DUETS « Αυτή η γλώσσα των ξύλων πόσο μου πάει »
«Αυτή η γλώσσα των ξύλων πόσο μου πάει»
γράφει η Μαρία Πανούτσου
16/07/2020
Σήμερα στα Duets
Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος- Ποίηση
Μαρία Πανούτσου – Ποίηση
Εικόνα- Μαρίνα Κροντηρά
Duets
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο
Duets
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο
Συνύπαρξη δυο ανθρώπων είναι δύσκολη. Ίσως η συνύπαρξη στο παιχνίδι, να γίνεται ευκολότερη. Η ιδέα των Duets “Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο” μου γεννήθηκε όταν μια μέρα, σε ένα σχέδιο φίλου, θέλησα να “απαντήσω” με ένα ποίημα και έτσι άρχισα να βλέπω σχέδια, φωτογραφίες, και μικρά κείμενα ως αφορμή, ως μια ηχώ, μιας σκέψης, μιας αίσθησης του “άλλου”, ένα παιχνίδι σχέσης με όσο γίνεται περισσότερη αθωότητα. Μια αθωότητα που κουβαλά την πονηριά του παιχνιδιού. Επιθυμητή συνύπαρξη στα Duets με υλικό που δημιουργείται ακριβώς για τη συνεργασία μας αυτή.
Τα κείμενα που θα παρουσιάζονται και το υλικό, επιδιώκουμε το μεγαλύτερο μέρος να είναι πρωτοεμφανιζόμενο στην στήλη αυτή, μια και το παιχνίδι ζητά ακριβώς, μια άμεση και στο παρόν δημιουργία και συνεργασία, δύο ανθρώπων.
-Μαρία Πανούτσου
Mε ιδιαίτερη χαρά σήμερα με τον Κωνσταντίνο
Duets
Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος– Ποίηση
Μαρία Πανούτσου – Ποίηση
A posteriori
Ι.
Να σε περιμένω
βροχή του Ιούνη
ασφαλές μου καταφύγιο
να μην μένει στάσιμο
το πρόσωπό του
να ξεπλύνει ο χρόνος
το ανέφικτο
ΙΙ.
σαν υπόνοια μόνο
θ’ αντέξει
η κραυγή μας
αύριο μεθαύριο
ίσως και για πάντα
υποφώσκουσα
ΙΙΙ.
λίγο σαν δάκρυ
λίγο σαν δροσοσταλίδα
λίγο σαν φωτιά
το παράθυρο μιλά
πέρα από σένα κι από μένα
το παράθυρο
χαράζει
γεωμετρίες άχρονων
ανερμήνευτων
ακατάληπτων
αισθήσεων
μυθολογίες
για κορμιά
που αναφλέχθησαν
και άντεξαν
για ακραίες προσεγγίσεις
και ισορροπίες επάνω
στην αιχμή
πέρα από σένα κι από μένα
πέρα από την δική μας
ανέκκλητη γραφή
Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος
Η βελανιδιά λίγο πριν το τέλος
Τα φύλλα από την βελανιδιά
Σκληρά.
Θυμίζουν τα χέρια σoυ.
Και αυτό το γένι το άκοπο,
Γδέρνει το γόνατο μου
Κ αυτή η υγρασία
των δαχτύλων,
τρέμουν καθώς με αγκαλιάζουν
Μένουν οι στάχτες από το τζάκι.
Χειμώνες πέρασα με την ομιλία του τζακιού.
Αυτή η γλώσσα των ξύλων πόσο μου πάει.
Μόνο στο τραγούδι του ξύλου αφήνομαι
Κανένας άνδρας δε με κράτησε τόσο σθεναρά
Μέχρι που με άγγιξε ο δικός σου ήχος το δικός αχ
Κανένας δεν με λίγωσε όσο η ματιά σου
και κανείς δεν άναψε την πείνα και την δίψα των χειλιών μου
για το στόμα του
Ελπίζω να με βρεις κάποια στιγμή
Και να χορτάσεις το όνειρο μου
Που κρύφτηκε μέσα στα σκέλια σου
Πριν η φωτιά από τα κούτσουρα στερέψει
Καθώς μεταμορφώνεται σε πνοή γκρίζα
Μια μάζα από σκόνη,
όπως η στάχτη από την σάρκα μου
Μαρία Πανούτσου
μικρή ιστορία
Το σώμα του
Ιούνιος που δάκρυσε τριαντάφυλλα
μ’ έναν γκριζοπράσινο ήλιο
να δαμάζει τις συσπάσεις.
