Duets «γράμμα σε ένα 9άρχρονο κορίτσι»
Γράφει η Μαρία Πανούτσου
Duets
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο
…και είδε την γνώση
Την είδε να παίζει
και είδε την ισορροπία
Την είδε να κλαίει
και είδε τα λάθη τα δικά της
Μαρία Πανούτσου
Σήμερα στα Duets
Κείμενα: John Steinbeck και Μαρία Πανούτσου
Φωτογραφίες: Olivia Bee και Carol Lewis
Duets
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο
Η συνύπαρξη δυο ανθρώπων είναι δύσκολη. Ίσως η συνύπαρξη στο παιχνίδι, να γίνεται ευκολότερη. Η ιδέα των Duets “Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο” μου γεννήθηκε όταν μια μέρα, σε ένα σχέδιο φίλου, θέλησα να “απαντήσω” με ένα ποίημα και έτσι άρχισα να βλέπω σχέδια, φωτογραφίες, και μικρά κείμενα ως αφορμή, ως μια ηχώ, μιας σκέψης, μιας αίσθησης του “άλλου”, ένα παιχνίδι σχέσης με όσο γίνεται περισσότερη αθωότητα. Μια αθωότητα που κουβαλά την πονηριά του παιχνιδιού. Επιθυμητή συνύπαρξη στα Duets με υλικό που δημιουργείται ακριβώς για τη συνεργασία μας αυτή. Τα Duets προκύπτουν με σύγχρονους ποιητές και καλλιτέχνες αλλά και με ποιητές που δεν ζουν πια αλλά έχουν τις ρίζες τους μέσα μας. Τα κείμενα που θα παρουσιάζονται και το υλικό, επιδιώκουμε το μεγαλύτερο μέρος να είναι πρωτοεμφανιζόμενο στην στήλη αυτή, μια και το παιχνίδι ζητά ακριβώς, μια άμεση και στο παρόν δημιουργία και συνεργασία, δύο ανθρώπων, του πομπού και του δέκτη. Κείμενα αλληλοεπιδράσεων.
Νέα
Υόρκη
10 Νοεμβρίου 1958
Αγαπητέ μου Τομ:
Πήραμε το γράμμα σου σήμερα το πρωί. Θα σου
απαντήσω από τη δική μου πλευρά και φυσικά η Ελέιν θα
σου απαντήσει από τη δική της.
Πρώτον– αν είσαι ερωτευμένος – πρόκειται για κάτι καλό
– είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε
κάποιον. Μην αφήσεις κανέναν να το υποβιβάσει ή να το
αντιμετωπίσει επιπόλαια.
Δεύτερον – υπάρχουν πολλά είδη αγάπης. Υπάρχει ένα
εγωιστικό, μικροπρεπές, εγωκεντρικό, αρπαχτικό πράγμα
που χρησιμοποιεί την αγάπη για επιβεβαίωση. Αυτό είναι
το άσχημο και χωλό είδος. Το άλλο προκαλεί το
ξεχείλισμα όλων των θετικών που υπάρχουν μέσα σου –
της ευγένειας και της λεπτότητας και του σεβασμού – όχι
μόνο από την άποψη των καλών τρόπων αλλά του
σεβασμού που αναγνωρίζει κάποιον άλλον άνθρωπο ως
μοναδικό και πολύτιμο. Το πρώτο είδος μπορεί να σε
αρρωστήσει και να σε κάνει αδύναμο και μικρό και το
δεύτερο μπορεί να απελευθερώσει τη δύναμή σου, το
θάρρος και την καλοσύνη, ακόμα και σοφία που δεν
ήξερες ότι διέθετες.
Λες ότι δεν πρόκειται για απλό ενθουσιασμό. Αν το
νιώθεις έτσι – τότε φυσικά δεν πρόκειται για απλό
ενθουσιασμό.
Αλλά δε νομίζω ότι με ρωτάς τι είναι αυτό που νιώθεις.
Αυτό το ξέρεις καλύτερα από οποιονδήποτε. Αυτό που
ζητάς από μένα είναι να σε βοηθήσω στο τι να κάνεις μ’
αυτό το συναίσθημα– και αυτό μπορώ να σου το πω.
Αρχικά να το τιμήσεις και να είσαι πολύ ευτυχισμένος και
ευγνώμων.
Το αντικείμενο της αγάπης είναι το πιο υπέροχο πράγμα.
