Η οπτική ταυτότητα του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
Τα φετινά πόστερ του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι έργα της φωτογράφου Όλγας Δέικου.
Το σκεπτικό πίσω από τις αφίσες του 23ου ΦΝΘ:
Όλα όσα μας περιμένουν, ο ανοιχτός ορίζοντας, τα ταξίδια και η αίσθηση ανακάλυψης αποτυπώνονται στις αφίσες του Φεστιβάλ. Είναι ένα road trip, είναι το παιδί που παίζει ανέμελο με ένα μικρό αεροπλανάκι, είναι τα ταξιδιάρικα πουλιά. Και όλα μαζί εκφράζουν την επόμενη μέρα που ελπίζουμε να μην είναι μακριά. Τρεις φωτογραφίες που συνομιλούν με το φετινό αφιέρωμα του Φεστιβάλ, Προορισμός: Ταξίδι και κλείνουν το μάτι σε κάθε περιπέτεια που μας επιτρέπει να εξερευνήσουμε τους άλλους, αλλά και τον εαυτό μας.
Η Όλγα Δέικου γεννήθηκε στη Φλώρινα και μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 18 ετών για να σπουδάσει Χημικός Μηχανικός. Την κέρδισε η φωτογραφία, με την οποία ασχολείται τα τελευταία 15 χρόνια. Με την ιδιαίτερη φωτογραφική της ματιά αναδεικνύει το αστικό τοπίο και ταυτόχρονα το μεταμορφώνει, με το φως και τα χρώματα. Έχει συνεργαστεί με έντυπα όπως η Καθημερινή και η Parallaxi, ενώ συμμετείχε στην έκθεση Anthropause του MOMus – Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Να σας υπενθυμίσουμε ότι το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα διεξαχθεί φέτος με υβριδικό τρόπο. Από τις 4 έως τις 14 Μαρτίου 2021 θα πραγματοποιηθεί online μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Φεστιβάλ online.filmfestival.gr, καθώς και από τις 24 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2021, σε φυσικούς χώρους και online.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
