Μείναμε οι δυο μας.
Μεθυσμένοι από περίεργα και πρωτόγνωρα συναισθήματα, βγήκαμε στην πλατεία.
«Ελα να κάτσουμε στο πεζούλι», μου πρότεινε και τα λόγια της ήταν η πιο όμορφη μελωδία.
Καθίσαμε δίπλα δίπλα, κρατώντας σφιχτά τα χέρια μας.
Κοιταζόμασταν, λες κι αδυνατούσαμε να πιστέψουμε πόσο πολύ αρέσει ο ένας στον άλλον.
Κι ήταν αυτή η αίσθηση, η άγνωστη, αυτή που περιγράφουν στα ποιήματά τους μεγάλοι ποιητές.
Αυτή του έρωτα που ερχόταν, που φτερούγιζε δυνατά για να μας κάνει εντύπωση, να μας αφυπνίσει και να μας μάθει αυτό το άγνωστο συναίσθημα.
Ξημέρωνε κι εμείς εκεί. Στο πεζούλι αγκαλιασμένοι να φιλιόμαστε και να κοιταζόμαστε.
«Πρέπει να φύγω», είπε και χωρίστηκαν οι δρόμοι μας για εκείνο το πρώτο βράδυ.
Αυτή, ήταν μόνο η αρχή. Η αρχή ενός έρωτα μοναδικού, απ’ αυτούς που λίγοι τυχεροί απολαμβάνουν στη ζωή. Ίσως οι ευλογημένοι, αυτοί που πιστεύουν στο θεό, στις ψυχές, στους Αγγέλους, σε κάτι ανώτερο…
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
