Ο Αγιότατος Έρως «και τράβηξε επάνω της /όλη την αγωνία της νύχτας»
Γράφει η Μαρία Πανούτσου.
23/03/2019
Κρατούσα την ανάσα μου.
Να μην χάσω την στιγμή.
Εκείνος κοιμόταν/ και
η αναπνοή του/ είχε ημερομηνία.
Δεν ξέρω τι έγινε μετά.
Η αυγή έσβησε /με ένα χρώμα γκρι αρζάν/
από τον χάρτη της γης/ όλη την μνήμη
και τράβηξε επάνω της /όλη την αγωνία της νύχτας
Μαρία Πανούτσου
Ο Αγιότατος Έρως σήμερα φιλοξενεί την γραφή της Κατερίνας
Ευαγγέλου Κίσσα
Την ευχαριστούμε για την συμμετοχή.
Εικόνα WANG JOJO
Λίγα Λόγια
Η συνύπαρξη της γραφής της Κατερίνας Ευαγγέλου Κίσσα, με την ζωγραφική της Wang Jojo, μου δημιούργησε ένα τρίτο επίπεδο αισθητικό και νοητικό και μια σκέψη που πάντα υπήρχε στο οπτικό μου πεδίο, να φαίνεται τώρα ξεκάθαρα μέσα από την γραφή και την ζωγραφική των δυο γυναικών. «Η διαφορετικότητα της προσέγγισης του έρωτα από τα δυο φύλλα». Η μελαγχολία της γυναίκας και η ζωηράδα του έρωτα του άνδρα σε μια συμπαντική ένωση.
Μ.Π
Κατερίνα Ευαγγέλου Κίσσα
Αγάπα με
Έπαψα πια να αντέχω μην φανούνε
Ο πόθος μου για σένα κι η λαχτάρα.
Σε βλέπω σπάνια μα τα κοιτάω όλα σου.
Κάθε σου κίνηση, τον χώρο σου, το βλέμμα.
Μαζεύω απόθεμα για τις νυχτιές που σε ζητάω.
Αν σου ‘λεγα πως δεν μου λείπεις θα ‘ταν ψέμα.
Πάψε πια τους τύπους να κρατάς, να μην μ’ αγγίζεις.
Κοίτα με αχόρταγα στα μάτια,
Δεν θα τα τραβήξω μακριά σου αν και θα ‘πρεπε.
Φίλα με στο μάγουλο, εκεί κοντά στο στόμα,
Κι άγγιξε έστω λίγο των χειλιών μου τις άκρες.
Σκύψε να μου μιλήσεις χαμηλά, να μην σ’ ακούσουνε
Και πες μου ό,τι να ΄ναι, μόνο μίλα μου.
Τίναξε από πάνω μου το χιόνι
Και μύρισε των μαλλιών μου το τέλειωμα.
Σε αφήνω. Κανείς δε θα καταλάβει, ανάπνευσέ με.
Πες μου πως είμαι όμορφη, χαμογέλα μου,
Στις όμορφες γυναίκες επιτρέπεται.
Και κρύψε μέσα σου βαθιά
Όλον τον πόνο μου που σ’ αγαπάω.
Και αγάπα με.
Ηλιοτρόπια
Στα κύματά σου επάνω
Να πνιγώ, να χαθώ, να πεθάνω.
-.-
Μαύρα μαλλιά μου, μυρωδιά μου
Είναι δικά μου.
-.-
Να σε πιώ, ας πικραθώ,
Να γεμίσω.
Τα δυο χείλη σου γλυκά
Να φιλήσω
Και ποτέ, μα ποτέ, ας μη
Γυρίσω.
-.-
Μαύρα μου μάτια εφιάλτες,
Στου μυαλού μου τους δρόμους
Διαβάτες,
Χωρίς νόμους, με άγραφους χάρτες,
Τις σκιές μου απαλά προσπερνάς.
Σε ρωτάω: πού πας; – Με κοιτάς.
-.-
Στης καρδιάς σου το χτύπο ανοίγω.
Τι περίεργο… Δε θέλω να φύγω.
