Ο Αγιότατος Έρως «Μόνο μια γαλανή διαφώνησε ανάμνηση και απασφάλισε στη τσέπη σουγιαδάκι»
*
22/02/2020
Γράφει η Μαρία Πανούτσου
ένας άνδρας από γυαλί
από βαμβάκι
κι από νερό
να τρέχει μαζί με το
αίμα
στις φλέβες του
με λόγια γεμάτα από
μοναξιά
μικρός νάρκισσος θεός
λυπημένος
με νύχια κομμένα
Μαρία Πανούτσου
«ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»
Ρapaver rhoeas*
Θα ήθελα να γράψω δυο λόγια για το σκεπτικό της παρουσίασης «Αγιότατος Έρως και άλλα τινά» ερωτική ποίηση, που θεωρώ επαναστατική.
Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας, αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις. Η ποίηση κατ΄ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο ‘πρόσωπο’ του ανθρώπου που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο.
Η επιλογή μου να αναρτώ και να σας παρουσιάζω δική μου αλλά και άλλων ποιητών που αγαπώ, ερωτική ποίηση, έχει αυτόν το σκοπό, μια βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό μας και με τον συνάνθρωπο μας.
Μαρία Πανούτσου
*(Μήκων η ροιάς)
Σήμερα στον ‘αγιότατο έρωτα’
η
Η Πουπερμίνα
Κ. Γ
“Μόνο μια γαλανή διαφώνησε ανάμνηση και απασφάλισε στη τσέπη σουγιαδάκι”
Ποίηση
και
ΣΤΡΑΤΟΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ – ΕΙΚΟΝΑ
Λίγα Λόγια
Η Πουπερμίνα
Είμαι η blogger Πουπερμίνα_ https://www.blogger.com/profile/14974383845907246348
Μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενά της στην ιστοσελίδα της. Ο πεζός λόγος και ο ποιητικός λόγος της Κ.Γ ή Πουπερμίνα κατά πως εκείνη επιθυμεί να είναι γνωστή ως άνθρωπος της γραφής, είναι λόγος που σε προβληματίζει. Ψάχνει τα όριά της σαν άνθρωπος και σαν συγγραφέας και είναι φανερό αυτό σε κάθε της στίχο και κάθε γραμμή των κειμένων της. Καθώς την διαβάζω, μοιάζει να γράφει ένα νεαρό κορίτσι -με γνώση του χειρισμού της γλώσσας – που θέλει να μιλήσει με λόγο κοφτερό και με δόντια κοφτερά και με νύχια κοφτερά, αλλά συγχρόνως ψάχνει εκείνη την λεπτή ισορροπία που χρειάζεται η τέχνη για να διαχωρίζεται από την ζωή και αναρωτιέται, αν πρέπει να ξεπεράσει τα όρια αυτά και να βαδίσει σε άγνωστα μονοπάτια.
Το πεισματάρικο σμάρι εκατοντάδων λευκών καλοταϊσμένων σκουληκιών συνωστίζονταν, έχοντας ήδη καταφάει τα ξεκοιλιασμένα σωθικά. Με πυρετώδη δραστηριότητα συνέχιζε ακάματα την ανακύκλωση της ζωής, χωρίς να παράγει τον παραμικρό ήχο, γεγονός, που προσέδιδε βουβά μιαν απόκοσμη εντύπωση. Ωστόσο η εικόνα ήταν από μόνη της εκκωφαντική.
Αναρωτιέται πραγματικά για τα όρια στην τέχνη και την σχέση της, μαζί της. Πολύπλευρος άνθρωπος, με όνειρα, σκέψεις, εφιάλτες και προσδοκίες. Βιωματική η ποίηση της, που όμως καθρεπτίζεται μια άχρονη ιστορική περίοδος, μέσα στην οποία έχει επιλέξει να δράσει. Ενδιαφέρουσα γυναικεία ματιά, αφού επιτρέπει στο φύλο της, να προσυπογράφει πολλούς από τους στίχους της. (Κι ως βγήκα απ’ το λόγο μου/Πια γράφω τα λόγια μου/Έγινα άλλη)
Επίσης..
(εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια)
Καλά λοιπόν
αφού το θες
ας παίξουμε τους πεθαμένους
και πιθανά εσύ
το παίρνεις και
τοις μετρητοίς,
όσο για μένα – εγώ
θα το τηρώ μόνο όσο
φέγγει η μέρα
τις νύχτες θα γλιστρώ
με τα ψηλά τακούνια
στα στιλπνά αργεντίνικα
πατώματα,
στεντόρεια πάλι
ξεσηκώνοντας
τα μαύρα χελιδόνια
απ’ το πεντάγραμμο
θα μένω ζωντανή
Αντί να εφεύρουμε
καινούργια γλώσσα
φρέσκια ειδικά για
την περίσταση
καταδικιά μας
κορακίστικη
– σαν τα παιδιά -,
ελόγου σου
έσπευσες να μου
σαλπίσεις
της αφωνίας το
πρόσταγμα με μιας
Ξέρω η σιωπή
από κοινού με την
απόσταση
ανυπαρξία
υπόσχεται
σ’ όποια συνδήλωση
αφόρητων
κείθε σινιάλων
πεθυμιάς
Δεν θα ξαναμιλήσουμε
οκ
θα παίζουμε τους πεθαμένους
σ’ άυλα για την ώρα
μνήματα βουβοί – εδώ -,
ωστόσο κοίτα
κάτι πλάι πρασινίζει
σα να φυτρώνει μία
μαργαρίτα της συγχώρεσης
να τη μαδώ
(Από την της ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΙΩΠΗΣ)
Με Ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζω σήμερα δυο καλλιτέχνες που εκτιμώ το έργο τους, τους γνωρίζω ελάχιστα και απολαμβάνω την λίγη επαφή μου, μαζί τους.
Μαρία Πανούτσου
ΠΟΥΠΕΡΜΙΝΑ
Κι ως ξύπνησα νωρίς
Διάπλατα αέρισα και στέγνωσα τις σκέψεις
ΟΦΕΙΛΗ
Σου οφείλω τις λέξεις
Όταν σ’ είδα που μου άρπαξες
Και μ’ άφησες άλαλη
Κι εκείνες τις άλλες
Κραυγές μας κι ανάσες
Σα μ’ έστελνες άυλη
Τις αναντάριασες
Μετά με μάτωσες
Τις κέρδισα πίσω
Κι ως βγήκα απ’ το λόγο μου
Πια γράφω τα λόγια μου
Έγινα άλλη
ΔΥΟ
Κατασκηνώνεις
στο στομάχι μου
σιγή
σε κουβαλώ
-σιωπή-
στη πλάτη
βουβά
μπαινοβγαίνεις
στα σωθικά μου
ποδοπατάς κι
έπειτα άφωνα
το ξαναστήνεις
το δοβλέτι σου
ήσουν εκεί
-δεν το κουνάς-
σηματοδότης
σε διασταύρωση
βουβών-ων
καλά και δε μιλάς
θα ήμουνα δύο
Σάρα
Κι ύστερα ένα σούρουπο
χάθηκα με σένα στο δάσος
ξαναχάθηκα
σε σένα
στο δάσος∙
για μια μισή στιγμή
σαν κάπως να σκιάχτηκα
έπειτα με ένα βήμα
άλλαξα χρόνο
ελεύθερα
τσούλησα στη σάρα
ακολούθησα τυφλά
σγουρόμαλλο βέλος
μιαν ώρα ακούσιας
αμειψισποράς
των αισθημάτων
ζυγίστηκα πάνω από
νερά σκοτεινά
κι ήσουν φέτος τη νύχτα
καλά
πόσο καλά
(μαζί μου)
[Δεσμών κήδος]
Ανεκλάλητοι πόθοι
αποσυνάγωγες σκέψεις,
ανέσπερο γύρω σου φως
Πλατείες νύχτας
σελήνης άγαλμα
ανέκαθεν άγραφο ποιος
Πέπλα οργάντζας
αλήθειας φίλτρα
κλαγγές μυστικές
Ψυχούλας τριβέλισμα
λίχνισμα λόγων
βλέμματος χρώμα σα χθες
Μνημοσύνης φτερό
κοχ-λα-λάζον μελάνι
σωματοποιητή και πάλι ως χαρτί
Άλογος στίχος
πέλαγος ρήσεων
κύδος για πλήθος παρελθόντος γιατί
Αισθημάτων υφαίρεση∙
-μέθοδοι σύγχρονες-
συντελεσμένη αδιατάρακτα, λοιπόν, η κοπή;
Βιογραφικά
Ο Στράτος Φουντούλης
Εικαστικός- Συγγραφέας
Από το 1991 ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.
Η Πουπερμίνα
Η Πουπερμίνα (blogger) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και ασκεί μάχιμα την αρχιτεκτονική στην Ελλάδα. Από μικρή παίζει με μαύρα και χρωματιστά μολύβια, μέχρι που ανακάλυψε το μηχανικό και κόλλησε. Είναι συντάκτρια του ιστολογίου Μηχανικό Μολύβι (αμήχανες ιστορίες διά δικτύου). Συμμετοχές της έχουν δημοσιευθεί στα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια τοβιβλίο.net, Φρέαρ, Με ανοιχτά βιβλία, diastixo και bibliothèque.
Πουπερμίνα_technischerbleistift.blogspot.com
[Copyright© ΜαρίαΣκουλαρίκου-Πανούτσου]
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