*
να σε διαβάζω κάθε βράδυ
μυστηριακή γραφή
ιερογλυφικά στις φλεβώδεις
ερήμους του κορμιού του
να διατρέχω με την γλώσσα μου
αιώνες στην πλάτη του
στα πόδια του
στο λαιμό του
να ταξιδεύω σ’ όλες τις εποχές
των αισθήσεών του
νομάς απόκληρος
γύρω απ’ τον βωμό του
να καταπίνω ωκεανούς λάβας
και να τρυπάω τον κόσμο
με τις σταγόνες του αίματός μου
*
κι ύστερα η κραυγή
κι ύστερα το στόμα του
διάπλατα ανοιχτό
κι ύστερα η έκρηξη
κι ύστερα το φως
που σβήνει
κι ύστερα το χέρι μου
που σφίγγει το δικό του
κι ύστερα η θάλασσα
που πνίγει την ανάσα
κι ύστερα τα μάτια του
που χάσκουν στο κενό
κι ύστερα τα σώματά μας
που διαστέλλονται και λιώνουν
κι ύστερα ρέουμε
κι ύστερα γινόμαστε
μιαν άμορφη μάζα
κι ύστερα πάλι
το κενό
κι ύστερα ο αστερισμός
που διαγράφεται στην λήθη
*
κι ύστερα ο Ιούνιος
που γέρασε κι έγειρε
στα στήθη του Νάρκισσου
κι ύστερα η γραφή κι η λάβα
που στάχτη γίνανε
αέρας μέσα στον αέρα
κι ύστερα…
Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος
Stinging-Νettle
Α
Έπιασα την εικόνα με τις σκάλες
λίγο πριν το πρώτο σου βήμα,
εκείνη που μου τείνεις το χέρι
πάντα μου τείνεις το χέρι,
είναι μια στιγμή μονάχα
μα θα μπορούσε να είναι αιώνας,
είναι τα δυο σου στήθη
που ποτέ δεν χορταίνω,
το λευκό σου δέρμα
με την στιλπνότητα μεταξιού,
γράφω για να κρατήσω τον χρόνο μας
στα δυο σου μπράτσα, στα δυο μου χέρια,
πώς να σε αντέξω αν δεν σε φάω,
αν δεν σε κάνω αίμα να με
θρέψεις,
Β
αναγνωρίζω το θυμίαμα που κρύβει το κορμί σου
οσμή φρεσκοπλυμένου σώματος,
την μυρωδιά του αρώματος,
σταλαγματιά από σπέρμα,
και λίγο από το τσιγάρο σου,
και ακόμα μία που δεν προσδιορίζω
και αυτή είναι που πληγώνει
πιο πολύ απ όλες,
κι’ όμως, δεν αγάπησα την μορφή σου
την γέννησα μετά από την αγάπη μου,
πριν ήσουν απλά ένας άνθρωπος,
τώρα είσαι εσύ, που με ορίζεις
και εγώ, που σε έπλασα
κατ’ εικόνα και ομοίωμα
Γ
μετρώ τις λεπτομέρειες
και ζωγραφίζω στο πρόσωπο σου
την ρίζα των μαλλιών
εκεί στο μέτωπο,
πηγούνι και ρουθούνια,
και το λακκάκι στο δεξί σου μάγουλο
κι ένα πηγάδι ολόγιομο, που’ναι τα χείλη σου
γεμάτο δροσερό νερό και βρύα
εκεί καθρεπτίζω τον εαυτόν μου και τον
αποχαιρετώ, δικός μου πια, δεν είναι
Μαρία Πανούτσου
Βιογραφικά
Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1989.
Ασχολείται με τη δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση.
Η Βαβέλ (εκδόσεις Anima, 2017) είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
Η Μαρίνα Κροντηρά γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1997-2003). Έχει πραγματοποιήσει 4 ατομικές εκθέσεις (Αθήνα-Aγκάθι 2003,2006,2012, Κέα – art s.a 2010) και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 30 ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της υπάρχουν σε σημαντικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
http://marinakrontira.gr
http://fractalart.gr/marina-krontira/
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
