πουλιών. Θα δεις,...