Να ‘σαι καλή, να ‘σαι καλή, να ‘σαι πάντα καλή. Και πότε – πότε να ‘σαι έξυπνη. Όμως να μην είσαι ποτέ πολύ καλή, ούτε ποτέ πολύ έξυπνη. Γιατί όσοι είναι φοβερά καλοί είναι και φοβερά μόνοι. Και όσοι είναι πολύ συχνά έξυπνοι μαχαιρώνονται, πληγώνονται και ποδοπατιούνται από ανθρώπους με μικρότερες πνευματικές ικανότητες, γιατί αυτοί οι άνθρωποι διέπονται από ένα νόμο της ιδιοσυγκρασίας τους και βλέπουν τις επιδείξεις ανώτερης πνευματικότητας σαν μια προσβλητική αυθάδεια που στοχεύει τη δική τους έλλειψη αυτού του πολύτιμου χαρίσματος και τείνουν να φέρουν βαρέως τέτοιες επιδείξεις και αντιδρούν με τον τρόπο που προαναφέρθηκε -και είναι δικαιολογημένοι;
Δυστυχώς, δυστυχώς είναι.
*Mετάφραση: Αγγέλα Βερυκοκάκη
*Εκδόσεις Νάρκισσος
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