Μου απλώνεις το χέρι να μείνεις,
Ηλιοτρόπια μεγάλα μου δίνεις.
-.-
Στου κορμιού σου τη φλόγα ραγίζω,
Και νομίζω πως όταν σ’ αγγίζω,
Παίρνω κάτι που ήταν δικό μου
Χρόνια τώρα, κρυφά, στο πλευρό μου.
-.-
Ορκισμένος εχθρός μας ο χρόνος
Ταξιδεύει, μπροστά πάντα μόνος.
Δε ρωτά, δεν πονά, δε λυπάται,
Μας γνωρίζει και δε μας φοβάται.
Δοκιμάζει, πιέζει, μετράει
Και φορτίο βαρύ κουβαλάει.
-.-
Και το αίμα κοχλάζει, κυλάει.
-.-
Κι η ψυχή μας καλπάζει, πετάει.
-.-
Το κορμί, μας πεινάει, μας διψάει.
-.-
Φωτεινό μου αστέρι αναμμένο
Στις παλάμες μου γυρνάς
Στοιχειωμένο.
-.-
Σε περιμένω.
Της φαντασίας τ’ όνειρο, του πόθου το ταξίδι,
Πάμε εκεί! Έλα και πάρε με και πάμε εκεί! Μη με ρωτάς πού, δεν με νοιάζει. Ας είναι στον Παράδεισο, ας είναι σε μια έρημο. Μόνο πάμε. Πάμε… Πάμε! Στις πλάτες σου θα ταξιδέψω, εσύ θα καλπάζεις. Ό,τι βλέπεις θα είναι η ομορφιά μου. Ό,τι βλέπω θα είναι από τα μάτια σου. Κι αγκάλιασέ με! Και φίλα με! Και πλέξε μέσα στα μαλλιά μου τα δάχτυλά σου κρίνα! Κι απίθωσε απαλά πα’ στο λαιμό μου μικρές, καυτές ανάσες! Και μη φοβάσαι, σφίξε με! Δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχει ανάγκη, δεν υπάρχει τέλος. Δεν υπάρχουμε. Δεν είμαστε. Μα θα μπορούσαμε… Στο λέω πως ναι! Μπορούμε! Ανάσανε βαθιά και ούρλιαξε, σε προστάζω! Κι έπειτα άσε με να προσκυνήσω στην ποδιά σου. Κισσός να γίνω στον κορμό σου κόκκινος. Κι αν κλάψω μην με πάψεις, άσε με. Όσο καλπάζουμε το δάκρυ δεν πικρίζει. Χαμογέλα μου.
Λούσε με στον ήλιο, ζέστανέ με. Ντύσε με πυκνής αστροφεγγιάς τ’ αστέρια όλα. Άσε τη γύμνια μου να σ’ ακουμπά και μην την ντρέπεσαι. Σώμα και αίμα είμαι, είμαστε όλοι μας. Πλάτιασε τις κινήσεις σου, ανοίξου, βάθυνε. Ανάσα παίρνε μόνο άμα νοιάζεσαι. Άσε το, θα ανασάνω εγώ για σένα. Μέσα απ’ το στόμα σου. Και κάψε μοσχολίβανο, πυκνό να μας τυλίξει. Να ζαλιστούν, να μην ιδούν πως φεύγοντας πετάξαμε!
Για σένα
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου αφήνεις
Μπλε σημάδια στο λευκό το κορμί μου
Με το βλέμμα σου όλα τα σβήνεις
Κι έτσι μ’ έμαθες να σε λέω «ψυχή μου».
Στων φιλιών σου τη φλόγα ραγίζω
Στα παλιά μου σημάδια πονάς
Στις παλάμες σου κυλάω και δακρύζω
Σε ρωτάω ξανά «μ’ αγαπάς;»
-Τους εφιάλτες μου φυσάς και σκορπάς.
Η φωνή σου απαλά με χαϊδεύει
Μα το μπλε των ματιών σου αγριεύει
Αν τολμήσω και πικρά με γευτείς
Δίχως γέλιο το βλέμμα μου αν δεις.
