«δεν σε ζήτησα, να το θυμάσαι»

Ο Αγιότατος έρως: «δεν σε ζήτησα, να το θυμάσαι»

γράφει η Μαρία Πανούτσου

 11/05/2019

δεν σε ζήτησα ούτε στα όνειρα μου

σαν ένα κρινάκι της άμμου

μέσα στο κατακαλόκαιρο

ήρθες

και έπιασες τις εποχές από την αρχή

μένει το φθινόπωρο

να δούμε χρώματα της βροχής

και τα πουλιά

που κελαηδούν

αλλόκοτα τον μήνα Νοέμβριο

Μαρία Πανούτσου

Σήμερα “Ο Αγιότατος Έρωτας” με πολύ χαρά φιλοξενεί

την ερωτική ποίηση, του ποιητή Νίκου Κιχέμ

ΦΩΤΟ: ΝΙΚΟΣ ΚΙΧΕΜ

Και Yayoi Kusama: Mirrors and calling for love

I.

Εμείς, μαζί, δεν είναι λέξεις.

Εγώ και εσύ, δεν είναι λέξεις.

Λέξεις είναι ό, τι τα καταργεί.

II.

Κάποια λουλούδια δεν κόβονται σε βάζο να μπουν, η κοινή θέα. Ζουν στο λιβάδι ανθίζουν κρυμμένα. Κάποια λουλούδια μοσχομυρίζουν νεκρά.

III.

-Άναρχος θε να γεννώ.

-Σκλαβώσου στην αγάπη.

IV.

Είμαι ένα τίποτα και συ το θαύμα.

Κοινή η φύση μας

κι δύο αόρατοι.

Θα ιδωθούμε.

V.

Ο δρόμος μου γράφει σ’ αγαπώ.

Στάσου, ονόμασε με δυστύχημα.

Ποιός το μπορεί δίπλα σου να βαδίσει;

VI.

Στην ατέλεια του έρωτα μου κατοικώ.

Έλα μέσα μου είπες.

Μα εγώ είμαι το γκρέμισμα, μην την στηρίξεις πάνω μου τη φυγή σου.

Στα πόδια σου χαλάσματα, στα χέρια μου δοκάρια,

τα χείλη μας καρφιά στον ουρανό που σκαρφαλώνουν.

Σε βάθη ερειπίων, ο ένας τον άλλον, μέσα μας χτίζουμε.

VII.

Αλλάζουν οι πόλοι. Συγκρούομαι με την μικρή Άρκτο μέρα μεσημέρι. Ύστερα στον παράδεισο πέφτω. Δεν έχει βαρύτητα, το κύριο συστατικό είναι υγρό. Αλλάζουν πάλι οι πόλοι. Τώρα ανεβαίνω ολόκληρη κόλαση. Θα σου εξομολογηθώ κάτι: Δεν είναι η φωτιά το κύριο συστατικό εδώ πέρα αλλά η ακινησία. Αλλάζουν πάλι οι πόλοι. Κάποια στιγμή θα βρω τροχιά.

VIII.

Χαμογελάς,

στάζει η πληγή του κόσμου πληρότητα.

Είσαι πηγή μας, αναβλύζω.

IX.

Στο μικρό κενό μεταξύ όσων νοιώθω σφηνώνω. Δεν έχω χώρο εκεί να πω. Δεν έχω χώρο εκεί ν’ακούσω. Ίσα ίσα στο ακατέργαστο χωρώ. Ίσα ίσα από την επανάληψη σώζομαι. Και μετά η καρδιά, δύο χτύποι, με πετάει στον τόπο, έχει ακόμα μου λέει, δύο χτύπους. Προχωρώ, είμαι ελεύθερος.

X.

Ποιόν ξεγελάς ολόγιομη;

Μέσα στα όνειρα μας ένα αστεράκι είσαι.

Στη φλόγα της καρδιάς ένα μικρό κερί.

Μα άραγε σαν σε κοιτούν όλοι πονούν το ίδιο;

XI.

-Τι είναι αγάπη;

-Ο παρατεταμένος έρωτας.

-Τι είναι έρωτας;

-Η παρατεταμένη αφοσίωση.

-Τι είναι αφοσίωση;

-Η παρατεταμένη στοργή.

-Τι είναι στοργή.

-Η παρατεταμένη ευλαβική θυσία στο σώμα και την ψυχή του άλλου.

-Τι είναι ευλαβική θυσία;

-Αγάπη αιώνια.

-Έχει ακόμα;

-Ακόμα μαθαίνω.

XII.

Η γραμμή της καρδιάς έχει βάρος.

Λυγίζει κι’ οριοθετεί την ανέχεια.

XIII.

Όταν ξεχνιέσαι πάνω μου ξανά το ενθυμούμαι πως είναι ν’ αγαπώ. Και γίνεσαι το μέσα μου και γίνε εν το δυο. Θαρρώ πως έτσι κάπως χαράζεται ο ορίζοντας.

VI.

Στην ατέλεια του έρωτα μου κατοικώ.

Έλα μέσα μου είπες.

Μα εγώ είμαι το γκρέμισμα, μην την στηρίξεις πάνω μου τη φυγή σου.

Στα πόδια σου χαλάσματα, στα χέρια μου δοκάρια,

τα χείλη μας καρφιά στον ουρανό που σκαρφαλώνουν.

Σε βάθη ερειπίων, ο ένας τον άλλον, μέσα μας χτίζουμε.

VII.

Αλλάζουν οι πόλοι. Συγκρούομαι με την μικρή Άρκτο μέρα μεσημέρι. Ύστερα στον παράδεισο πέφτω. Δεν έχει βαρύτητα, το κύριο συστατικό είναι υγρό. Αλλάζουν πάλι οι πόλοι. Τώρα ανεβαίνω ολόκληρη κόλαση. Θα σου εξομολογηθώ κάτι: Δεν είναι η φωτιά το κύριο συστατικό εδώ πέρα αλλά η ακινησία. Αλλάζουν πάλι οι πόλοι. Κάποια στιγμή θα βρω τροχιά.

VIII.

Χαμογελάς,

στάζει η πληγή του κόσμου πληρότητα.

Είσαι πηγή μας, αναβλύζω.

IX.

Στο μικρό κενό μεταξύ όσων νοιώθω σφηνώνω. Δεν έχω χώρο εκεί να πω. Δεν έχω χώρο εκεί ν’ακούσω. Ίσα ίσα στο ακατέργαστο χωρώ. Ίσα ίσα από την επανάληψη σώζομαι. Και μετά η καρδιά, δύο χτύποι, με πετάει στον τόπο, έχει ακόμα μου λέει, δύο χτύπους. Προχωρώ, είμαι ελεύθερος.

X.

Ποιόν ξεγελάς ολόγιομη;

Μέσα στα όνειρα μας ένα αστεράκι είσαι.

Στη φλόγα της καρδιάς ένα μικρό κερί.

Μα άραγε σαν σε κοιτούν όλοι πονούν το ίδιο;

(Ένα μικρό γράμμα στον Νίκο).

Νίκο,

ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗΣΗ ΣΟΥ

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΥΧΝΑ

Μαρία,

XI.

-Τι είναι αγάπη;

-Ο παρατεταμένος έρωτας.

-Τι είναι έρωτας;

-Η παρατεταμένη αφοσίωση.

-Τι είναι αφοσίωση;

-Η παρατεταμένη στοργή.

-Τι είναι στοργή.

-Η παρατεταμένη ευλαβική θυσία στο σώμα και την ψυχή του άλλου.

-Τι είναι ευλαβική θυσία;

-Αγάπη αιώνια.

-Έχει ακόμα;

-Ακόμα μαθαίνω.

XII.

Η γραμμή της καρδιάς έχει βάρος.

Λυγίζει κι’ οριοθετεί την ανέχεια.

XIII.

Όταν ξεχνιέσαι πάνω μου ξανά το ενθυμούμαι πως είναι ν’αγαπώ. Και γίνεσαι το μέσα μου και γίνε εν το δυο. Θαρρώ πως έτσι κάπως χαράζεται ο ορίζοντας.

Βιογραφικά

Ο Νίκος Κιχέμ (Κοτσαμπουγιούκης) ζει και εργάζεται ως Πληροφορικός στην Αθήνα.

Συγγράφει παραμύθια και ποίηση.

Το πρώτο του βιβλίο εμφανίζεται από τις εκδόσεις “Κουκούτσι” με τίτλο “Οι στροφές και ο δρόμος”.

Δουλειές του εμφανίζονται με το ψευδώνυμο “Νίκος Κιχέμ”.
Παραμύθια του έχουν διαβαστεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Αρθρογραφεί στην δωρεάν πολιτιστική εφημερίδα “Ο Εξαρχιώτης”.
Λάτρης των κόμικς. Η πρώτη μου ιστορία εμφανίζεται στο περιοδικό “Μπλε Κομήτης” με όνομα “3.04”.

Ασχολείται με τη φωτογραφία και έχει συμμετάσχει σε τρεις ομαδικές εκθέσεις (“Μια φωτογραφία για την Πατησίων”, “Τα μυστικά δωμάτια του Νου”, “Vault : Feelings- απονομή Βραβείου Στέφανος Πάσχος”).

Παρουσιάζει ως ραδιοφωνικός παραγωγός του Innersound Radio την εκπoμπή “Down The Rabbit hole”.

Είναι εθισμένος στην ποδηλασία, στα ταξίδια, στις καλημέρες, στον καφέ, στα όνειρα και τον κινηματογράφο.

Yayoi Kusama, είναι Γιαπωνέζα, ποιήτρια, ζωγράφος, σχεδιάστρια. (1929)

https://en.wikipedia.org/wiki/Yayoi_Kusama

/Στην ατέλεια του έρωτα μου κατοικώ/

«ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»
Ρapaver rhoeas

Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις. Η ποίηση κατ’ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο ‘πρόσωπο’ του ανθρώπου που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο.

«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.

[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού

Μαρία Πανούτσου

Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.