Η πανάρχαια τέχνη της κεραμικής, συνοδεύει τον άνθρωπο σε όλες τις εποχές!!
Ο πηλός είναι πολύ ιδιαίτερο υλικό που σου προσφέρει άπειρες δυνατότητας δημιουργίας. Η όλη διαδικασία της κεραμικής σε αναζωογονεί και σου προσφέρει μια ψυχολογική ανακούφιση όπως και κάθε μορφή τέχνης. H κεραμική τέχνη έχει εξελιχθεί σημαντικά, πλέον σε παγκόσμια κλίμακα, καθώς όλο συχνότερα διοργανώνονται διεθνείς εκθέσεις σχετικά με αυτήν. Αποτελεί μία ιδιαίτερη διαδρομή, μιας και γίνεται ένας τρόπος σύνδεσης με τη φύση. Είναι πανάρχαια τέχνη, συνοδεύει τον άνθρωπο στην εξελικτική του πορεία σε όλες τις εποχές.
Κρατώντας στα χέρια σου ένα κομμάτι πηλό είναι αδιανόητη η αίσθηση που έχεις γνωρίζοντας ότι στην πορεία διαθέτει άπειρες δυνατότητες και μπορεί να μετατραπεί σε οποιοδήποτε έργο τέχνης έχεις φανταστεί. Όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σου δημιουργείται τόσο έντονο το αίσθημα της απελευθέρωσης.
Η διαδρομή του έργου μπορεί να σου επιφυλάξει πολλές εκπλήξεις μέχρι και την ολοκλήρωση του. Μπορεί δηλαδή να καταλήξει σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που έχεις σκεφτεί ή σχεδιάσει αρχικά, μπορεί ακόμα και να σπάσει. Ακόμα και αν νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο, αλήθεια είναι ότι μπορεί και να αποτύχεις στο τέλος!!!
Πολλές φορές σκοπός είναι να αναπτυχθεί ένας βαθύτερος προβληματισμός και μέσο έκφρασης συναισθημάτων και νοημάτων κατά την επαφή του ανθρώπου με τις τέχνες, ανά τους πολιτισμούς και τους αιώνες.
Είναι αδιαπραγμάτευτη και αδιαμφισβήτητη, η συμβολή των τεχνών στην ανάπτυξη του ανθρώπου. «Η τέχνη μοιάζει με κοινωνικό φαινόμενο αλλά στην ουσία είναι φυσικό φαινόμενο, κάτι σαν ηφαιστειακή εκτόνωση», σχολιάζει ο Μυταράς σε ένα κείμενό του, επιχειρώντας να αποτυπώσει το δεσμό του ανθρώπου με την εκφραστική διάσταση. Η τέχνη για τον διάσημο Έλληνα ζωγράφο ανιχνεύεται ως φυσική απόρροια της ύπαρξης, ενώ κατά τη Μουρίκη η εκφραστική χειρονομία, στη φιλοσοφία του Μερλώ Ποντύ, προσδιορίζεται ως μια αρχική λειτουργία, μια κίνηση, που ξεκινά από τον βασικό προσανατολισμό του ανθρώπινου σώματος στον κόσμο, εμπλουτίζεται με όλων των ειδών τις ανθρώπινες χειρονομίες, αναπτύσσεται σε τέχνη και συνιστά έναν τρόπο άρθρωσης νοημάτων (Μουρίκη, 2005: 408-409).
Καθώς κατά τη διάρκεια της ΘΤ οι συμμετέχοντες συγκεντρώνονται περισσότερο στον εαυτό τους, δημιουργείται ένα περιθώριο να αναπτύξουν έναν υγιή εσωτερικό διάλογο που αποτελεί χαρακτηριστικό του υγιούς ενήλικα. Μέσα από τη δηµιουργία µπορεί να ανακαλύψουν διαφορετικές δυνατότητες και λύσεις που µπορεί να υπάρχουν, να δοκιµάσουν και να είναι ευέλικτοι. Επιπλέον, καλούνται να πάρουν µια απόσταση από αυτό που δηµιουργούν, να το κοιτάξουν χωρίς να το κρίνουν, να το φροντίσουν και να το αποδεχτούν. (Haeyen S., 2019; Malchiodi CA., 2003)
Με οδηγό τη φαντασία, ανακαλύπτουμε τις απεριόριστες δυνατότητες του υλικού σε έναν συνεχή διάλογο με την τέχνη και τη δημιουργία. Η διαδικασία δεν είναι απλή και διαφοροποιείται κάθε φορά ανάλογα με τις συνθήκες, και τη ψυχολογική διάθεση. Η δύναμη της τέχνης είναι πολύ μεγάλη, ο άνθρωπος ανακαλύπτει πτυχές συνεχώς για τον εαυτό του.
*Πηγές:
-
Μουρίκη, 2005: 408-409
2.Haeyen S. Strengthening the healthy adult self in art therapy: using schema therapy as a positive psychological intervention for people diagnosed with personality disorders. Front Psychol, 2019; 10: 644.
3. Malchiodi CA. Handbook of art therapy. New York: The Guilford Press, 2003
Είμαι η Βιβή Δασκαλοπούλου και ζω στην Αθήνα. Το ταξίδι μου στον κόσμο της φωτογραφίας ξεκίνησε από πολύ νωρίς, έκτοτε φωτογραφίζω συστηματικά και έχω πολλά να μάθω ακόμα. Άλλωστε το πού μπορεί να φτάσει ο καθένας ο χρόνος μόνο το καθορίζει. Μου αρέσει να δοκιμάζω χωρίς να κατατάσσω τον εαυτό μου σε μία κατηγορία προς το παρόν και χωρίς να βάζω ”ετικέτες”.
Η φωτογραφία είναι δημιουργία, ένωση πολλών στοιχείων, είναι πάθος, είναι ένα απέραντο ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις… Για τον καθέναν από εμάς, η φωτογραφία σημαίνει κάτι το διαφορετικό. Αλληλεπιδρά με τις άλλες τέχνες, επηρεάζεται, μπορεί να συγκινήσει και το βασικότερο να ενεργοποιήσει διάφορα συναισθήματα.
Όσο για μένα η σχέση μου με τη φωτογραφία λειτούργησε σαν προσωπικός τρόπος έκφρασης και διαφυγής από την πραγματικότητα, σαν ξύπνημα των αισθήσεων, των συναισθημάτων, των σκέψεων και σαν δυνατότητα μετάδοσης ιδεών.
