Βάσω Κωνσταντινίδου
Το σώμα σου κι εγώ, Γιάννης Βαρβέρης
Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.
Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού...
Σ’ όσους σπάσανε, Κατερίνα Γώγου
Κουρελιασμένοι απ’τ’αγριεμένα κύματα πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρός
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο μυαλό
απ’το ξέφρενο κυνηγητό
της ασάλευτης πορείας των άστρων
οι τελευταίοι
απόθεσαν...
“Η Ήρα δεν ήταν ζηλιάρα” της Αστερόπης Λαζαρίδου
Καταιγιστική και άκρως ζωντανή σε αυτό της το βιβλίο, η Αστερόπη Λαζαρίδου μιλά χωρίς δισταγμό και φόβο για όσα κάθε γυναίκα έχει ζήσει και...
Βράδυ, Νίκος Καρούζος
Μια γυναίκα κλαίει στον ίσκιο της φωνής –ω χλοερά γόνατα-
και φεύγει.
Το κακό σαν άχρηστο ζώο.
Έβλεπα τα στήθη της
κι ήτανε βράδυ πολύφυλλο και φωισμένο.
Σα μίσχος...
Aναμνήσεις, Ναπολέων Λαπαθιώτης
Τὸ κάθε τι ποὺ πέρασε, γιὰ πάντα μ᾿ ἔχει σκλάβο
κι ὅσο γυρεύεις Σήμερα, τὸ Χτὲς νὰ μ᾿ ἀφανίσεις,
τόσο σὲ ῾κεῖνο θὰ γυρνῶ καὶ τόσο...
Θαλερό, Άγγελος Σικελιανός
Φλογάτη, γελαστή, ζεστή, ἀπὸ τ᾿ ἀμπέλια ἀπάνωθεν
ἐκοίταγε ἡ σελήνη -
κι ἀκόμα ὁ ἥλιος πύρωνε τὰ θάμνα, βασιλεύοντας
μὲς σὲ διπλὴ γαλήνη·
βαριὰ τὰ χόρτα, ἱδρώνανε στὴν...
‘’Μικρά ονόματα’’ του Γιώργου Πρεβεδουράκη
Καμιά φορά, αυτά που μας μένουν στη μνήμη είναι οι τελευταίες μπύρες που ήπιαμε με κάποιον και τα παντοδύναμα κοινά μας χνώτα.
Καμιά φορά, τριγυρνάμε...
“ΥΠΗΡΞΑΜΕ”, Δημήτρης Γλυφός
Καμιά φορά, ο έρωτας γεμίζει κάθε σχισμή, τρυπάει κάθε πόρτα και ξεχειλίζει, γεμίζει τον χώρο και τον χρόνο και αποτελεί το μόνο, το απόλυτο...
«Μηχανική θλίψη», Λάμπρος Παπαδήμας
"Ζήσε, να δούμε τι θα καταλάβεις".
Έτσι ξεκινάνε τα ποιήματα και ίσως έτσι να κυλάει η ζωή όλων. Ξεκινά με μια προσδοκία και στο τέλος...
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Νίκος Καββαδίας
(11 Ιανουαρίου 1910 - 10 Φεβρουαρίου 1975 )
Γυναίκα
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ...