Όπως συνέβη και τον 19ο αιώνα με τις συνέπειες που προκάλεσε η βιομηχανική επανάσταση στη ζωή των ανθρώπων, έτσι και η σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας έχει δημιουργήσει περισσότερο διανοητικό στρες και περισσότερο ανταγωνισμό στην καθημερινότητά μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι πρέπει να ξέρουμε να γράφουμε και να διαβάζουμε, οι απαιτήσεις όμως της σύγχρονης κοινωνίας είναι κατά πολύ μεγαλύτερες. Η διανοητική υπερφόρτωση, με πληθώρα πληροφοριών, καθώς και ο έντονος ανταγωνισμός που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι, έτσι ώστε να αισθάνονται ότι το μέλλον του κρίνεται μόνο από την ακαδημαϊκή επιτυχία, έχει ως αποτέλεσμα την καταπίεση των χαρισμάτων τους. Η πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες δεν μας κάνει πιο ευτυχισμένους, μας δίνει απλώς την ψευδαίσθηση ενός καλό-αναπτυγμένου «εγώ».
Το βασικότερο χαρακτηριστικό που έχουν τα χαρίσματά μας, είναι ότι δεν πρέπει να τα μάθουμε- τα χαρίσματα απλώς υπάρχουν. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι υπέρ ή εναντίον τους. Δεν μπορούμε να τους προσθέσουμε κάτι ή να τα εξασκήσουμε. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνετε πότε είστε σε επαφή και πότε όχι με τα χαρίσματά σας. Στην παρουσία των χαρισμάτων, απουσιάζει παντελώς κάθε έννοια μάθησης- απουσιάζουν οι έννοιες του χώρου και του χρόνου, οι οποίες συνυπάρχουν στο επίτευγμα. Τα χαρίσματα είναι είτε καταπιεσμένα είτε εκφρασμένα. Αν δεχτούμε ότι τα χαρίσματα είναι μια κατάσταση ύπαρξης, συνεπάγεται ότι κάθε φορά που δεν εκδηλώνονται, θα υπάρχει μια αντίδραση, μια «μικρή επανάσταση». Όταν ένας άνθρωπος είναι φυλακισμένος, είναι γεμάτος από θυμό και επιθετικότητα. Αν οι άνθρωποι στερούνται τη δυνατότητα επιλογών, νιώθουν ανικανοποίητοι, ενώ το ίδιο φαινόμενο στην πολιτική σκηνή προκαλεί πολιτική αστάθεια.
Στο διανοητικό επίπεδο, όταν η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης δεν μπορεί να εκφραστεί, τότε, με κάποιον τρόπο, θα βρει άλλους τρόπους διόδους έκφρασης, για παράδειγμα θα εκδηλωθούν συμπτώματα φυσικής ανεπάρκειας, ή ασθένειες ή ψυχολογικά προβλήματα. Αν χρησιμοποιήσουμε μια τεχνητή δεξαμενή για τη συλλογή νερού, κάποια μέρα το νερό θα ξεχειλίσει, επειδή θα πρέπει να συνεχίσει το δικό του δρόμο. Η φύση μας δίνει ωραία παραδείγματα για το πως τελικά ο άνθρωπος δεν καταφέρνει να καταστρέψει την ύπαρξη- μπορεί μόνο να υψώνει τείχη εμποδίων γύρω της. Η υψηλότερη ενέργεια πάντα διεισδύει στη χαμηλότερη και όχι αντιστρόφως, που σημαίνει πως ό, τι κι αν κάνουμε, όσο κι αν αντισταθούμε, η υψηλότερη ενέργεια θα είναι πάντοτε νικήτρια.
Μπορούμε να καταπιέσουμε την ουσία της ύπαρξής μας μέχρι τη τελευταία στιγμή της ζωής μας. Με το θάνατό μας, όμως, θα απελευθερωθεί. Όσες δυσκολίες κι αν έχουμε βιώσει, αυτές δεν είναι παρά τα συμπτώματα των χαρισμάτων μας, στην προσπάθειά τους να απελευθερωθούν.
Αυτό άλλωστε σημαίνει φώτιση΄ ότι απλά δίνουμε στον εαυτό μας ή στα χαρίσματά μα κάθε δυνατή αναγνώριση για αυτό που είμαστε. Αφήνουμε τον εαυτό μας να καθοδηγηθεί από την αληθινή ουσία της ύπαρξής μας, τον απελευθερώνουμε.
*Τα χαρίσματα θεραπεύουν |Manuel Schoch |Eκδόσεις Ισόρροπον |
Μετάφραση: Χριστίνα Σπηλιώτη
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