Προσπάθησε να φανείς αντάξιος.
Αν αγαπάς κάποιον – δεν είναι κακό να το παραδέχεσαι –
μόνο πρέπει να θυμάσαι ότι μερικοί άνθρωποι είναι πολύ
ντροπαλοί και μερικές φορές πρέπει να λαμβάνεις αυτό το
χαρακτηριστικό υπόψη.
Τα κορίτσια μπορούν να διαισθάνονται ό,τι νιώθεις, αλλά
συνήθως θέλουν και να το ακούν.
Μερικές φορές, για διάφορους λόγους, τα αισθήματα δεν
είναι αμοιβαία – αυτό δεν κάνει την αγάπη σου λιγότερο
πολύτιμη.
Τέλος, ξέρω τι νιώθεις επειδή νιώθω το ίδιο και είμαι
ευτυχισμένος που το νιώθεις κι εσύ.
Θα χαρούμε να γνωρίσουμε τη Σούζαν. Είναι απόλυτα
ευπρόσδεκτη. Αλλά τις προετοιμασίες θα τις κάνει η Ελέιν
γιατί αυτά είναι στη δική της δικαιοδοσία και θα τις κάνει
με μεγάλη χαρά. Κι αυτή ξέρει από αγάπη και ίσως μπορεί
να σε βοηθήσει περισσότερο από εμένα.
Και μην ανησυχείς για την απόρριψη. Όταν είναι σωστό,
πετυχαίνει – το σημαντικό είναι να μη βιάζεσαι. Τίποτα
καλό δε χάνεται.
Με αγάπη,
Ο μπαμπάς
http://promahi-nea.blogspot.com/2012/05/blog-post_677.html
Dear Thom:
We had your letter this morning. I will answer it from
my point of view and of course Elaine will from hers.
First — if you are in love — that’s a good thing —
that’s about the best thing that can happen to
anyone. Don’t let anyone make it small or light to
you.
Second — There are several kinds of love. One is a
selfish, mean, grasping, egotistical thing which uses
love for self-importance. This is the ugly and
crippling kind. The other is an outpouring of
everything good in you — of kindness and
consideration and respect — not only the social
respect of manners but the greater respect which is
recognition of another person as unique and
valuable. The first kind can make you sick and small
and weak but the second can release in you strength,
and courage and goodness and even wisdom you
didn’t know you had.
You say this is not puppy love. If you feel so deeply
— of course it isn’t puppy love.
But I don’t think you were asking me what you feel.
You know better than anyone. What you wanted me
to help you with is what to do about it — and that I
can tell you.
Glory in it for one thing and be very glad and
grateful for it.
The object of love is the best and most beautiful. Try
to live up to it.
If you love someone — there is no possible harm in
saying so — only you must remember that some
people are very shy and sometimes the saying must
take that shyness into consideration.
Girls have a way of knowing or feeling what you feel,
but they usually like to hear it also.
It sometimes happens that what you feel is not
returned for one reason or another — but that does
not make your feeling less valuable and good.
Lastly, I know your feeling because I have it and I’m
glad you have it.
We will be glad to meet Susan. She will be very
welcome. But Elaine will make all such arrangements
because that is her province and she will be very glad
- She knows about love too and maybe she can give
you more help than I can.
And don’t worry about losing. If it is right, it
happens — The main thing is not to hurry. Nothing
good gets away.
Love,
Your father
John Steinbeck
Αγαπημένη Μόνικα,
(Πόσο στο βλέμμα ενός μικρού παιδιού,,
αναγνωρίζει κανείς το φύλλο … του παιδιού την ζωή και την ελπίδα για χαρά)
Αγαπημένο μου παιδί. Διαβάζω ήδη στα όμορφα
μάτια σου, την αγάπη που αναζητάς και την αγάπη που
απλόχερα ζητάς να δώσεις. Αγαπάς τις φίλες σου,
αγαπάς τον πατέρα σου, αγαπάς την ανάμνηση της
μητέρας σου που έχασες τόσο νωρίς.
Αγαπάς τους παππούδες, τις γιαγιάδες και όλη την
οικογένεια, μα πιότερο από όλα, αγαπάς την ίδια την
ζωή καθώς την ανακαλύπτεις..
Άρχισες να αγαπάς και να αναγνωρίζεις την
διαφορετικότητα, το χρώμα του δέρματος, το άλλο
φύλλο τον διαφορετικό τρόπο σκέψης. Τα αγόρια του
περιβάλλοντος σου αρχίζουν και σε ενδιαφέρουν. Το
σώμα του πατέρα σου, του αδελφού του , του παππού,
των συμμαθητών στο σχολείο,
αλλά και η γλυπτική και η ζωγραφική σου δείχνει με
τρόπο πιο σύνθετο, τις διαφορές όχι μόνο στην
ανατομία του σώματος των αγοριών, αλλά και στην
ψυχή, στη δράση, ακόμη και στον τρόπο που
αγαπούν τα πλάσματα αυτά.
Με ρώτησες αν αγαπώ εσένα, αν αγαπώ τον άνδρα
μου, αν αγαπώ τον πατέρα σου και γιο μου, με ρωτάς
αν αγαπώ τους ανθρώπους. Και εγώ ρωτάω τον
εαυτόν μου γιατί μου έκανες αυτήν την ερώτηση..
Θα συζητάμε συχνά για όλα αυτά καθώς μεγαλώνεις.
Και μεγαλώνεις τόσο γρήγορα.
Τώρα θα ήθελα να σου απαντήσω σε ότι με ρώτησες
την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Ναι Μόνικα
αγαπώ τους ανθρώπους και εσένα και τον αδελφό σου
πάνω από όλα και τον πατέρα σου και τον άνδρα μου
και την οικογένεια και άλλους ανθρώπους που εσύ δεν
γνωρίζεις. Και αγαπώ χωρίς όρια και χωρίς όρους.
Σε αγαπώ χωρίς όρια και όρους. Ποτέ δεν φοβήθηκα
να αγαπώ. Τώρα βλέπω ότι εσύ αγαπάς έτσι και
δεν έχω τίποτα να προσθέσω στον τρόπο σου. Απλά
να σου πω ότι κράτησα από την παιδική μου ηλικία
τον τρόπο αυτόν να αγαπώ. Ίσως και εσύ αποφασίσεις
να κρατήσεις τον τρόπο που αγαπάς τώρα.
Η Αγάπη είναι το λίπασμα και η καρδιά μας είναι το
χώμα. Το χώμα χωρίς λίπασμα ξεραίνεται και γίνεται
άγονο. Δες τα φυτά που σας μαθαίνουν στο σχολείο
να φροντίζετε και να καλλιεργείτε. Έτσι είναι και η
αγάπη. Το φυτό ξυπνά και κοιμάται μόνο του εσύ το
επισκέπτεσαι το φροντίζεις του μιλάς και του χαϊδεύεις
στα φυλλαράκια του αλλά κάποια στιγμή φεύγεις και
το φυτό επικοινωνεί με το σύμπαν . Μοιάζει σχέση των
ανθρώπων με αυτήν που έχουμε εμείς με τα φυτά.
Ήδη στα 9 σου χρόνια έχεις ανακαλύψει πολλά είδη
αγάπης. Όλες όμως έχουν κάποια κοινά
χαρακτηριστικά που ήδη τα γνωρίζεις χωρίς να το
ξέρεις. Αυτό που με ανησυχεί είναι μην χάσεις όλη
αυτήν την σοφία με την οποία αντιμετωπίζεις την
αγάπη καθημερινά με τους δικούς σου ανθρώπους και
με τους φίλους σου.
Τον επόμενο χρόνο θα πούμε πιο πολλά για την
σχέση μας με την αγάπη και την σχέση μας με τους
ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες. Καθώς μεγαλώνεις
ίσως αλλάζουν λίγο οι συμβουλές, αλλά προς το
παρόν ούτε να προσέχεις δεν θα σου πω. Προς το
παρόν σε προσέχουμε εμείς.
Αγάπα Μόνικα και κράτησε αυτήν την αφοβία που
έχεις για την αγάπη. Όπως τώρα που αφήνεις το δάκρυ
σου ελεύθερο ή το πείσμα σου, με το οποίο αναζητάς
ό τι και όποιον αγαπάς.
Αγάπα με την παιδική σου καρδιά Μόνικα και μάθε
να την κρατάς αυτήν την καρδιά ανοιχτή, όπως
κρατάς τα όμορφα σου μάτια, έτσι ορθάνοιχτα και
γεμάτα απορία και λαχτάρα για ζωή.
H γιαγιά σου
Μαρία Πανούτσου
Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
