Βάσω Κωνσταντινίδου
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει - προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
Προσπάθειες διαλόγου, Τίτος Πατρίκιος
Κι άκουσα τότε μια φωνή
«θέλω επιτέλους να μιλήσουμε
χωρίς προσχήματα και συγκαλύψεις
να μιλήσουμε ανοιχτά
για σένα, για μένα, για όλους».
«Κι εγώ το θέλω από καιρό, είπα
όμως...
Δύο νέοι, 23 έως 24 ετών, Κωνσταντίνος Καβάφης
Ἀπ’ τὲς δεκάμισυ ἤτανε στὸ καφενεῖον,
καὶ τὸν περίμενε σὲ λίγο νὰ φανεῖ.
Πῆγαν μεσάνυχτα— καὶ τὸν περίμενεν ἀκόμη.
Πῆγεν ἡ ὥρα μιάμισυ ˚ εἶχε ἀδειάσει
τὸ καφενεῖον...
Η περιφραστική πέτρα, Κική Δημουλά
Μίλα.
Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε.
Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία.
Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη,
ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ
μὲ τὴν ἀοριστία.
Πές:
«ἄδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πές:
«θὰ δοῦμε»,
«ἀστάθμητο»,
«βάρος».
Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται
μιὰ σύντομη,...
Ποιητής, Ναπολέων Λαπαθιώτης
Πόσο βαθὺ κι ἀσήμαντο συνάμα,
τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Τέχνης σου τὸ δρᾶμα,
σ᾿ ἕνα παιχνίδι μάταιο καὶ γελοῖο,
τοῦ Νοῦ σου νὰ σκορπᾷς τὸ μεγαλεῖο!
Μέρα-νύχτα νὰ...
Δενδρίτες, Κάλλια Παπαδάκη
Η πόλη του Κάμντεν, εκτός από τον ποταμό Ντέλαγουερ, φιλοξενούσε στα παρηκμασμένα πλέον σπλάχνα της, την οικογένεια Καμπάνη. Τον Μπέιζελ ή αλλιώς, Βασίλη, τη...
Suppose, E.E Cummings
Υπόθεσε
πως η ζωή είναι ένας γέρος άνδρας με λουλούδια στο κεφάλι.
Ο νεαρός θάνατος κάθεται σ’ ένα cafe
χαμογελώντας, κρατώντας ένα νόμισμα ανάμεσα,
στον αντίχειρα και το...
Το βάλς των δέντρων και του ουρανού |Ζαν-Μισέλ Γκενασιά
Η Μαργκερίτ Γκασέ, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κορίτσια της κοινωνικής τάξης και της ηλικίας της, σκόπευε –και εν τέλει κατάφερε- να μην συμβιβαστεί,...
Ο πυρετός της χαράς, Μίλτος Σαχτούρης
Ηλεκτρικές κουρτίνες σ’άλλη εποχή
ηλεκτρικοί πολυέλαιοι
δύο πρωινά παράθυρα
δύο μάτια φωτισμένα
η σκιά τ’ανθρώπου διαβαίνει
μέρα να’ναι για νύχτα
κι η φωνή: Μην τρέχεις, μη φεύγεις
σ’αγαπώ
la voix du reve.
Φαντασία, Γιάννης Σκαρίμπας
Νά ναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί
προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη,
και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί
κάποια κορδέλα...
Δεκέβρης του 1903, Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια
όμως το...