Ο κόσμος του Λέο Μπουσκάλια είναι γεμάτος από αγάπη. Αγάπη για τα παιδιά, αγάπη για τους μαθητές του, αγάπη για τον άνθρωπο, αγάπη για τον εαυτό μας. Στο βιβλίο του αυτό, μοιράζεται μαζί μας αποσπάσματα από διαλέξεις του, ομιλίες και ελεύθερες συζητήσεις μέσα και έξω από τις πανεπιστημιακές αίθουσες. Μας μαθαίνει τις έννοιες του να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου, να ακούς και να νοιάζεσαι πραγματικά για τους γύρω σου, να βρίσκεις αυτό που σου δίνει νόημα και σε κάνει ευτυχισμένο.
Ο ίδιος είναι δάσκαλος, έχει δουλέψει χρόνια με παιδιά, κάποια από αυτά με ιδιαίτερες ανάγκες, έχει δουλέψει με γονείς, με άλλους δασκάλους, με μαθητές και φοιτητές. Το μάθημα που παραδίδει, το ονομάζει η Τάξη της Αγάπης, κομμάτια του οποίου μας παραθέτει ολόψυχα μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Αναλύει την έννοια του δασκάλου, αυτού του ανθρώπου που γίνεται η γέφυρα την οποία θα διαβούν οι μαθητές για να φτάσουν στη γνώση και στην αυτογνωσία. Καταγγέλλει την ανισότητα των εκπαιδευτικών συστημάτων, τα οποία καταρρακώνουν τη διαφορετικότητα και την προσωπική έκφραση των παιδιών, τονίζοντας πως ο δάσκαλος, δέσμιος του συστήματος και των «πρέπει», είναι εγκλωβισμένος σε ένα στεγνό και χωρίς ψυχή μάθημα μέσα στην τάξη.
Πηγαίνοντάς το ένα βήμα παραπέρα, επεκτείνει τη δυσλειτουργικότητα που επικρατεί στις μαθητικές αίθουσες και φέρνει την κοινωνία στο προσκήνιο. Άνθρωποι φοβισμένοι να ακούσουν αυτό που τους ψιθυρίζει ο εαυτός τους, άνθρωποι που ζουν κολλημένοι στα κοινωνικά στερεότυπα, άνθρωποι αρνούμενοι να αγαπήσουν και να πλησιάσουν είναι αυτοί που δημιουργούν ανασφαλή παιδιά και νέους και ακόμη πιο ανασφαλείς δασκάλους.
Μας διδάσκει λοιπόν την αγάπη ο Μπουσκάλια, τη βάζει στο μικροσκόπιο, την τοποθετεί παντού. Πρώτα ξεκινάει από μέσα μας. Αγαπήστε τον εαυτό σας, μας λέει, και στη συνέχεια, αγαπήστε ότι υπάρχει γύρω σας. Αγαπήστε τη ζωή και τον άνθρωπο. Μας χαρίζει προσωπικές του εμπειρίες ως δάσκαλος αλλά και ως άνθρωπος, ως ταξιδευτής και «αφουγκραστής» του κόσμου.
Είναι ένα ακόμα βιβλίο αυτοβελτίωσης; Δεν θα το έλεγα. Είναι ένα βιβλίο υπενθύμισης. Για όλα αυτά που έχουμε ξεχάσει, για όλα αυτά που πρέπει να θυμόμαστε και να διδάξουμε στις επόμενες γενιές. Δεν απευθύνεται μόνο σε δασκάλους ή γονείς ή μαθητές, αλλά στον καθένα από μας που χρειαζόμαστε μια φρέσκια ματιά για τη ζωή και το νόημά της. Αυτό που μας λέει ο Μπουσκάλια, είναι το εξής: «Επειδή δεν υπάρχει κανένα όριο στον εαυτό σου, θα είσαι πάντα συναρπαστικός».
Ο Λέο Μπουσκάλια είναι επίκουρος καθηγητής της Κοινωνικής Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Ιταλικής καταγωγής αλλά γέννημα θρέμμα της Καλιφόρνιας. Είναι γνωστός σε εκατομμύρια ακροατές και θεατές σε όλη την Αμερική που τον παρακολουθούν σε αίθουσες διαλέξεων και τηλεοπτικές εκπομπές. Μέσα από τα μαθήματα διδασκαλίας του ανέπτυξε ένα ειδικό σεμινάριο πάνω στην αγάπη και μέσω αυτής, στην αλλαγή της καθημερινής μας συμπεριφοράς. Κατά της διατύπωσή του, «η αγάπη δεν είναι δρόμος, είναι συμμετοχή και μοιρασιά. Το να ζεις με τη φιλοσοφία της αγάπης είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής». Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις, Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο, Η αγάπη, Ο δρόμος του Ταύρου, Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρεντ.
Γράφει η Βάνα Κουτσού.