Στα μαλλιά μου ανασαίνεις και δίνεις
Κι απ’ αυτά που δεν έχεις – και αφήνεις
Του μυαλού σου τους τοίχους να πέσουν,
Της καρδιάς σου τα δεσμά να με δέσουν.
Μ’ αγκαλιάζεις σφιχτά και πεθαίνω
Και το ξέρεις πως για σένα ανασαίνω.
Με τυλίγεις γλυκά στ‘ άρωμά σου
Και το ξέρεις πως είμαι δικιά σου.
Βιογραφικά
Η Κατερίνα Ευαγγέλου – Κίσσα γεννήθηκε στην Αθήνα τον προηγούμενο αιώνα κι εκεί μεγάλωσε. Τα χρόνια της μοιρασμένα μεταξύ Αθηνών και του πανέμορφου Θεσσαλικού κάμπου. Πλέον ζει μόνιμα με την οικογένειά της στο Μουζάκι – Καρδίτσας και κάνει αυτό που αγαπά περισσότερο – πλάθει ιστορίες, πότε με λόγο πεζό και πότε σε μορφή ποιητική. Γράφει από μικρό παιδί, όμως μόνο όταν ήρθε στη ζωή της το παιδί της ένιωσε ότι μπορεί να μοιραστεί τις λέξεις της, τις εικόνες της.
Σπούδασε Κοινωνιολογία και Management Organizational Behavior. Παρακολούθησε πληθώρα σεμιναρίων σχετικών με το Marketing, τη Διαχείριση Κρίσεων, Διαπραγματεύσεων και Προσωπικού, τη Διαχείριση Διασφάλισης Ποιότητας καθώς και τη χρήση διαφόρων προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών και διαδικτύου. Μιλάει και γράφει άπταιστα την αγγλική γλώσσα και κάνει φιλότιμες προσπάθειες για την ιταλική. Σπουδάζει κλασσικό πιάνο, απλά γιατί ποτέ δεν είναι αργά. Επί σειρά ετών εργάσθηκε σε διάφορες θέσεις ευθύνης σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Το διάστημα Φεβρουάριος 2015 – Φεβρουάριος 2016, εργάσθηκε ως συντάκτρια στον ιστότοπο τοβιβλίο.net.
Το 2014 το διήγημά της με τίτλο «Δομήνικος» διακρίθηκε ανάμεσα στα δέκα πρώτα του Πρώτου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Διηγήματος των εκδόσεων ΡΩΜΗ, με αφορμή τα 400 χρόνια από το θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.
Έχει συμμετάσχει σε τέσσερις συλλογικές εκδόσεις, στη Συλλογή Διηγημάτων «El Greco» (εκδ. Ρώμη, 2014) με το διήγημά της «Δομήνικος», στη Συλλογή Ποιημάτων «Χνάρια στο Φιλιατρό των Φίλων» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2015) με το ποίημά της «Κατά Συνθήκην Γάμος», στο Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2016 (εκδ. τοβιβλίο) με το ποίημά της «Αγάπα με», και στη Συλλογή Ποιημάτων «Κορφολογώντας εποχών την προίκα» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2018) με το ποίημά της «Της ξενιτιάς η ξόβεργα».
Κείμενά της, καθώς και ποιήματά της, έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά «Εμβόλιμον» και «Το Κοράλλι» καθώς και στους ιστότοπους Στάχτες (staxtes.com), Ποιείν – Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης (poiein.gr), KLIK Magazine, bibliotheque.gr, shortstory.gr, iporta.gr, microstory.gr, tovivlio.net, στο ανεξάρτητο πρακτορείο ειδήσεων inagreece.gr καθώς και στο kirithres.blogspot.gr.
Από τον Μάρτιο του 2016 λειτουργεί ως Διευθύντρια τη Λογοτεχνική Ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής» [www.logografis.gr]
Wang Jojo
1981 Wang Jojo. Shenyang, Lianoning, China.
https://www.chinesenewart.com/chinese-painters2/wangjojo.htm
«ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»
Ρapaver rhoea
Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις. Η ποίηση κατ’ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο ‘πρόσωπο’ του ανθρώπου που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο.
«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.
[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
