Degas
Μπλε τούλια
Ανεμίζουν άτακτα
Πίσω από την κουρτίνα
Περιμένουν με γλύκα
Να συνοδέψουν
Την κίνηση της
Την αθώα μάτια της
Τα αδιαπραγμάτευτα νιάτα της
Όταν θα χορέψει
Ο χρόνος θα μείνει μετέωρος
Σε μια στροφή του λαιμού της
Θα ομορφύνει η θάλασσα
Θα σωπάσουν για λίγο
Οι καρδερίνες
Ο άνεμος θα απλώσει
Τα φτερά του
Γύρω από το σώμα της
Άθικτη ομορφιά
Και γήινη ζάλη
Πλημμυρίζουν τις σκιές
Όλοι ήρθαν για να δουν το θαύμα
Να νιώσουν την δόνηση
Της δημιουργίας
Να συμμετέχουν
Στην αέρινη χάρη
Να κοινωνήσουν
Την άρτια ομορφιά
Την πουπουλένια οδύνη
Να είναι παρόντες
Στη ζωντανή σκηνή της
*Eλένη Γουγουτσά
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
