Αγιότατος έρως « Μέσα σ’αυτή την πολυθρόνα »
Γράφει η Μαρία Πανούτσου
07/08/2021
Εικόνα: Αλεξάκης Ελευθέριος
Κείμενο: Μαρία Πανούτσου
Ποίηση: Αγγελική Καραπάνου
Παρέα με την Αγγελική Καραπάνου
Δυο λόγια
Η κλασσική μουσική μου ταράζει με τους λαϊκούς ζωγράφους. Δεν βρίσκω καλύτερη ευχαρίστηση από την αντιστοιχία, τα έργα του Θεόφιλου και του Μιχαήλ Κάσιαλου, να τα παντρεύω με κλασσική μουσική.
Οι σκέψεις αυτές μου γεννήθηκαν καθώς διάβαζα ποιήματα της Αγγελικής Καραπάνου. Πότε με πήγαιναν στον Αριστοφάνη πότε στον Σουρή, και ανάμεσα τους μια διαδρομή γνώριμη, άμεση, ζεστή. Καταλαβαίνω γιατί είναι και στιχουργός η Αγγελική, καθώς η ποίησή της, θέλει να τραγουδήσει, να χορέψει, θέλει την συντροφιά των ανθρώπων, θέλει ομήγυρη.
Ποιήτρια, δασκάλα, στιχουργός. Άνθρωπος της επικοινωνίας και της μετάδοσης.
Σας αφήνω να ανιχνεύσετε τα δικά σας μηνύματά από τους στίχους της. Εμένα με ξεκούρασαν, με έκαναν να χαμογελάσω, να εκτιμήσω την ελαφράδα με την οποία κρύβει με μαστοριά μια μελαγχολία, αλλά και την πίστη της στην ζωή. Μια αγάπη για τα απλά της καθημερινής ζωής.
Μια σοφία αναδύεται από την ποίηση της και την στιχουργική της δουλειά που κρύβει τόσο καλά το μάταιο του κόσμου τούτου που με μια δρασκελιά όμως το ξεπερνά και φτιάχνει μια γιορτή. Λυρική και στον ελεύθερο στίχο και στην ομοιοκαταληξία, με υπερέχουσα θέση στον λόγο της, η αγάπη για τον άνθρωπο.
Έργο: Αλεξάκης Ελευθέριος
Αγγελική Καραπάνου
Ποιήματα
Η βροντή της ζήλιας
Το θέρος ξυπνά στο χαμόγελό σου,
θεά που κοιμίζεις τους χρυσοκέντητους ήλιους μου στην αγκάλη σου,
σαν το στοιχειό του πάθους ξεδιψά στο ρυάκι του κορμιού σου.
Η πανώρια σου νιότη ξετυλίγεται στην ανέμη του καημού μου,
καθώς η ανίκητη βροντή της ζήλιας θεριεύει
στον ουρανό της απαντοχής μου.
Ποιος σκυθρωπός θεός με δυναστεύει,
όταν τα μάτια σου κρυφοχορεύουν σε ξένα βλέμματα;
Σε θέλω μόνο για μένα
κι οι δύσπιστοι φόβοι μου ζητούν λύτρωση.
Ένα αποδημητικό φιλί φυγαδεύεται απ’ τ’ όνειρό μου
να βρει τα χείλη σου.
Ποιητική Ανθολογία: Συνομιλώντας με τη Σαπφώ,Εκδόσεις Λύχνος,2021
Αδημοσίευτα
Ξέμπαρκοι
Σαν ξέμπαρκοι ναύτες ξοδεύουμε χρόνια
Θαρρείς σφηνωμένοι στης λήθης τ’ αλώνια
Παντιέρα η νιότη γοργά κυματίζει
Σκουριά το κορμί μας και πάχνη μυρίζει
Ποιο πρόσταγμα μοίρας μας έγνεψε όχι
Πουλιά τα όνειρά μας σε τρύπια απόχη
Ταξίδι αν πάμε ποιος τάχα το ξέρει
Μικραίνει η ζωή μας – λειψό αγιοκέρι
Και είναι οι πόθοι ακοίμητοι δράκοι
Για γάργαρο δίψασαν πάλι νεράκι
Για μας ένα ωραίο καράβι ζυγώνει
Της τρέλας ακούμε ξανά το κανόνι
Καρφωμένος ληστής στο σταυρό
Καρφωμένος ληστής στο σταυρό
κι η αντοχή μου σε λίγο μ’ αφήνει
Το ποτήρι θα πιω το πικρό
μες στ’ αυτιά μου ουρλιάζουν τα σμήνη
Δίχως όνειρα δίχως θεό
Στον ορίζοντα ούτε μια λύση
δίχως έρωτα φίλο ή εχθρό
του εαυτού μου να βλέπω τη δύση
Καρφωμένος ληστής στο σταυρό
κι οι αναμάρτητοι ρίχνουν το λίθο
Μια ελπίδα παλεύω να βρω
της ψυχής μου ν’ αλλάξω το μύθο
Χρόνια ξέμενα δίχως δουλειά
κι η ζωή μου έν’ απλήρωτο νοίκι
Στο λαιμό μου περνούν τη θηλιά
χωρίς έλεος η καταδίκη
Γύρω μου όλοι καλοί κι αγαθοί
σεβαστοί δυνατοί και σπουδαίοι
Κράζουν θέλουμε να σταυρωθεί
Τα καρφιά μου χτυπούν Φαρισαίοι
Του καναπέ το τέρας
Μέσα σ’ αυτή την πολυθρόνα
Έχω βουλιάξει έναν αιώνα
Κλέβω απ’ την τιβί μαντάτα
Κι όλης της γης τα πιπεράτα
Είπα να βγω σε μια πορεία
Μ’ άσε μη γίνει φασαρία
Ξέρω δεν είμαι βολεμένη
Ούτ’ όμως αγανακτισμένη
Μες το δωμάτιο με πνίγει ο αέρας
Παλεύω πάλι με του καναπέ το τέρας
Να σπάσω θέλω τώρα τα δεσμά του
Προτού να νιώσω το προμήνυμα θανάτου
Η γνώμη των πολλών κουρνιάζει
Πάντα στου νου μου το περβάζι
Μ’ έλκει το ρεύμα αυτού του πλήθους
Κι άρχοντες που υφαίνουν μύθους
Μες το δωμάτιο με πνίγει ο αέρας
Παλεύω πάλι με του καναπέ το τέρας
Να σπάσω θέλω τώρα τα δεσμά του
Προτού να νιώσω το προμήνυμα θανάτου
Βιογραφικό
Η Αγγελική Καραπάνου είναι δασκάλα κι εργάζεται στη Δημόσια Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Γράφει ποίηση, στίχους και διηγήματα. Έχει κυκλοφορήσει αρκετά τραγούδια και την ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά Κάβο Αμόρε. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Είναι υπό έκδοση το πρώτο της μυθιστόρημα που τιτλοφορείται «Η υποψήφια». Είναι διαχειρίστρια του πολιτιστικού ιστότοπου ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ.
«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»
Ρapaver rhoea
Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που ίσως να είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις.
Η ποίηση κατ’ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο πρόσωπο του ανθρώπου, που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλον τρόπο.
«Ο Αγιότατος Έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση:
Μαρία Πανούτσου.
[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
